नवीन नात्यांना समजून घेण्यातली गरज!

हे टायटल जास्त शोभले असते. आणि हो हे अमेरिकन नातं अथवा सांस्कृतिक आक्रमण वाईट नाही बरेका.

मुलगी मात्र जवाबदारी नसल्यामुळे अडकून राहाते स्वप्नांच्या राज्यात!

सिरीयसली?? वय वर्षे बावीस फक्त असणारी मुलगी तुमच्याशी इतक्या प्रगल्भ रीत्या बोलली, हे ज्या परिच्छेदात लिहिलं आहेत, त्याच्याच पुढच्या परिच्छेदात शेवटी हे वाक्य?

लेख अतिशय विस्कळीत वाटला आणि आजच्या मुलींना जबाबदाऱ्या नसतात आणि त्या स्वप्नांच्या जगात असतात, हे वाक्य तर प्रचंड खटकणार आहे.

असो.

something is missing

something is missing

तुमच्या प्रतिसादांवरुन तुम्हाला काय म्हणायचे आहे ते समजुन घेऊ शकते. केवळ शहरी, उच्च मध्यमवर्गीय, आधुनिक विचारसरणीच्या कुटुंबांचा विचार केला तर तुमचा लेख खटकू शकतो. कारण जोडीदाराला माणूस म्हणून समजुन घेण्याची, त्याची स्पेस देण्याची गरज या वर्गाने बर्याच अंशी अंगीकारली आहे. पण, ग्रामीण भाग, निमशहरी भाग व विचारानं आधुनिक नसलेल्या परंपरावादी समाज, जो मोठ्या प्रमाणात आहे त्यांना हा लेख लागू पडतो, हा माझा अनुभव आहे. कॉलेज मध्ये माझ्याबरोबर कितीतरी मुली कुठेकुठे काम करुन कुटुंबास हातभार लावायच्या ,पण त्यांना पुढे करण्याचे करीयर ,त्यांच्या इच्छा, यांचा कुठेही आदर न करता लग्न ठरवले गेले. काहींना लग्नानंतर काम करण्याची परवानगी मिळाली पण नवर्यापेक्षा दुय्यम वागणूक मिळते . वर नोकरी करणे ही त्या मुलीची हौस असल्यासारखे सगळे घरचे(नवर्यासकट) वागत असतात. फार लांब कशाला, माझ्या एका भावाने काल परवाच पुरुषांनी घरातली सगळी कामे शिकायलाच पाहिजेत असा अट्टाहास बायकांनी धरणे कसे चुकीचे आहे यावर वाद घातला. का? तर मी म्हणले की मी माझ्या मुलाला लहानपणापासूनच हळूहळू स्वयंपाक करणे, घरकाम करणे याची सवय लावणार असे म्हणले म्हणून. समाज बदलतोय हे नक्की पण अजुनही ही बदल तळागाळापर्यंत पोचणे गरजेचे आहे.

खर सांगू का मला तर वाटतं की मला आयुष्यात पुरुषाची आधारासाठी गरजच नाही. पण सुखी समाधानी आयुष्यासाठी सोबती हवा आहे; आयुष्य परिपूर्णतेने जगण्यासाठी सोबत हवी आहे. पण म्हणून लग्नाचा अट्टहास नाही करायचा मला.

लग्नाचे फायदे हवेत. पण त्या बरोबर येणारी adjustment नको.

स्त्री आणि पुरुष लग्न कशा साठी करतात मूळ हेतू तर सॅक्शुअल गरज भागविणे हाच असतो .
व्यक्ती स्वतंत्र चा अतिरेक होवून जर मुला ,मुलींना आईवडील हे बोजा वाटत असतील तर मुल हवीत कशाला आणि त्यांच्या वर लाखो रुपये खर्च का करायचे ,संपत्ती का निर्माण करायची हे सुध्दा व्यक्ती स्वतंत्र chya नियमात च आहे .
एवढे सर्व वाकडी वळण घेण्या पेक्षा रोबोट शी लग्न करणे च योग्य आहे

