चित्र-काव्य स्पर्धा

जेव्हा तुझ्या बुटांना
उजळी छचोर छोरा
माझा कसा असू मी?
पाहूनी हा नझारा!

फ्रेंचमध्ये पॅपिलॉन म्हणजे फुलपाखरू. फुलांफुलांवर उडत बागडत जाऊन त्यांचा मकरंद चाखणारे फुलपाखरू. पण हातात धरू जाल, तर हाती न येणारे फुलपाखरू.

छान उपक्रम आहे, सर्व स्पर्धकांना आमच्या शुभेच्छा! :)

तात्या.

कविता स्फुरली नाही पण किशोरकुमार चे खालील गाणे आठवले

जुता पालीश करेगा...
चाहे ये जमाना कहे हमको दीवाना, अजी हम तो मुहब्बत करेगा.

(अवांतरः बाकी चीत्र (पोरगी) छान आहे)

दिसताच ती कमनीय नार
खुललो मनात येई विचार

हसुन पाहुन तिला क्षणभर
डोळ्यास डोळे भिडले चार

समजुन मनीचे ते विचार
बोलली देत वेदना अपार

बघु नकोस निरखुनी फार
सलगीचा तर नको विचार

समजु नकोस नाजुक नार
बसतील चांगले जुते चार

--अवलिया

(सुरेश भट , आशा ताई, हॄदयनाथांची क्षमा मागून)

बघता तुझ्या बुटाला कलेजी खलास झाली
मिटला चुकून डोळा (एकच बर) हळूवार शीळ गेली

सांगू तरी कसे मी, बील खुळगे पालीशचे
अडकून श्वास माझा, दडपून बात गेली

कळले मला न केव्हा, सुटली मिठी बुटाची
कळले मला न केव्हा, निसटून नार गेली

उरले उरात काही, आवाज ब्रशांचे
दिवसा तारकांचे, दर्शवून बाय गेली

कळले मला न तेव्हा, पडल्या कश्या (दंत)पंक्ती
मग चमक ती बुटांची, दाखवून लाथ गेली

चु भू द्या घ्या

ओझे किती युगांचे .. साचले या अंतरी
वंचना सात जन्मांची .. मी साहिली तुजसाठी |

पायधूळ ही तुझी .. घेतली होती मस्तकी
जाण तुज नसे जराही .. माझीया अस्तित्वाची |

तोडिली मग बंधने .. झुगारली सारी नाती
पंखात बळ माझ्या .. होतेच घेण्या भरारी |

मनमुक्त मी आकाशी .. पायतळी ही धरती
नजरेत तुझ्या होती .. तीच आदीम आसक्ती |

मज नकोत ते तराणे .. अन् रीतीचे उखाणे
प्रितीची गंधगाणी .. ते उसासे अन् ते रडणे |

न येणे मी परतुनी .. तुजसाठी -- तुजपाशी
राहशील आता तू रे .. माझीया चरणांपाशी |