सत्कार्.....तेव्हढाही.....

सत्कार .....तेव्हढाही .....

हाय् ! मी न उरलो , माझाच एव्हढाही
सलगीत कुंतलांच्या रहातोय केवडाही !

साथीस शब्द होते , होत्या भणंग गझला
सर्वस्व मी उधळले , ज्या हातें.....तोकडाही !

प्रेमातली उधारी बाकी तुझीच होती ;
झोळीस पेलला ना व्यवहार रोकडाही !

झालीस दूर जेंव्हा झिडकारुनी मला तू ,
ओठी न आला शिकवा ना शब्द वाकडाही !

माझ्याच आसवांची व्याप्ती मला कळेना
माझा मला नुरावा*अधिकार तेव्हढाही ? * नुरला : न उरला

पाहून मला वळताना तू दाबलास जो हुंदका ,
पचवीन मी स्वतःचा सत्कार तेव्हढाही ! सत्कार्.....सत्कार्.....स्..स्..स्.