ये ना .....

अरेच्चा!
प्रियवरा, लवकरी, स्वर्ग साती, मीन जळाशी...
ही इतक्या कठीण भाषेत बोलत असेल तर प्रियकर कसा जवळ यायचा? कसा बाहूंत घ्यायचा? हे म्हणजे मिठीतील मि/मी पहिली की दुसरी, असा प्रश्न ऐन मिठीत विचारावा त्याचाच उलटा प्रकार!!! ;) तिला म्हणावं, जरा सोपी भाषा वापरत जा. बोलत जा प्रियकराशी. चर्चा नको करू!!! ;)
आधी मनात उमटलेला प्रतिसाद तो हाच, कविता म्हणून विचार केल्यानंतरचा असा:
जुन्या वळणाच्या भाषेतील कवितेचा प्रयत्न मात्र छान.

पण थोडा वृत्ताचा गोंधळ झालाय असं वाटतं.

तु घेना मज कुशीत झडकरी
प्रीतीची ज्वाला मनी भडकली !.

"झडकरी"शब्दानंतर एकदम "भडकली"शब्द मला अस्थानी वाटला.
त्याऐवजी "प्रीतीच्या ज्योती मनी तेवती"असं काहीतरी हवं होतं असं वाटलं.

छान..आवडली

--प्रभो

असा काहीसा एकत्र प्रभाव असलेली कविता वाटली. म्हणजे पहिल्या गाण्यातील संकल्पनेला वरून दुसर्‍या गाण्याची फोडणी दिल्यासारखे.
(निरीक्षक)बेसनलाडू