सर्वांना नमस्कार!
परभणीमध्ये गेल्या महिन्यामध्ये विद्यापीठाचा परिसर नुकताच मॉर्निंग वॉक व रनिंग करणा-यांसाठी खुला केला होता. तेव्हा खूप दिवसांनी तिकडे रनिंग चालू केलं. लॉकडाउनच्या काळात सायकलिंग बंद होतं. त्यामुळे त्या दिवसांमध्ये अंगणामध्येच आठवड्यातून दोन- तीनदा टायमर लावून रनिंग करत होतो. परिस्थिती काही काळ ठीक झाल्यावर रोडवर थोडे दिवस सायकलिंग केलं आणि विद्यापीठाच्या परिसरात रनिंग करण्याचा आनंद घेतला न घेतला तोच घरासमोरच कंटेनमेंट झोन आला. सरकारचे नियम काहीही असले तरी परिस्थितीचं गांभीर्य समजून घेऊन काळजी घेणं प्रत्येकाचं काम आहे. त्यामुळे सुरक्षिततेच्या संदर्भात काळजी घेण्याच्या उद्देशाने घराबाहेर पडणं बंद झालं. परत एकदा अंगणामध्येच रनिंग सुरू केलं. पण पावसामुळे अंगणात चिखल झाला होता व पावसाळी किडे (पैसे) पायाखाली येत होते. त्यामुळे गच्चीमध्ये रनिंग सुरू केलं. लॉकडाउनच्या काळात इनडोअर रनिंग आणि इनडोअर वॉक्स + कोअर स्ट्रेंदनिंग + योग हे व्यायाम करत होतोच.
२२ जूनपासून एक गोष्ट सहज ठरवली की, शक्य तितकं रोजच्या रोज रनिंग करायचं. माझ्यासाठी रोज रनिंग ही गोष्ट अजिबात सवयीची नव्हती. शक्यतो दोन दिवसाआड म्हणजे आठवड्यातून दोन- तीनदा रनिंग करणं हेच मला सोपं वाटत होतं. पण २२ जूनपासून मनात आलं की, रोज रनिंग करावं. फक्त गच्चीमध्ये रनिंग करताना दर पंधरा पावलांनंतर यू- टर्न असल्यामुळे स्लो रनिंग होतं आणि अंतर कमी भरतं. बाहेर पळताना ६ मिनिटांमध्ये १ किमी असा पेस असेल तर घरी पळताना यू- टर्न्समुळे वेग कमी होतो व १ किमीसाठी साधारण साडेसहा मिनिट लागतात. त्यामुळे त्या हिशेबाने जास्त वेळ पकडून रोज ४० मिनिट म्हणजे साधारण ६ किमी असं रनिंग गच्चीत सुरू केलं होतं. बंदिस्त जागेतल्या रनिंगबद्दल लोकांना शंका असतात. पण माझा अनुभव होता की, ४२ किमी मॅरेथॉन पळाल्यानंतरही इनडोअर रिकव्हरी रन केला होता अर्धा तास. तेव्हा पाय मोकळे झाले होते. शिवाय बंदिस्त जागेत पळतानाही तितकाच घाम येतो व थकायला होतं. त्यामुळे असे रनही रन असतात हे माहिती होतं. शिवाय स्लो रन हे रनिंगमधलं एक महत्त्वाचं व्हेरिएशन आहे हेही माहिती होतं. असे रन सुरू केले. मोबाईलमध्ये टायमर लावून व गाणी ऐकत रनिंग करत गेलो. त्याबरोबरच बाकी व्यायामही आलटून पालटून करत होतो- घरात व अंगणात वॉकिंग + योग प्राणायाम + स्ट्रेंदनिंग असे.