हल्ली लोकांचे विचार विनोदी झाले आहेत.
शुद्धलेखनाला लोक दुश्मन समजू लागल्े आहेत .
धागे काढण्याच्या आड कंपुबाजी येते असा गैरसमज झाला आहे .
डु आयडीचे चे सर्व फायदे हवे आहेत पण जबाबदारी नको असे विचार विनोदवीर करत आहेत मिपाकर पुढचा विनाश डोळ्या समोर घेवून माघार घेत आहे .
त्या मुळे मिपाकरांनी आता माघार न घेता . आहे त्या धाग्यांचे व त्यातील पोकळ आरोपींकडे दुर्लक्ष करुन आपली करमणुकीची हौस भागवावी.
शुद्धलेखन नको one meaningful statement
मागणी मिपा
डु आयडी, कंपुबाजी
शुद्धलेखन नको
माझेच जास्त धागे
धाग्यांचे रतीब.
एकीकडे अर्थहीन धागे .
आणि अर्थपूर्ण धाग्यावर
अर्थहीन प्रतिसाद हा विनोदवीरच करतो .
भाषेशी चेडचाड हा विनोदवीरच करतो
वर वेगवेगळे डु आयडी असले तरी ह्यांना काय करायचे नाही .
हे मिपा जास्त दिवस सहन करेल असे वाटत नाही.
इतका विनोदी प्रतिसाद द्यावा ही या धाग्याची गरज वाटत नाही.

ज्योतीताई,

हे वाक्यं जाम खटकलं :

'हा... जमाना बदल रहा हें; मैं साक्षीदार हूं!' असं म्हणायला काय हरकत आहे.

वाक्य म्हणून ऐकायला छान आहे. पण त्यातनं परावलंबन सूचित होतंय. तुम्ही म्हणता की 'लग्न म्हणजे adjusments आणि जवाबदऱ्या'; हे सांगणं थांबवलं पाहिजे.

मी म्हणतो का म्हणून थांबलं पाहिजे? चालू राहू दे की बडबड. आपण फक्त दुर्लक्ष करायचं.

आता बायकांच्या दृष्टीने पाहू जाता यातनं एक मूलभूत प्रश्न उभा राहतो. तो म्हणजे नाती हवीत कशाला ?

आ.न.,
-गा.पै.

कहना क्या चाहती हो बहना ?
प्वांईंट काय जल्ला कल्ला नाय !

माणसाच्या आयुष्य चा विचार केला तर सुरवातीची 10 वर्ष आणि शेवटची 10 वर्ष माणूस परावलंबी असतो तो स्वतःचे आयुष्य स्वतः जगू शकत नाही त्याला दुसऱ्याच्या आधाराची गरज असते.
.आयुष्यातील 23 वर्ष ही शिक्षण घेण्यात जातात .
त्या वेळी आर्थिक आणि भावनिक पाठिंबा आई वडील देतात .
त्या काळात होणारा आर्थिक खर्च हा आई वडील कसलेही व्याज न घेता करतात आणि मुलगा असू ध्या किंवा मुलगी आपले आयुष्य आपल्या मर्जीने जगतात ते सुधा दुसऱ्या chya जीवा वर .
23 व्या वर्षी शिक्षण पूर्ण होवून नोकरी मध्ये स्थिर होण्या साठी वयाची 30 वर्ष होतात तो पर्यंत पालक आणि मुल ह्यांच्या मध्ये अत्यंत भक्कम प्रेमाचे बंध असतात कारण अजुन सुधा आई वडिलांची समाजातील पत हीच मुलाची किंमत असते .
त्या मुळे स्वतंत्र विचार,स्वतःची मतं ,स्वतःच्या आवडीने आयुष्य जगणे,व्यक्ती स्वतंत्र हे व्यवहारिक दृष्ट्या तोट्याचा सौदा असतो .
30 वर्षा chya पुढे स्वतःची ओळख निर्माण होते आता जे आपण आहोत ते आपल्या स्वतःच्या मेहनतीने आहोत ह्यात कोणाचाच सहभाग नाही असले भास निर्माण होतात .
35 chya आसपास लग्न हा आयुष्याचा तिसरा टप्पा चालू होतो आणि तो 35 वर्षा पासून 50 वर्षा पर्यंत सुखात असतो .मला कोणाचीच गरज नाही असा अभास निर्माण करणारा काळ.
असतो आणि जबाबदारी पासून दूर जाण्यासाठी व्यक्ती स्वातंत्र्याच आधार घेतला जातो .
समाज आणि कुटुंब व्यवस्थे शी माझा काही संबंध नाही आणि मला त्याची गरज नाही असा विचार ह्याच आयुष्य chya काळात येतो .
50 शी ओलांडली की निसर्ग आपले अस्तित्व दाखवू लागतो blood pressure,मधुमेह,किडनी चे आजार,आणि शारीरिक,sexual ताकत कमी होते .
आणि परत कोणाच्या तरी आधाराची गरज वाटू लागते .तुम्ही मुक्त संबंधात असाल तर ह्या काळात जोडीदार पळ काढतो कारण त्याला तुमच्या कडून कोणत्याच प्रकारचे शारीरिक सुख मिळू शकत नाही .
मग आयुष्याचं शेवटच्या टप्प्यात एकाकी जीवन जगावे लागते .
स्वतः ची नैसर्गिक कामे सुधा स्वतः करता येत नाहीत शरीर साथ देणे सोडून देते आणि अंतिम काळ अतिशय यातनामय रीतीने व्यथित करावा लागतो .
तेच ह्याच्या उलट राहणारे जोडीदार शी भावनिक गुंतवणूक असणारे , समाजात मिसळणारे,मुलांशी प्रेमाचे संबंध असणारे ,नातेवाईक जपणारे शेवटच्या टप्प्यात पैसा कमी असला तरी अत्यंत सुखाने जगतात .
मानसिक,भावनिक,आर्थिक सर्व गरजा अशा लोकांच्या पूर्ण होतात.
व्यक्ती स्वतंत्र वाले फक्त 4000 sq feet chya घरात एकटेच तळमळत असतात कोणीही विचारात नाही

