रुपाली हॉटेल

मी सुद्धा तिथे होतो... फक्त बेदाणे हुडकून खायचो आणी शिरा भिकाऱ्यांना वाटून टाकायचो, असे करत करत 35 प्लेट शिरा माझ्यामुळेच संपला.

अरे बापरे ! मला वाटले की तुमच्या अजून कोणत्यातरी कथेत नायकाची पत्नी मेली आणि त्याने कामवालीबरोबर लग्न केले की काय ?
कथांमधून अगदी बायका मारण्यापेक्षा त्यांना घसटफोट देत जा हो तुम्ही. तेव्हढाच त्यांच्या जीवनात बदल !
:)

मध्यंतरी लेखन संन्यास घेतला होता बहुतेक़... काय झालं पुन्हा??

अप्रतिम लेख. "फुकट ते पौष्टिक" आणि "ज्याचा खावा शिरा त्याची जाहिरात करा" या दोन म्हणी आठवल्या.
लक्षणी देवतेचे काही व्रत वगैरे केले होते का हाटेल वाल्यानी?

तुम्ही संन्यस्ताश्रमातून पुन्हा साहित्यीकाश्रमात परतल्याचा आनंद झाला गुरुदेव __/\__

अरेच्चा .
क्रमशः लिहायचे राहून गेलेय का?
कारण अजून घट्ट मिठी , चुंबनांचा वर्षाव वगैरे काहीच आले नाही लेखनात.

गुरुदेव हे फोटूमध्ये निळ्या रंगात आपण आहेत का ? मना तुम्हाला डोळे भ्रुण पाहायचंय है .. गुरुदेव सांगा ना , या भक्ताला कुठं भेटशीला ..

LOL ! प्रतिसाद वाचून हसून मेलो. :-)))

ताणून चाललेल्या रणधुमाळीत हा शिरा बरा.

बाकी स्त्री पात्र विरहित अकु कथा असू शकते यावर अखिल मिपा वाचक महासंघाचा विश्वास बसणे कठीण आहे.

कुठे आहेत अच्छे दिन या नियतकालिकातील सन्यास ते उपन्यास या सदरातून साभार

हिथे खरंच खूप हुशार लोक आहेत
फोटोवर २०११ लिहिलेय मला वाटले कोणाच्या तरी लक्षात येईल

मला शी-याचे सर्व प्रकार आवडतात. आता रूपालीला शोधणे आले.

-दिलीप बिरुटे

पण सकाळी सकाळी हनुमान टेकडी वर फिरायला जाणं
परतताना रुपालीचा उपमा नि खोबर्‍याची चट्णी खाणं

ऑफिसला जाताना वैशालीत उत्तप्पा विथ ग्रीन चटणी चापणं
लंच ब्रेक मधे आम्रपालीत मलाई कोफ्ता बटर पराठा खाणं

अन इतकं सगळं झाल्यावर लाइट खायला हवं असं म्हणून
संध्याकाळी वैशालीत शेव बटाटा दही पुरी उर्फ एस्पीडिपी खाणं

पुण्यातल्या खूप आठवणी या निमीत्ताने जाग्या झाल्या!