आणि एक एक दिवस उलटत गेला आणि हळु हळु रोज रनिंग करण्यामध्ये मनात जी भिती होती किंवा जो अडथळा होता तो दूर होत गेला. पहिले १५ दिवस रोज ४० मिनिटच पळत राहिलो (म्हणजे साधारण ६+ किमी) आणि पंधरा दिवसांचं सातत्य व आत्मविश्वास आल्यानंतर रोज ५३ मिनिट म्हणजे ८ किलोमीटर रनिंग चालू केलं. अर्थातच पायांवर ताण पडू नये म्हणून दिवसातून दोनदा स्ट्रेचिंग आणि पायाची काही आसनं करत राहिलो. त्यामुळे एखाद्या वेळेस पाय थोडे दुखले तरीही मोकळे होत गेले. आज रोजच्या रनिंगला १ महिना पूर्ण झाला व गेल्या ३१ दिवसांमध्ये रोज रनिंग करत आज २१० किलोमीटर पूर्ण झाले! ह्याआधी मी एका महिन्यात जास्तीत जास्त १७ दिवस पळालो होतो व २०१९ ह्या पूर्ण वर्षामध्ये ६१० किलोमीटर पळालो होतो. त्या तुलनेत गेल्या ३१ दिवसांमध्येच २१०! मुख्य म्हणजे आता रोज रनिंग करताना रनिंगचा नवीन आनंद मिळतो आहे. पाय खूप मोकळे झाले आहेत. रोज रनिंग म्हणजे वॉकिंगला रनिंगमध्ये न धरता केलेलं रनिंग. त्याबरोबर अर्थातच रोज ४-५ किलोमीटर वॉकही करत गेलो. आणि शक्यतो रनिंगच्या आधी ११ मिनिट म्हणजे साधारण १ किलोमीटर असा वॉर्म अप वॉकही करत राहिलो. इतकं वॉकिंग करत राहिल्यानेही पाय मोकळे राहिले असतील.
Check out my 8.4 km Run on Strava: https://www.strava.com/activities/3798874385?utm_source=com.google.andro...
माझे रनिंग, सायकलिंग, ट्रेकिंग व मेडीटेशनचे अनुभव इथे उपलब्ध- www.niranjan-vichar.blogspot.com
४.५ किलो वजन कमी
वजन कमी करायचं हा हेतुच मनात नव्हता. कारण एखाद्या टारगेटसारखं वजन कमी करण्यापेक्षा वजन कमी असलेली जीवनशैली जास्त महत्त्वाची असते. त्यामुळे तसा विचार मनात नव्हताच. पण ५९.५ किलो असलेलं वजन रोजच्या रनिंगमुळे महिन्याभरात साडेचार किलो कमी झालं आहे. आणि रोजच्या रनिंगचा परिणाम म्हणजे पोटाची अपचनाची तक्रार कमी झाली आहे. आणि आता रनिंग खूप जास्त सोपं झालं आहे. असंच पुढे करता आलं तर सायकलिंग जितकं सहज वाटतं, काहीसं तसं रनिंग सोपं होत जाईल. रनिंग रोज करण्यामध्ये जो मानसिक अडथळा होता, तो दूर झाला. रनिंगचं हे सातत्य माझ्या बाबतीत खूप समाधानकारक आहे! इनडोअर रनिंग किंवा बंदिस्त जागेतलं रनिंग हा एक चांगला पर्याय आहे. बाहेरच्या निसर्गरम्य भागातल्या रनिंगची "जागा" तो घेऊ शकत नाही हे खरंच. पण तरीही अगदीच गॅप पडण्याच्या ऐवजी रनिंग चालू राहतं हेही खूप आहे. फक्त बंदिस्त जागेत जीपीएस काम करत नाही व दर अर्ध्या किलोमीटरने मिळणारे app चे अंतराचे अपडेटस कळत नाहीत. म्हणून हे रनिंग साग्रसंगीत म्हणजे १० किंवा १५ गाणी व टायमर लावून करता येऊ शकतं.
आज काल खूप जण सायकलिंग किंवा रनिंग हेसुद्धा एक प्रोफेशनल टारगेट असल्यासारखे धाव घेताना दिसतात. ऑफिसच्या कामात जशी आकड्यांची डेडलाईन असते तसं टारगेट ठेवल्यासारखे काही जण सायकलिंग किंवा रनिंग करताना दिसतात. पण ह्यापेक्षाही प्रोसेस एंजॉय करणं, त्या प्रोसेसमध्ये नवीन गोष्टी शिकत राहणं हे जास्त महत्त्वाचं. आणि योग्य प्रोसेस करत गेलो की, आपोआप खूप काही शिकायला मिळत जातं. आणि स्पर्धा असेल तर ती स्वत:सोबत असावी व स्वत:च्या सातत्यासोबत असावी.
आपल्यापैकी जे जण सुरक्षिततेचे नियम तोडत नाहीत आणि व्यायाम करताना सोशल डिस्टंसिंग बाळगतात त्यांनाच Kudos. आपण सर्वांना Happy and safe fitness. करायचे असतील तर घरामध्येही भरपूर व्यायाम करता येतात. त्यासाठी सर्वांना शुभेच्छा. हे वाचल्याबद्दल धन्यवाद.
- निरंजन वेलणकर
माझे रनिंग, सायकलिंग, ट्रेकिंग व मेडीटेशनचे अनुभव इथे उपलब्ध- www.niranjan-vichar.blogspot.com