महेश लंच होम..

पुण्यातल्या महेशच्या आता वाटेलाही जाणार नाही. असल्या महागड्या आणि बेचव ठिकाणांपेक्षा मला गावठी, स्वस्त पण झणझणीत चवीची ठिकाणे अधिक आवडतात. उदाहरणार्थ कोकणातले कुठलेही घरगुती जेवण (दिवे आगारचे पारकर, कर्द्याचे नागवेकर वगैरे)

"नाव सोनूबाई" चा अनुभव बरेचदा येतो खरा. पण साधारणपणे हॉटेल जितकं साधं दिसतं, तितके पदार्थ चवीला चांगले असतात, हेही पाहिलंय.

बापरे बिलाचा आकडा पाहून आकडा यायची वेळ आलीये..
असो...

पुढील ३ ४ वर्ष तरी इतक बिल होणार्या हाटेलात जाण परवडणार नाही :)

बाकी सूड तू पिक्चर आला नाहीस ते बरेच केलेस हो ;)

किसन शिंदेंचा महेश लंचला होमला जाण्याबाबत फोन आला तेव्हा फारच उशीर झाला होता.

ठाण्यात मासे खाण्यासाठी मस्त आणि (फार नसले तरी बर्‍यापैकी) स्वस्त हॉटेल म्हणजे प्रताप टॉकीजजवळील फिशलँड.

मग ती प्रसिद्ध स्पेशल मेंगलोरी सुरमई गस्सी (उच्चारी चूभूदेघे) आली.
मंगळूरी उच्चार जवळपास घशी असा असतो.

लक्ष्मी पूजनाच्या रात्री विमेंचा समस आल्यावर मागच्या हुकलेल्या स्वाद थाळीच्या कट्ट्याची आठवण ताजी होऊन पाडव्याच्या भेटीस तात्काळ होकार दिला. ठरल्याप्रमाणे त्या दिवशी अस्मादिक 'विमेकाकां'सह ;-) ठाण्याला पोहोचलो. गविंनी आम्हा अ-ठाणेकरांना एकापाठोपाठ एक त्यांच्या गाडीने पिकप केल्याने घोळक्यानेच 'महेश लंच होम'ला धडकलो.

आम्हां निरामिषाहारींचं बहुमत असूनही प्योर वेज. शिवसागरात न जाता आम्ही ठरल्याप्रमाणे 'महेश लंच होमा'तच गेलो.

प्रथमदर्शनी हे ठीकाण चांगलंच प्रशस्त आणि व्यवस्थित आहे. गविंनी म्हण्टलं तशी आतली सजावटही छानच आहे पण या दोन्ही गोष्टींचा पोट भरण्यासाठी उपयोग होत नसल्याने स्थानापन्न होताच मेनुकार्ट्यावर नजर टाकली.

शेवटी घासफुस खाणारेच असल्याने त्या मेनुकार्ट्यात आम्हाला पर्यात खूपच कमी होते आणि अधिक विचारणा केली असता दरवाज्यातून बाहेरचा शिवसागरचा ;-) रस्ता दाखवण्यात आला. भुकेने आपला चांगला इंगा दाखवण्यास सुरूवात केली होती म्हणून तिथे दुर्लक्ष करून ऑर्डरी सुटल्या.

स्टार्टरसाठी पनीर टिक्का, वेज क्रीस्पी आणि गोबी लॉलीपॉप आणि मेन कोर्सात वेज गस्सी, वेज कोल्हापुरी या भाज्या नि अप्पम्, नीर डोसा आणि रोट्या घेतल्या.

वेज क्रीस्पी, गोबी लॉलीपॉप आणि पनीर टिक्का कुठल्याही हॉटेलात मिळतात तसेच साधारण होते. वेज कोल्हापुरी ही तशीच. वेज गस्सी हा प्रकार खास मेंगलोरीयन म्हणून तिथे रेकमेण्ड केला गेला होता. नारळाच्या दाट ग्रेवीमधला हा नवीन पदार्थ ठीक होता पण अगदी कुणाला रेकमेंड करण्याइतका खास वाटला नाही. माझ्यामते तिथे सर्व्ह झालेले अप्पम् आणि नीर डोसा हे पदार्थ दुसर्‍या कुठल्याही असे पदार्थ सर्व करणार्‍यांपेक्षा चांगले वाटले. चांगले फुललेले अप्पम् आणि तोंडात पटकन् विरघळणारा नीरडोसा हेच महेश लंच होमातले हाय-पॉईण्ट वाटले. साध्या लोणच्याबरोबरही खायला मस्त वाटले. जे काही पोटाचं समाधान झालं ते या तीन पदार्थांनीच पण मग त्यासाठी झालेला दर माणशी खर्च फारच व्यस्त प्रमाणात वाटला.

