बोधकथा

वाह!खरे आहे. मन शांत ठेवायचे तर असले प्रयोग करायला हरकत नाही. पण फक्त शिव्याशापापुरते... आपल्याला कोणी हात लावल्यावर मात्र हा विचार डोक्यात येत नाही,त्यावेळी डोक्यात असते ते फक्त आपला हात आणि मारणार्‍याचे थोबाड.
भगवान गौतम बुद्धांनी सांगीतलेले एक वाक्य आठवते;ते म्हणाले होते "स्वतःला जिंकणारा हा विश्वविजेत्यापेक्षा मोठा विजेता असतो".

(बुद्धं शरणं गच्छामी) -इनोबा

मला याचा स्वानुभव आलेला आहे म्हणून हे मी सर्वांसाठी शेअर करीत आहे. थोडे दिवस उपयोग करुन पहा व मला तुमचा अनुभव कळवा.

शाब्बास रे माझ्या गौतमा! :)

पाहू पाहू, आम्हीही हा अनुभव घेऊन पाहू...

बाय द वे, बोधकथेची ष्टोरी आवडली बरं का रे पिवळ्या डांबिसा...

आपला,
तात्या आंबेडकर.

खरंच बुद्धाच्या सगळ्याच बोधकथा छान आहेत. आवडली.

अशीच एक गोष्ट म. गांधींची पण आहे बहुतेक. लहानपणी शाळेत एक धडा होता आम्हाला. एकदा त्यांना एक अतिशय शिव्या देणारे पत्र येते. ते त्या पत्राला लावलेली टाचणी काढून घेतात आणि बाकीचे पत्र परत त्या पाठवणारर्‍या व्यक्तिलाच पाठवून देतात. सोबत एक ओळ लिहितात, "तुम्ही जे पाठवले त्यातले मला जे उपयोगी होते तेवढे मी ठेवून घेतले, ज्याचा मला उपयोग नाही ते मी परत पाठवत आहे."

बिपिन.

......त्या भेटीवर मालकी कुणाची?

फारचा सुंदर!

संजय अभ्यंकर

कोणी एक स्वामी असेच शांत असत . प्रसन्न असत. राग त्याना माहितीच नव्हता.
एकदा काही लोकांनी त्यांची फजिती करायचे ठरवले. स्वामी स्नान आटोपून नदीतून बाहेर येताना पाहून त्यातील काही लोकांनी पान खाऊन त्यांच्या अंगावर पिंक थुंकली. ते स्वामी पुन्हा नदीत गेले आणि स्नान करून बाहेर आले. पुन्हा तसेच झाले. असेच ५-६ वेळा झाले. पण ते स्वामी काहीही न बोलता नदीतून पुन्हा पुन्हा स्नान करून बाहेर येत होते. शेवटी त्या लोकांनी स्वामींना विचारले, "आम्ही इतक्या वेळेला ही घाण आपल्या अंगावर थुंकली, तुम्हाला राग नाही का आला?"
स्वामी म्हणाले, "घाण? पण ही तर काही वेळापूर्वी तुमच्या तोंडात होती.. तुम्ही घाण खाता का?" ते लोक काय समजायचे ते समजले आणि स्वामींची माफी मागून खाली मान घालून निघून गेले.

लहानपणी बाबांनी सांगितली होती ही गोष्ट.
- (गोष्टीत रमणारी) प्राजु

डांबीसपंत,

नाक पुसून कथा वाचली. बोधकथा फार आवडली.

आम्हालाही कोणी सहजपणे शिव्या घातल्या तर आम्ही त्या स्वतःकडे घेत नाही. त्या त्यांच्याकडेच राहतात.

आपला,
(बुद्धम् शरणम् गच्छामि) आजानुकर्ण

देणार्‍यांची तोंडे हजारो.. माझ्याकडे आरसा :)
कथा छान आहे.. आवडली..

