प्रिय पंडितराज

'प्रिय पंडितराज जगन्नाथ',
सप्रेम नमस्कार
'वेगळं व्हायचंय मला' हे तुझ्या तोंडून ऐकताच मी 'झोपी गेलेला जागा झालो' आणि 'जणू काही कट्यार काळजात घुसली' 'माझी बायको माझी मेव्हणी' यांनी मला सावरलं पण मला प्रश्न पडला कि 'या चांगल्या घरात असं झालंच कसं' एवढं मोठं घर श्रीमंताचं असं व्हायला नको होतं असो.
'सिमेवरुन परत जा' असं तु मत्स्यंगंधेला का म्हणालास? उलट तु तिला प्रेमाने म्हणायला हवं होतं 'प्रेमा तुझा रंग कसा?' त्या दिवसापासून ती 'घराबाहेर' पडली आणि सगळीकडे 'बायको पळाली माहेरी' अशी बोंब झाली. अम्मलदार आले पण काही उपयोग झाला नाही पण 'काका किश्याचा' होता म्हणून तिला 'बटाट्याच्या चाळीत आश्रय मिळाला असो.
अरे परवा तु 'एकच प्याला' घेतलास आणि हमीदाबाईच्या कोठीवर जाऊन 'लेकुरे उदंड जाहली' असे बडबडलास 'मोरुच्या मावशीला' ते फार लागलं ती रागाने म्हणाली 'ह्यांच मेलं असंच' 'वात्रट मेले' 'पुरुष सगळे सारखेच' 'मानापमान' प्रत्येकालाच असतो हे तुला कळायला हवं होतं.
तु हल्ली स्वत:ला 'गारंबीचा बापू' आणि पुन्हा 'तो मी नव्हेच' असं म्हणायची तयारी असतेच. घरोघरी हीच बोंब आहे. तसा 'मी तुझ्या पाठीशी आहे' 'झालं गेलं विसरुन जा' या डोळ्यांची दोन पाखरं तुझी वाट पाहत आहेत. 'यदाकदाचीत' कधी आलोच तर बोलू.
पण या सुटीत गावी येताना 'लवंगी मिरची कोल्हापुरची' आणायला विसरु नको. 'शारदेला' घेउन ये 'दिनुच्या सासुबाई राधाबाई' 'सविता दामोदर परांजपे' 'कुसुम मनोहर लेले' 'मकरंद राजाध्यक्ष' या सर्वाँना 'साष्टांग नमस्कार'
कळावे आपला,
'नटसम्राट'