आम्ही आणी क्रेडिट कार्ड वाली कन्या !!

...बडा मजा आया
=)) =)) =))

मेहनत करे मुर्गा आपले मुर्गी आणी अंडा खाये फकीर ?
आपण महान आहात. ;)

बाकी या लोकांसाठी फकिर या शब्दाने संपणारे बरेच जोडशब्दच लागू पडतात. ;)

बिपिन कार्यकर्ते

झक्कास आहे एकदम, वाचुन मज्जा आली ...
अजुन लिहा असेच ...

( नसत्या ) शंका : हा स्वतःचा अनुभव आहे की कल्पनाविलास ???

छोटा डॉन
[ अपने अड्डे पे जरूर आना http://chhota-don.blogspot.com/ ]
बाकी अपनी किसी "गँग" के साथ सेटिंग नही है .....

:)] कन्या :- गुड आफ्टरनून सर, आय एम कॉलींग फ्रॉम दरोडा बॅंक.
:)] आम्ही :- जय महाराष्ट्र ! (पहिल्याच चेंडुवर षटकार)

:)] कन्या :- तुम्ही इंट्रेस्टेड आहात का सर ?
8> आम्ही :- कोणाच्यात ? (दुसर्‍या चेंडुवर षटकार)

:)] कन्या :- मग सर तुम्हाला कधि वेळ आहे ?
:X आम्ही :- अहो तुमच्या साठी वेळच वेळ आहे आमच्याकडे ! (तिसर्‍या चेंडुवर षटकार)

:)] कन्या :- (चिकाटी न सोडता) ओह, सो सॉरी सर. आज वेळ काढु शकाल का सर तुम्ही ?
8} आम्ही :- हो जरूर, तुम्हाला भेटुन आनंदच होइल मला. पुन्हा त्या जुन्या आठवणी ताज्या होतील आणी मग आज तरी निदान दारू ची गरज लागणार नाही मला... (चवथ्या चेंडुवर षटकार)

<:P कन्या :- सर सध्या तुम्ही कुठले कार्ड वापरत आहात ?
आम्ही :- नेटवाला.कॉम चे. पण ४ वर्ष झाली अजुन कसे आणी कुठे वापरायचे ते कळाले नाहिये. (पाचव्या चेंडुवर षटकार)

~X( कन्या :- सर तुम्हाला कार्ड हवे आहे का ? प्लिज कार्ड विषयी बोला.
=P~ आम्ही :- तुम्ही तुमचे काम उरकुन घ्या ना निवांत. माझा नंबर तर आहेच तुमच्याकडे, संध्याकाळी तुम्ही मोकळ्या झाल्यात की मग एक मिस कॉल द्या, मी करतो तुम्हाला फोन (शेवटच्या चेंडुवर सुधा षटकार)

जबर्‍या हाणलेत षटकार राव =)) =)) =)) =))
संगणकिय विषाणु तयार करणे त्यावर नियंत्रण ठेवणे
त्यांच्यात विध्वंसक क्षमता तपासणे आणी त्याचा वापर पुरेपुर करणे
यात आम्ही सध्या प्रगती पथावर आहोत

>आम्ही :- तुम्ही तुमचे काम उरकुन घ्या ना निवांत. माझा नंबर तर आहेच तुमच्याकडे, संध्याकाळी तुम्ही मोकळ्या झाल्यात की मग एक मिस कॉल द्या, मी करतो तुम्हाला फोन.<

जोरदार. ह ह पु वा. :)..
-- लिखाळ.

मी एकदा भावाचा फोन उचलला त्याची झोपमोड नको म्हणून! त्या माणसानी मला जे काही पकवलं ते मी सऽऽऽऽऽऽऽगळं ऐकलं. शेवटी मला विचारलं, "तुम्ही कुठे नोकरीला आहात?"
मी, "नाही मला नोकरी नाही."
प्रश्नः "मग आपला स्वतःचा काही बिझनेस आहे का?"
मी: "नाही:
प्रश्नः "मग आपलं महिन्याचं उत्पन्न किती?"
मी: "काही नाही. सध्या भावाच्या कृपेनी त्याच्याच फोनवर बोलत्ये." हे न समजून/ऐकून घेताच, "मग आपल्याला हे कार्ड मिळू शकत नाही."
मी: "Thanks a lot for entertaining me for 10 mins."
यात एकही थाप मारलेली नव्हती.