एक व्यक्ती अब्जाधीश आहे करोडो रुपयाची गाडी आहे .
पैश्याची मस्ती आहे त्याच्या दृष्टीने सर्व समाज तूच्य आहे .
प्रवासात गाडी उलटते ,रक्त बांबळ अवस्थेत पडले आहेत .
रस्त्यावर सामान्य लोकांची ये जा आहे त्यांनी त्या व्यक्तीला मदत का करावी ?
एक फोन केला की हेलिकॅपटर येवू शकते पण डोळ्या वर अंधारी आली आहे .
पैसा ताकत कामाला येणार नाही .
दुसरी सामान्य व्यक्ती आहे समाजप्रिय आहे अपघात झालंय खूप लोक मदत करतील .
मी बघितलं आहे अब्जाधीश व्यक्ती वयस्कर १० हजार पगार घेणाऱ्या नोकर असलेल्या माणसाचा हात धरून चालताना ,त्यांनी हात सोडला तर रुपये कामाला येणार नाहीत .
मी पण ,व्यक्ती स्वतंत्र धोतांड आहे एकटा व्यक्ती जगूच शकत नाही .
समाज,कुटुंब,मित्र लागतातच

मांडणी थोडी विस्कळीत आहे पण फक्त शहरी वातावरणाचा विचार केला तर लेखातील बहुतांश विचारांशी सहमत आहे. कारण अशा गोष्टी आपण आपल्या आजूबाजूला घडताना बघत असतो, तर काही स्वतः अनुभवत असतो.

मध्यंतरी आमच्या सौभाग्यवतींच्या (इंटरनेट सॅव्ही नसल्याने मॅट्रीमोनी साईट्स बद्दल अनभीज्ञ असलेल्या) विधुर आत्ये भावासाठी वधू संशोधन करताना मुलींच्या अपेक्षा वाचून आज आपला समाज कुठे आहे वा कुठे चाललाय याचा आम्हा दोघांना बऱ्यापैकी अंदाज आला! प्रथम वधू, Annulled, बिन लग्नाच्या सिंगल मदर्स, एक-दोनदा वैधव्य प्राप्त झालेल्या स्त्रिया, एक ते तीन वेळा घटस्फोटीत स्त्रिया अशा अनेक प्रोफाइल्स आणि त्यांच्या अपेक्षा वाचून अंतर्मुख व्हायला झाले. Annulled आणि वैधव्य प्राप्त झालेल्या स्त्रियांची परिस्थिती वेगळी म्हणू, कारण त्या घटना त्यांच्या हातात नव्हत्या. पण बिन लग्नाच्या सिंगल मदर्स आणि एक ते तीन वेळा घटस्फोटीत स्त्रियांचे आणि त्यांच्या अवाजवी/अव्यावहारिक अपेक्षांचे काय?(मॅट्रीमोनी साईट्स वर जाऊन खात्री करून घ्यावी) त्यांच्या अपेक्षा पूर्ण करणारे वर त्यांची कुठलीही फसवणूक न करता त्यांना मिळोत हि सदिच्छा!