एकूण काय तर हा अनुभव वर पैसाताईंनी म्हण्टलंय तसं "नाव सोनूबाई...." या म्हणीला पुन्हा एकदा अधोरेखित करून गेलाच..... पण त्याबरोबरच गविभाऊ, विमेकाका, किसनद्येव, माशँ, सुड नि विलासरावांची भेटही करून देऊन गेला.

दिवसान्ति त्यांच मैत्रंच मनात गुंजारत होतं, महेश लंच होम नव्हे......

सातत्याने वाटत की फोर्टातील महेश लंच होमच ठाण्यातल्या पेक्शा कितीतरी भारी आहे.
सुनील भाऊ "प्रताप टॉकीजजवळील फिशलँड. " हे सर्व्साधारण चविच पण ऊगाचच महाग आहे अस वाटत.
खरं सांगायच तर (माझ्या सारख्या) ज्याला घरी मासळी खायची चटक लागली त्याला बाहेरची चव सहसा पसंत पड नाही. दर तर मुळीच नाही.त्या मत्स्यगंधेशी आर्धा आर्धा (एवढा वेळ का ते विचारु नका ;-)) तास भाव केल्यावर त्या मासलीचा स्वादच बदलतो राव

नीर डोसा खल्लासच दिसतोय एकदम.
महेश लंच होमचे नाव पुष्कळच ऐकून आहे. पण शाकाहारी असल्याने कधी योग आला नाही.
बार्बेक्यु नेशन अशा वेळी नक्कीच भारी वाटते. अर्थात थोडेसे महाग वाटले (५५० ते ६५० रू. प्रत्येकी) विविधता भरपूर असल्याने निराशा नक्कीच होत नाही. शिवाय महेशपेक्षा नक्कीच स्वस्त पडते.
शाकाहार्‍यांसाठी तर झवेरीबाजाराचे भगत ताराचंद तर मस्ट.

बाकी पाडवा असूनही महेश लंच होमच्या भेटीबद्दल अंमळ आश्चर्य वाटले.

सध्या गविंनी न आवडलेल्या हाटेलांची लेखमालिका सुरु केलेली दिसते आहे.;)

गवी मस्त माहितीपूर्ण लेख डिसेंबर ला मुंबईत दोन आठवड्यांसाठी येत आहे. महेश मध्ये जाण्याचा बेत होता. पण नाव मोठे अनु लक्षण खोटे असा प्रकार पाहून बेत रद्द .
''गवी आवडलेल्या उपहारगृहांची लेखमाला काढाच ''.
मुंबईत चांगल्या व दर्जेदार उपहारगृह अभक्ष भक्षणासाठी कोणते रेकमेंड कराल .?

हं..चव चांगली नसेल तर पैसे वाया गेलेत असंच माझं मत असतं. शिवाय जवळपास ४हजाराच्या आसपास एवढ्या जेवणाचं बिल म्हणजे अतिच आहेत. असो.

मुंबईत फोर्टात ७७ साली पहिलं महेश लंच होम निघालं आणि तेव्हापासून जुहू सेंटॉरला लागून, अंधेरीला साकीनाक्याजवळ, ठाणे आणि पुणे अशा अजून चार ब्रांचेस त्यांनी काढल्या.

पुण्यातल्या ब्रांचमधे जाण्याचा योग आला नाही. पण आता कोण जाणार महेशमधे हे वाचल्यावर.

फिशकरी अथवा चिकन बरोबर निरडोसा, अप्पम हे कॉम्बीनेशन झकास असते हे पुण्यातच "कोकोनट ग्रो" येथे खाल्ल्यावर कळले. दरसुद्धा वरच्यापेक्षा कमीच आहेत.

दर्दी लोकांनी तीथे खाउन बघावे.