कधी शेजार्‍यांकडे असताना असले फोन आले की माझं ठरलेलं उत्तरः "माझ्या सेक्रेटरीशी बोला." मग माझा दोन वर्षांचा मित्र त्याची फोनवर बोलायची हौस भागवून घेतो, "मी आत्ताच जेवलो, तू काय खाल्लं?........." समोरच्याला तो स्वतःची मोठी बहिण किंवा माझा मोठा भाऊ समजून कितीही वेळ बोलू शकतो.

>"मी आत्ताच जेवलो, तू काय खाल्लं?........." समोरच्याला तो स्वतःची मोठी बहिण किंवा माझा मोठा भाऊ समजून कितीही वेळ बोलू शकतो.<
हा हा हा .. या कॉल सेंटरवाल्यांना कशा कशाला सामोरे जावे लागते ! :)

मिपावर कुणी कॉलसेंटर मध्ये काम करणारं नाही की काय? त्यांना आलेले असे मजेदार अनुभव / संवाद ऐकायला आवडतील.
-- लिखाळ.

जबरा एक एक अनुभव...

अदितीचे अनुभवही छानच..बाकी भारतात होतो तेन्व्हा जाम पकायचो दुपारच्याला जेन्व्हा कचेरीमधे झोपेत असायचो तेन्व्हा....

मुकुल

मला ही या गोष्टीचा (म्हणजे फोन करणार्या लोकांचा राग येतो). पण मी शक्य तेवढ्या नम्रतेने क्रेडिट कार्डवाल्यांना नकार देऊन संभाषण संपवतो.

पण आपण असा त्या लोकांचा (आणि आपलाही) वेळ का वाया घालवायचा? सरळ मला यात सारस्य नाही असे सरळ सांगायचे. आपण तणावमुक्त होण्यासाठी दुसर्याचा का उगा रक्तदाब वाढवायचा? आणि त्यांचे शिव्याशाप घ्यायचे?

आहो कोणी हौस म्हणून अशी नोकरी करत नाही. त्यांना पण काही मजबुरीच असेल ना..आपल्या सुदैवाने आपण अशी नोकरी करत नाही. म्हणून आपण त्यांची खिल्ली उडवणे योग्य नाही. भले ते लोकं भर दुपारी आपली झोपमोड करत असतील. पण आपण त्या बॅंकेला आपला नंबर या फोनच्या लिस्ट मधून काढा असे कळवू शकतो. आधीक माहितीसाठी येथे टिचकी मारा.. नकामलाफोनकरू.

कदाचित बर्याच जणांना माझे मत पटणार नाही. कारण मनुष्यस्वभाव असा की "एकाला मजा पण दुसर्याला सजा". ज्या लो़कांचा मार्केटिंग क्षेत्राशी संबंध आहे ते कदाचित माझ्या भावना समजतील. जरी मी मार्केटिंग/कॉलसेंटर क्षेत्रात नसलो तरी या क्षेत्राचा चांगलाच अभ्यास केला आहे. आहो आणि आपल्याला गरज पडते तेव्हा आपण कॉलसेंटरलाच फोन करतो ना..?

बाकी हा लेख विनोदी लिखाण म्हणून छान आहे. पण नका अशा रितीने तणावमुक्त होऊ.

खादाडमाऊ

जबरा...! :)

मीही बरेच दिवस अश्या वेळी अवेळी येणार्‍या फोन मुळे अगदी त्रासलो होतो. नंतर त्या कॉल करनार्‍याला असेच भंडावुन सोडु लागलो. माझ्या मित्राच्या सहकार्‍यामुळे मला कॉल सेंटर मधे काम करनार्‍यांची दिनचर्या अन त्यांचे त्रागे समजले. तेव्हापासुन असा फोन आला की मी सुरुवातीलाच नाही म्हनुन सांगतो. ते लोक ज्या मानसिक परीस्थितीत काम करतात हे पाहील्यावर त्यांच्यावर ओरडणे किवा आपली करमणुक करुन घेणे मला तरी पटत नाही.

