तीर्थजननी नर्मदा परिभ्रमण परिक्रमा भाग-३४

आज फारसे लवकर उठलो नाही,आज रविवार असल्याने मुलाना सुटी होती.आमची आन्हिके उरकुन चहापाणी होते न होते तोच मुले उठली आज त्याना फक्त नवे आजी आजोबा हवे होते अगदी ब्रशवर पेस्ट लावुन देण्यापासुन आन्घोळी,नन्तर कपडे कुठले घालायचे इथपर्यन्त सर्व काही करण्यासाठी.
आन्घोळ झाल्यावर चिऊने{तेजस्विनी} फुले काढली तर चेतनने पुजेचे बाकी साहित्य दिले.मग पुजा होईपर्यन्त दोघे आमच्याजवळ बसले.मुलाना सगळ्या आरत्या येतात अगदी नर्मदामैय्याचीसुद्धा.मुलाना नर्मदाष्टकही येते हे पाहुन खुप कौतुक वाटले.
ज्योत्स्नाने नास्त्याला पोहे केले होते. नास्ता झाल्यावर चेतनचे परान्जपे आजोबान्बरोबर शेजारची मुले जमवुन क्रिकेट खेळणे सुरु झाले तर चिऊ,तिच्या मैत्रिणी बरोबर आमची भातुकली.लहान मुलान्बरोबर त्यान्च्यासारखे होउन खेळताना किती आणि कसे छान वाटते हे आजी-आजोबा झाल्यावरच कळते. एकीकडे डॉक्टरान्बरोबर गप्पा चालु होत्या.डॉक्टर आमच्या बरोबरचे असल्याने आमची मैत्री छान झाली होती,माझ्याशी हॉस्पिटल्,दवाखाना,मेडिसिन,सर्जरी या बद्दल गप्पा मारताना त्यान्चे काम एकीकडे चालु होते.जोत्स्ना स्वयम्पाकात तर पन्कज त्याच्या कामात होते.वातावरण असे होते जणू आम्ही दोघे त्यान्च्या रोजच्या जीवनाचा एक भाग होतो.
दुपारी भोजनाला खान्देशी बेत होता,भरली वान्गी आणि कळणाची भाकरी ,मिरचिचा ठेचा ,घरच्या गाईचे तुप ,घट्ट दही अगदी फक्कड बेत. जेवणे झाल्यावर गप्पा रन्गल्या त्या चहाची वेळ होईस्तोवर. चहा झाल्यावर डॉक्टर एका व्हिजीटला गेले,पन्कज काही कामासाठी बाहेर गेला,जोत्स्ना गावची आशा म्हणूनही काम करते,तिने मला तिची पोलिओ-ट्रिपल वगैरेची रजिष्टर दाखवली काही कामान्बद्दल मी माहिती दिली. चिऊ,चेतन आणि हे पत्ते खेळत होते.सन्ध्याकाळ झाली.
डॉक्टर आल्यावर त्यान्च्या बरोबर आम्ही आणि मुले फिरायला बाहेर पडलो.धावडीकुन्डाच्या रस्त्याने चालताना डॉक्टरानी आम्हाला माहिती सान्गितली.याच धावडीकुन्डात शिवबाणलिन्गे सापडत,रामजी भिल्ल या आदिवासीच्या सात पिढ्यान्पासुन .त्याच्या पणजोबाना कुन्डात बुडी मारल्यावर देवता दिसत त्या त्याना प्रसाद खाऊ घालत त्यामुळे ते म्हणे जेवत नसत. बाणलिन्ग त्याना सात पिढ्याच मिळतील नन्तर कुन्ड बुडेल असेच वरदान होते . रामजी भिल्ल सातव्या पिढितील आहे आणि धरण झाल्याने आता कुन्ड बुडाले आहे.तो आता शेती करतो.बाण मिळणे बन्द होणारच होते पण तरिही वाईटतर वाटतेच कारण ते पुण्याचे काम होते असे तो म्हणतो.पोटला गावाच्या रस्त्यापर्यन्त जाउन आम्ही माघारी फिरलो.
उद्या मराठे आणि कोथमिरे हे आमचे नाशिकचे सहपरिक्रमावासी यायचे आहेत्.त्यान्च्या बरोबर उद्या पुढे प्रवास सुरु.क्रमशः