'आज ठाण्यात कट्टा आहे. १ वाजता. महेश लंच होम. मला यायला जमणार नाही.......बाकिच्यांना कळव '

सकाळी सकाळी उठल्यानंतर स्पावड्याचा असा थोडक्यात यस.यम.यस पाहीला अनं त्यालाच फोन करून विचारलं, "अजुन कोण कोण येणारे". मग त्यानेच दिलेल्या माहीतीवरनं प्रास, विलासराव हि दोन नविन नाव(म्हणजे आधी भेट न झालेली) कळली. लगोलग रामदास काका, सुनील, लिमाऊजेट, सविता००१ या सगळ्यांना येण्याचं निमंत्रण देऊन टाकलं, पण त्यांच्या आधीच ठरलेल्या शेड्युलप्रमाणे कोणालाच जमण्यासारखं नव्हतं. मग 'एकला चालो रे' म्हणण्यापेक्षा आमच्या छोट्यालाही बरोबर घेऊन ठरलेल्या वेळेपेक्षा अर्धा तास उशीराच पोहचलो. महेशला पोहचलो तेव्हा फक्त माशॅ तिथे एकटाच माश्या मारत बसलेला :D. हातातल्या शंकरपाळ्याच्या ड्ब्याला(ह्या खास सुडने रेकमेंड केलेल्या)पाहून सगळ्यांनी असं काहितरी आणायचंय असच त्या बिचार्‍याला वाटलं. थोड्या वेळाने बाकिचीही मंडळी आली आणी मग चालु झालेला गप्पांचा फड पार ४.३० वाजेपर्यंत रंगला. बाकीचे सगळे नेहमीचेच होते फक्त विलासराव आणी प्रास यांना पहिल्यांदाच भेटलो.

सहज म्हणून दोन चार फोटो काढले होते...

बसायला जागा पुरेना म्हणून या दोन माणसांसाठी स्वतंत्र टेबल घ्यावं लागलं. ;)

हा आमचा छोटू...चैतन्य

बाकी वर सर्व जाणकार मंडळींनी सांगितल्याप्रमाणेच आम्हीही तेच म्हणतो, शाकाहार्‍यांसाठी तिथे खास असं काहीच नव्हतं पण मासे खाणार्‍या अट्टल खवय्यांसाठी मात्र महेश लंच होम एक चांगलं ठिकाण म्हणाव लागेल अर्थात खिशात जास्त पैसे खुळखूळत असतील तर.

बरेच दिवसात मिपावरील मित्रांची भेटगाठ झाली नव्हती. सूड शी बोलताना हा विषय निघाला. दिवाळीत भेटता येईल असे ठरले. सहज म्हणून १-२ फोन फिरवले, तर गवि, स्पा भेटायला एका पायावर तयार होते. दिवाळीचा दिवस असल्याने नक्की किती जण येतील याचा अंदाज आला नाही आणि ऐनवेळेला ठरल्याने धागा पण टाकता आला नाही. तरीही जितके फोन नंबर होते, त्यांना संपर्क केला. विलासराव तर ५ मिनिटांच्या नोटीस वर आले. माशॅ पण असाच ऐनवेळी कळवून पण आला.

असो, तर साधारण ११:३० ला घरून निघालो, अनेक फोन, काही समस, एक फोन चालू असताना दुसरा फोन येणे, पाठवलेला समस समोरील व्यक्तीने न वाचणे असे सगळे प्रकार घडून आम्ही साधारण २ च्या सुमारास हाटीलात स्थानापन्न झालो. यावेळीपण पुरेपूर कोल्हापूर ची पुनरावृत्ती. मी आणि गवि मस्त्याहारी बाकी सगळे प्राणीमात्रांवर दया करणारे. विलासरावांवर भरवसा ठेवून होतो. पण ते पण शाकाहारी निघाले. त्या निमित्ताने मग मिपावर मुंबई आणि परिसरात कट्टेच्छुक आणि न-शाकाहारी सभासदांची भरती केली पाहिजे असा एक विचार मनात आला. लवकरच टेंडर काढण्याचा मनोदय आहे. भाषांतर यकु करतील काय? असो, तर गविंनी वेटरशी बातचीत करून आमची ऑर्डर दिली. इतर ५ जणांनी गवताच्या गंजीतून सुई शोधावी त्या चिकाटीने त्या भरभक्कम मेन्यूतून शाकाहारी पदार्थ शोधले.

आमच्या हपिसातील एका अडाणी माणसाने घातलेल्या गोंधळामुळे मला २:३० ते ३:०० हा बहुमूल्य वेळ फोन वर घालवावा लागला, ते पण महेश लंच होम च्या बाहेर येरझाऱ्या घालत (तरी नशीब, ते काम नीट झाले) मी परत येईपर्यंत, तळलेला रावस येऊन थंड होऊन पडला होता. त्यामुळे त्याची मजा आली नाहीच. त्यातून मी सुरुवात केली तो तुकडा त्या माशाचे डोके निघाला त्यामुळे अजूनच विरस झाला. सुरमई घश्शी ठीकठाक होती. एकूण किमतीच्या मानाने काहीच खास नाही. कॅरामल पुडिंग ठीक ठक होते. पण साधारण १०० च्या जवळपास किंमत होती. दिल्ली दरबार मध्ये याहून चांगले ३५ ला मिळते ;-)

