ढग हे माझे अनोळखे खरे मित्र.

मी अनेकदा पावसावर,वादळांवर लिहिलं आहे.
पण ह्या गोष्टींचा उगम करणाऱ्या ढगांवर लिहिलं नाही.आज मला माझ्या लहानपणी शेतात काम करतानाच्या आठवणी येऊन,भर
पावसाळ्यात शेतात काम करत असताना पावसाची सर आल्यावर धावत घरात जाण्या अगोदर, आकाश कसं ढगाळायचं याची आठवण
आली आणि ढग आठवले.

मी ढगांकडे माझे अनोळखी मित्र समजून पहायचो आणि पहातो.
आभाळात विहरणाऱ्या ढगांकडे विशिष्ट नजरेने त्यांच्याकडे टक लावून मला पाहावसं का वाटायचं, हेच कळत नाही.
मला एक गोष्ट माहीत होती: मला माहीत होतं की हवेवर मुक्तपणे राज्य करणारे ढग सुंदर होते. ढगांचा साधेपणा आणि सौंदर्य निर्विवाद होतं.

माझ्या तारुण्यात मला गवताच्या शेतात पडून आकाशात तरंगणाऱ्या ढगांकडे मी आळशीपणे पाहत असल्याचं आठवतं.
ढगावर बसून कसं वाटेल याची मी नेहमी कल्पना करत असे. तथापि, केवळ ढगांच्या हवेत तरंगण्याने मला त्यांच्याकडे आकर्षित केले नाही, तर ते विविध आकारांमध्ये बदलत आहेत ते पाहून मी संभ्रमीत होत असे.

मला आठवतं की ते ढग आम्हाला कसे दिसतात हे शोधण्याचा प्रयत्न करत मित्रांबरोबर मी खूप वेळ मनोरंजनात घालवत असे. आणि एकमेकांचं कौतुक करत असू .
जेव्हा आमच्याकडून समान ढगांचं निरीक्षण केलं जात असे तेव्हा कधीतरी सहमत होत होतो की
तो ढग आणि त्याचा आकार एखाद्या विशिष्ट वस्तू सारखा किंवा एखाद्या अस्तित्वासारखा दिसतो, परंतु बहुतेक वेळा, तो कसा दिसतो याबद्दल मतभेद व्हायचे.

मला आठवतं की एका मित्राबरोबर मला एक ढगांचा समूह माकडाचं प्रदर्शन भरलं आहे असं वाटलं होतं याबद्दल एक खेळकर वाद आम्ही घातला होता, तर माझ्या एका मित्राला तो ढगांचा समूह माकडं असून कुणाकडे बोट दाखवत आहेत अशी कल्पना त्याने करून घेतली होती.

ढगांचा गडगडाट झाला तरीही ढग सुंदर दिसतात चमकदार सकाळी त्यांचा पांढरा रंग खोल जांभळ्या रंगात बदलतो. मी लहान असताना ढगांमधून वीज येते यावर माझा विश्वास होता. ढगांनी प्रकाश निर्माण केला या कल्पनेने मला ढग अधिक सुंदर वाटले होते आणि ते शक्तिशाली दिसले होते.
या ढगांनी माझ्या जीवनात आनंद आणि मनोरंजन आणलं होतं आणि मला तो काळ असा आठवत होता. आजकाल मी ढगांकडे जास्त लक्ष देत नाही. मी फेसबुक आणि माझा फोन यांसारख्या तंत्रज्ञानामध्ये अधिक व्यस्त असतो. ढग पाहणं हे पूर्वीचं माझं आवडतं काम होतं आणि आता ते गृहीत धरलं जात असतं.

हे सर्व आता लिहिण्याच्या ओघात
मी बाहेर जाऊन ढगांकडे पाहिलं. ढगांमध्ये काहीही बदल झाला नाही असं मला भासलं. पांढरा फुगवटा आणि विविध आकारांची त्यांची वैशिष्ट्यें अजूनही तशीच होती. मी ढग पाहण्यात थोडा वेळ घालवला आणि या क्रियाकलापाने माझ्या मित्रांसाठी आणि स्वतःसाठी आणलेल्या सर्व चांगल्या क्षणांची मजा आठवणीत आणून स्वतःची समाधानी करून घेतली.
मला माहित नव्हतं की ही साधी गोष्ट माझ्या आयुष्यात इतका आनंद आणू शकते. भविष्यात, मी ढगांकडे अधिक वेळा पाहण्याची योजना आखत आहे.