असो बाकी राजकुमार साहेबांचे संभाषण झकास आहे. कोतवालाने निवडलेले षटकार तर निव्वळ अप्रतीम. लगे रहो.

सुक्या (बोंबील)
मु. पो. डोंबलेवाडी ( आमच्या गावात पोस्ट हापीस नाय. लिवायचं म्हुन लिवलं.)

त्यांच्याबद्दल कणव, कळवळा हे सगळं ठीक आहे. पण मग त्या लोकांनी पाळायच्या एथिक्सचे काय?
किती जण फोन करणार्‍याला खरंच वेळ आहे का? ऐकण्यात इंटरेस्ट आहे का? हे आधी विचारून मग माहिती सांगतात?
किती जणांकडे ज्या व्यक्तीला फोन केलाय त्या व्यक्तीचे योग्य नाव असते? किती जण हे मानतात की त्यांनी विचारलेली सगळी माहिती द्यायला ज्याला फोन केलाय तो बांधील नसतो. आणि त्याने माहिती दिलीच पाहिजे असं तुम्ही सांगू शकत नाही.?
काही प्रसंग (हे तुरळक नाहीयेत.)
प्रसंग १
कॉ.से. मधली व्यक्ती - मे आय स्पीक टू अमुक तमुक
अमुक तमुक - धिस इज शी.
कॉ.से.म.व्य. - हमारा एक इन्श्यु. प्लॅन है. जिसमे _____ है, आपको ये मिलेगा, वो मिलेगा.... (थोडक्यात नॉन स्टॉप गाडी सोडणे)
अ.त. - आय ऍम बिझी ऍण्ड आय ऍम नॉट इंटरेस्टेड.
कॉ... - व्हाय मॅम? धिस इज अ व्हेरी गुड ऑफर मॅम. हाउ कॅन यू नॉट बी इंटरेस्टेड विदाउट लिसनिंग टू ऑल द इन्फो?
अ. - आय ऍम बिझी.
कॉ. - यू डोन्ट हॅव ५ मिनिटस?
अ. - नो.
कॉ. - ऐसे कैसे हो सकता है?
अ. वैतागून फोन ठेवते.

प्रसंग २
कॉ. - इज धिस अमुक तमुक?
त.अ. - नो धिस इज तमुक अमुक.
कॉ. - या या. सेम थिंग.
त. - सेम थिंग?
कॉ - या मॅम. आम्ही काही खास व्यक्ती निवडल्यात क्रेडीट कार्ड देण्यासाठी. त्यात तुमची निवड झालीये.(हे इंग्लिश किंवा हिंदीतून)
त. - माझी? पण माझं बरोबर नाव पण माहीत नाहीये तुम्हाला.
कॉ. - तुम्ही अमुक तमुक आहात.
त. - नाही मी तमुक अमुक आहे.
कॉ. - काय फरक पडतो? दोन्ही एकच. आम्ही तुम्हालाच कार्ड देऊ
त. - पण मला नकोय.
कॉ. - तुम्हाला निवडलंय ना पण.
त. - कम्पलसरी आहे का? नकोय मला कार्ड.
कॉ - तुम्हाला निवडलंय.
त. - मला नकोय. धन्यवाद...
त ने फोन ठेवला.

अजून महान प्रसंग पुढच्या पोस्टमधे.
- नी
http://saaneedhapa.googlepages.com/home

प्रसंग ३
कॉ. - अमुक तमुक शी मी बोलू शकतो का? (हा फोन घरी आला आहे)
अ.त. ची मुलगी - नाही ते घरात नाहीयेत.
कॉ. - त्यांचा मोबाईल नंबर द्या.
अतमु -कशाला?
कॉ. -त्यांच्याशी बोलायचंय.
अतमु - तुम्ही कोण?
कॉ. -क्रेडीट कार्डबद्दल माहिती द्यायची आहे.
अतमु. - ते नाहीयेत घरात आणि त्यांना नवीन कार्डमधे इंटरेस्ट नाहीये.
कॉ. - त्यांचा वर्क नंबर द्या मला. कुठे काम करतात ते? त्यांची निवड झालीये या कार्डसाठी.
अतमु. - निवड? मग तुम्हाला माहीत नाही ते कुठे काम करतात की रिटायर्ड आहेत ते?
कॉ. - ते रिटायर्ड आहेत का? मग त्यांच्याकडे क्रेडीट कार्ड कुठल्या कंपनीचं आहे?
अतमु. - तुम्ही ही सगळी माहीती का विचारताय? ही वैयक्तिक माहिती आहे. मला नाही वाटत मी तुम्हाला ही माहिती द्यावी म्हणून.
कॉ. - त्यांना क्रेडीट कार्ड द्यायचं तर ही माहिती दिली पाहीजे.
अतमु. - त्यांना नकोय ना कार्ड. आणि माहितीही द्यायची नाहीये.
कॉ. - पण त्यांना निवडलंय.
अतमु. - कम्पलसरी नाहीये यातलं काहीच तेव्हा आता फोन ठेवा.