आजच्या काळात लग्न करताना बाकीच्या व्यावहारिक गोष्टींबरोबरच मुख्य मुद्दा एखाद्याचे स्वतंत्र विचार असणे हा नसून त्याला/तिला जोडीदार कसा लाभतो हा आहे. एकजण डॉमीनेटिंग असेल आणि दुसरा त्याच्या म्हणण्या प्रमाणे चालणारा असेल तर परिस्थिती आदर्श असते, पण जर दोघेही डॉमीनेटिंग असतील तर मात्र भयंकर परिस्थिती निर्माण होऊ शकते . कित्येकदा नाती बिघडवायला पझेसिवनेस पण खूप परिणामकारक घटक ठरतो.

वर यशोधराजींनी म्हंटले आहे,

समाजाच्या कोणत्याही आर्थिक, सामाजिक स्तरावर पहा - खास करून निम्न आर्थिक स्तर, मध्यम वर्गीय स्तर, उच्च मध्यम वर्गीय स्तर. ह्या प्रत्येक स्तरावर तुम्हाला स्त्रिया घरं सांभाळताना दिसतीलच पण आर्थिक हातभार लावताना सुद्धा दिसतील. किंबहुना, नोकरी करणारी मुलगीच हवी, हे कशाचे निदर्शक आहे म्हणे?

सहमत, त्यासाठी अशा स्त्रियांचा अभिमान आहे!
नोकरी करणारी मुलगीच हवी हि मानसिकता ७०-८० च्या दशकात समाजामध्ये निर्माण होण्यात कै. दत्ता सामंत कारणीभूत होते असे आधीच्या पिढ्यांचे म्हणणे आहे. कधी गिरणी/कारखाना बंद पडून आपल्यावर बेरोजगारीची कुऱ्हाड कोसळेल याची शाश्वती नसल्याने त्याकाळी 'ब्लू कॉलर' (मासिक प्राप्तीत कुठल्याही सरकारी कर्मचाऱ्यांपेक्षा त्याकाळी सरस असलेला कामगार वर्ग) लोकांमध्ये असुरक्षिततेच्या भीतीतून हि मानसिकता निर्माण झाली. ती काळानुरूप खरीही ठरली, कित्येक कुटुंबे देशोधडीला लागली तर कित्येक कुटुंबातील तरुण मुले संघटीत गुन्हेगारी क्षेत्रात उतरली.
(त्याच काळात मुलींच्या/ मुलीकडच्यांच्या अपेक्षा सरकारी नोकरी करणारा वर पाहिजे अशा होत्या)

आजच्या घडीलाही अनेकदा (काही सन्माननीय अपवाद वगळता) जॉब सिक्युरिटी नसल्याने, तर काहीवेळा लाईफ स्टाईल एन्हांस करण्यासाठी अशा मागण्या होऊ लागल्या आहेत.

कोण चूक कोण बरोबर हे येणारा काळच ठरवेल. शेवटी कालाय तस्मै नमः !

घर फक्त दोघांचं च हवे असे विचार पुरुषानं पेक्षा
स्त्रि मध्ये जास्त प्रबळ पने दिसून येतात .
पती हा आर्थिक दृष्ट्या सक्षम हवा ही अपेक्षा ठेवणे गैर नाही .
पण त्यानी स्वतःच्या आई वडिलांची उतार वयात सेवा करू नये .किंवा त्यांच्या पालनपोषणाची जबाबदारी नाकरावी ही स्त्री ची भूमिका नक्की काय दर्शवते .
घरातील कामे दोघांनी मिळून करावीत आक्षेप घेण्यासारखे काही नाही.
कुटुंबाचे निर्णय घेताना सर्व सदस्य ची मत घ्यावीत आक्षेप घेण्यासारखे काही नाही .
पण कुटुंब फक्त दोघांचे असावे हे मत बिलकुल स्वीकारता येत नाही .