याचसारखी एक कथा (बहुधा ओशोंच्या पुस्तकात) वाचली होती.
एका साधूला एक मनुष्य शिवी देतो. त्यावर तो साधू त्याला आशिर्वाद देतो त्यावर तो साधू त्याला आशिर्वाद देतो. माणूस चमकतो.. साधू म्हणतो 'तुझ्याकडे जे देण्यासारखे होते ते तू दिलेस.. माझ्याकडे जे देण्यासारखे होते ते मी दिले '.
-- लिखाळ.

हम्म. वाचायला छान पण आचरणात आणायला कठीण आहे बॉ.

Doing what you like is freedom. Liking what you do is happiness.

सध्याच्या तंग वातावरणात सर्वांनी हे आचरणात आणावे
.
http://kalekapil.blogspot.com/

कथा माहित होती,
आणि त्या कथे नुसार वागण्याचा प्रयत्न तरी नक्की करेन. :)
आता पर्यत अधे मध्ये तो प्रयत्न डळमळायचा, पण जाणिव पुर्वक तो न डळमळण्याचा प्रयत्न करेन. :)

मस्तच.

मीही ही युक्ती वापरुन पाहीन.

- (बॉस या व्यक्तीपासुन वैतागलेला) चिखलू

एका किराणा मालाच्या दुकानात रोज एक गिर्‍हाइक तिथल्या शेठजीला अर्वाच्य शिव्या देउन जात असतो. ह्यावर एकदा न राहवुन तिथला पोर्‍या शेठजीला विचारतो, 'आपको गुस्सा नही आता क्या?' ह्यावर शेठजी थंडपणे उत्तर देतो ' कुछ देकेही जा रहा है ना? कुछ लेके तो नही ना जा रहा..फिर ठीक है! "

(बनिया) कोलबेर

आहो डांबिषकाका ...
हे असले प्रकार काय जमणार णाही , हो शिव्यांची उत्तरं तितक्याच घाण शिव्याणी णाही देणार ... मी माझ्याच शारिरीक भाषेत उत्तर देईल ... बुद्द , गांधी , किंवा संत हे भूतकाळ आहेत .. तेंव्हाच्या गोष्टी आता चालतील असं पटत नाही.
चुकी असेल तर शिव्या खाण्याचा संयम अंगी आहे, पण कोणी विणाकारण णडला तर फोडण्याशिवाय पर्याय आम्हाला णाही.

महाभारतात आम्हाला युधिष्ठीरापेक्षा भिमार्जून आवडले. कारण त्या बैल युधिष्ठीरामुळेच महायुद्ध झालं,नको ते फंडे लाउन दुर्योधनाला सुधारण्याचा मुर्खपणा केला. आजकाल दुर्योधनांची संख्या जास्त आहे .

(आडव्या डोक्याचा) टारझन उभे

आता कोण विनाकारण शिव्या देत असेल तर त्याला कृतीतुन उत्तर देण्याचा जमाना आहे. कथा छान आहे. आजकाल रागावर नियंत्रण राहणे खुप कठिण आहे. पण पिडांकाका तुमचा सल्ला लक्षात नक्की ठेऊ.
वेताळ

फार छान लिहिलंय. आवडलं वाचायला
www.shrikrishnasamant.wordpress.com
श्रीकृष्ण सामंत
"कृष्ण उवाच"
shrikrishnas@gmail.com

बोधकथा आवडली पिडांकाका.

तुम्ही उदाहरणच असा दणदणीत दिल्यात मां काका, मगे काय करतीत मिपाकर तरी?? :)

(मी आजच वाचली)
खरोखर बोध घेण्या सारखी ..
या कथेत सांगीतल्या प्रमाणे वागणे जमले तर सगळेच बुद्ध होतील.
पण तसे होत नाही म्हणून इतकी वर्ष झाली तरी दूसरा बुद्ध झाला नाही .

तुमची बोधकथा आवडली
पण हे करता आल तर बर्‍याच अंशी आमच देखिल आयुष्य सुसह्य होईल.
प्रयत्न करुन बघु एकदा जमतय का ते?
कठीण दिसतय पण?????????
"अनामिका"

कधीही उपयोगी सल्ला...छान..
पण आम्ही असे वागलो कि लोक म्हणतात " कोडगी आहे "..त्यांना पण आम्ही फाट्यावरच मारतो म्हणा. ;)