प्रसंग ४
कॉ. - मिसेस अ. त. आहेत का?
(मिसेस अ. त. ना अचानक जाउन ४ दिवस झालेत. घरात त्यांची मुलगी आहे. ती अजून शॉकमधे आणि दु:खात आहे. )
मु. -अं? नाही.
कॉ. - कधी भेटतील?
मु. - ते शक्य नाही. त्या गेल्या ४ दिवसांपूर्वी. (या ठिकाणी इंग्रजीमधे 'नो मोअर' हा शब्द वापरला होता.)
कॉ. - ओह मग मला त्यांचा मोबाईल नंबर मिळेल का?
मु. - अहो मी तुम्हाला सांगितलं ना त्या गेल्या चार दिवसांपूर्वी. (नो मोअर) कोण तुम्ही? तुम्ही ओळखत होतात का त्यांना?
कॉ. - नाही पण मोबाइल नंबर द्या ना. मी एका क्रेडीट कार्ड कंपनीकडून बोलतेय.
मु. - अहो तुमच्या लक्षात येत नाहीये का? त्या गेल्यात चार दिवसांपूर्वी म्हणजे वारल्यात, निधन झालं त्यांचं. (इथे पास्ड अवे, एक्स्पायर्ड असे शब्द वापरले)
कॉ. - पण मग मोबाइल नंबर द्यायला काय हरकत आहे?
मु. - कळतंय का तुम्हाला मी काय सांगितलं ते? त्यांचा ४ दिवसांपूर्वी मृत्यू झाला. आता या जगात नाहीत त्या. (इथे मुलगी चिडली होती.)
कॉ. - मग एवढं चिडायला काय झालं. मी तुम्हाला क्रेडीट कार्ड देऊ शकते.
मु. - या आता.
मुलगी फोन आदळते. नंतर तिच्या लक्षात येतं की त्या बयेचं नाव आणी कंपनी विचारून घ्यायला हवी होती तक्रार करण्यासाठी.

प्रसंग १ व २ एक दिवसाआड घडतच असतात. प्रसंग ३ हा मी पुण्यात असते तेव्हा एकदातरी होतोच. प्रसंग ४ हा गेल्या वर्षी माझी आई गेली तेव्हा घडलेला आहे.

कॉसे मधले लोक वयाने निदान १८-२० तरी असतात तेव्हा बेसिक गोष्टी न कळणे हे गृहित धरू शकत नाही. बाकी सगळी अक्कल बरी असते मग साधे एथिक्स कसे नाहीत? त्या लोकांना ऐकाव्या लागणार्‍या अपमानाबद्दल मला तरी फारशी सहानुभूती नाही.

- नी
http://saaneedhapa.googlepages.com/home

या लोकांना वेळेचे भान नसते आणि रात्री अपरात्री किंवा दुपारच्या चुकून झोपायला मिळण्याच्या वेळेतही यांचे हे प्रकार चालू असतात. त्यांच्याबद्दल सहानुभूती बाळगण्याची खरंच काही गरज आहे असे मला वाटत नाही.

साती

हो हे ही खरेच की मलाही या गोष्टीचा त्रासच होतो. पण माझा अनुभव असा की मी जेव्हा जेव्हा शांत डोक्याने या लोकांना नकार दिला आहे तेव्हा तेव्हा कधीही त्या कंपनीच्या लोकांनी मला परत फोन केलेला नाही. कदाचित मी थोडा नशिबवान असेल तुमच्या पैकी काही जणांपेक्षा... किंवा काही चांगल्या लोकांनी मला फोन केला असेल.