फोर्ट मधल्या महेश मध्ये मागे गेलो होतो. ते मात्र आवडले होते. तिथला आमचा वेटर मराठी असल्याने त्याने आमची आवड ओळखून आणि अत्यंत अगत्याने ऑर्डर घेण्यापासून ते वाढण्यापर्यंत केले होते. तिथेही सुरमई घश्शी खाल्ली होती. ती छान होती. त्या महेश मध्ये सुक्के चिकन आणि सुरमई किंवा पापलेट चांगला मिळतो. फोर्टात महेशाच्याच जवळ अपूर्व नावाचे एक हॉटेल आहे. ते एकदम फर्स्ट क्लास आहे. आणि महेश पेक्षा बरेच स्वत पण. गवि, एकदा तिथे धाड टाकू.

मग बाहेर पडून परत गप्पा, ठाणे दादर प्रवासात गप्पा, दादर ला उतरल्यावर पुन्हा चहा पिता पिता गप्पा असे विविध कार्यक्रम करून, साधारण ७ च्या सुमारास घरी आलो तेव्हा दिवस सत्कारणी लागल्याचे समाधान होते. पुढील कट्टा ठाण्यात न करता मुंबईत करावा या दृष्टीने जोरदार लॉबिंग आम्ही करत आहोत. बघू कसे जमते ते :-)

>>>>>>फोर्टात महेशाच्याच जवळ अपूर्व नावाचे एक हॉटेल आहे. ते एकदम फर्स्ट क्लास आहे.
पुर्ण सहमत.
मी मटन्/चिकन खायचो त्यावेळेस आमचा अड्डा होता अपुर्व.
माझा एक मावसभाउ आनी त्याचे ३-४ मित्र तर अपुर्वचे चाहते आहेत. कितीतरी वेळा ते फक्त आनी फक्त मासे खाण्यासाठी पुण्यावरुन अपुर्वला येतात.
एकदा तर ते दुपारी आले. आम्ही अपुर्वात गेलो. ऑर्डर केली तर वेटर म्हणाला जे काय तुम्हाला हवे असेल ते लगेच सांगा कारण दुपारी हॉटेल बंद होते. मग आम्ही ऑर्डर तर दिलीच पण नियोजीत वेळेत काय आमचा कार्यभाग साधणार नव्हता. मग आम्ही तेथील मॅनेजरला विनंती केली तर त्याने सुरवातीला ठाम नकार ठोकला. पण आमच्या मावसभावाने जाउन त्याच्याशी बराच खल केल्यावर त्याने आम्हाला बसायला परवानगी दिली. हॉटेल ६ वाजता चालु झाले तरी आम्ही तिथेच होतो. एक वेटर खास आमच्यासाठी थांबला होता मग आम्ही त्यालाही यथोचित भेट देवुन ७ वाजाता तेथुन निघालो.
तिथले मासे बॉम्बे डक, पापलेट फ्राय विथ ग्रीन सॉस्/चट्नी हे भावाचे फेवरीट आहेत. तो प्राणी फक्त मासे खाण्यासाठी कुठेही जाउ शकतो. तो भारतभर फिरत असतो तरीही त्याचे मासे खाण्यासाठीचे नं -१ अपुर्वच आहे.
मी मासे खात नव्हतो आणि आता तर मांसाहारच करत नाही.

होतं असं कधी कधी !!!! मी सुरुअण्णा कर्केरांना भेटीन (उधारी थोडी बाकी आहे) तेव्हा त्यांना हा धागा दाखवीन. तोपर्यंत अल्वाशेठच्या अपूर्व मध्ये जाऊ. अपूर्व नाही जमलं तर चेकनाक्यावर सिंधुदुर्गमध्ये जाऊ. सिंधुदुर्ग नाही जमलं तर संदीप ला बसू. गवि आणि किसनची सोय म्हणून विक्रोळीला आकर्षण मध्ये जेवू. (आकर्षण म्हणजे पूर्वीचे जगन्नाथ लंच होम) लालबाग सोयीचे असेल तर क्षीरसागरच्या ताटावर बसू. खवय्ये सलामत तो हॉटेल पचास.
पण तोपर्यंत ठाण्यात लुईस वाडीत एका खानावळीचा शोध लागला आहे तिकडे जाउ या. नाही जमली चव तर मास्तरांचं घर जवळच आहे. (हघतुप)

मी डिसेंबर मध्ये मुंबईत येत आहे. तेव्हा एखादा मिपा कट्टा करूया का ?