जन उडाण संपाचे

मायेच्या हिरव्या वाढीने मिटते,
वाट्यांच्या मोहात धुंद ओसरते
जन उडाण संपाचे, नित्य पावसाते,
का होते बेफाम, कसे चळवळते !

आवाजी नेत्यांच्या हरपून भान उठती,
गुरगुरत्या हाकेला कधी रोखठोकच भिडती
बोंबलती, कोकलती, उडती, धडपडती का लढती ?
कधी आयोगी मागण्यांवर जन हे वेडे झुलती
जन सवंग होऊन रस्त्यावरती फिरती
अन्‌ गळ्यात फलका आवर्जूनी धरती !
जन उडाण संपाचे, नित्य पावसाते,
का होते बेफाम, कसे चळवळते !

गडगडती, बडबडती, कधी फोडती, अडवती
कधी धरणे मोर्च्याच्या नादात पार चिडती
वळवळती सारखे शासना सहजच ना ते भुलती
कधी मोक्याच्या चार अटींना जन हे अडून बसती !
जाणती परी ते नित्य नेमे का पिडती ?
त्रासवी तरी त्यागाचा आव ही वरती
जन उडाण संपाचे, नित्य पावसाते,
का होते बेफाम, कसे चळवळते !

(कुणाकुणाची माफी मागू.... ???)