मी माझा या बाबतीमधील एक वाईट अनुभव सुद्धा लिहीन पुढच्या प्रतिक्रियेत..

आणि मी फक्त माझा अनुभव मांडतोय.. आपल्या सर्वांची मते जुळली असती तर "मिसळ्पाव" चा जन्म तरी झाला असता का..?

खादाडमाऊ
("प्रेम दिले तरच प्रेम मिळते" यावर थोडापार विश्वास ठेवणारा)

एक लेख पूर्वी इथे लिहिला होता.

या पोस्टशी संबंधित त्यातील काही मुद्दे :

काही काही अनुभव तर भीषण असतात. आता हेच एक उदाहरण पाहा... एका खासगी बॅंकेच्या मधाळ आवाजाच्या युवतीनं एका ग्राहकाला फोन केला आणि कुठल्याशा "पर्सनल लोन' योजनेची माहिती दिली. कुठल्याही कागदपत्रांशिवाय, काही क्षणांत 50 हजारांचं कर्ज मिळू शकतं वगैरे. तिचं बोलणं संपल्यावर म्हणाली, "मग हवंय ना तुम्हाला कर्ज?' तो म्हणाला..."नाही'. तर म्हणाली, "का सर?'...तिला भयंकर नैराश्‍य आलं होतं. एवढी चांगली योजना असूनही हा बाबा कर्ज का घेत नाही, याचं. अरे...? पण त्याला कर्ज नकोच असेल, तर कशाला घ्यायचं? उद्या तुम्ही म्हणाल, हजार रुपयांच्या हप्त्यावर विमान देतो. ते काय गच्चीवर उडवू की काय? अशा लोकांना टाळणं अवघड जातं. विशेषतः अशा मधाळ आवाजाच्या युवतींना.

वरील अनुभव माझ्या बाबतीतला आहे.

एकदा मी ऑफिसात असताना असाच एका मधाळ आवाजाच्या युवतीचा फोन आला. मी तिच्या प्रतिनिधीला (तिला नव्हे बरं का राजकुमारा!) भेटण्याची वेळ दिली. ऑफिसचा पत्ता दिला. जवळची खूण (लॅंडमार्क) विचारल्यावर `शनिवारवाडा' असं सांगितलं. त्यावर ती म्हणते,
`सर, कोई `लॅंडमार्क' नहीं हैं क्या?`
मी कोसळायचाच बाकी होतो. शनिवारवाड्याव्यतिरिक्त कुठला दुसरा लॅंडमार्क ह्या बयेला हवा होता?
`वो पेशवा का पुराना हवेली है ना, उसके बाजू में जो नीरा का दुकान है ना, उसके सामने हैं हमारा कार्यालय' असं सांगायला हवं होतं का हिला?

(हीच प्रतिक्रिया माझ्याच जुन्या लेखावर चुकून चिकटवली गेली. तुम्हाला उगीच पुन्हा वाचायचा त्रास. दिलगीर आहे.)

बाकी दुपारचे गरगरीत जेवण ही कल्पना आवडली :)

- संताजी धनाजी

lekhak puNeree aahe

अरे परवाच हे मला मेल मधे आलं होतं .. मला उगम माहीत नाही....

जावुद्या माझ्याजवळ अशा प्रसंगाच रेकोर्डींग आहे कसं पाठवु ?

एकाचा कोल रेकोर्ड केलाय .. एकदम मजेशीर आहे ....

- चिखलू

=))
राजकुमारा मस्तच लिहिल आहेस. :)

अवांतर : अरे भावा तुझ्या ह्या छोटेखानी लेखाची मेल बनली आहे आणि ती सगळीकडे फिरत आहे.
मलाच दोन वेळा आली आहे ही मेल.
................
"बाहेरुन बारीक व्हावं असं खुप आतुन वाटतय."
ह्या ग्राफिटीकाराना माझ्या मनातल नेमक कस कळाल असेल बर??? :)
http://picasaweb.google.co.in/zakasrao

वर्षं सरली पण त्रास अजून आहेच :(