बाप ….

आई गं.. बाबाची आठवण काढायला लावणारी कविता..

मस्तं..आवडली.

मनाला चटका लावून गेली.

बापाची रिअल व्यथा !

चांगली आहे!

Sandy

वाह्...खासंच!
अतिशय सहज शब्दांत अत्यंत भावस्पर्शी!

चांगली आहे ...

बहोत खूब

अनुभुती देत डोळे उघडणारे काव्य

आनंदीत बापुस नाखु

पहिली चार कडवी जबरदस्त आवडली. त्यानंतरचे पाचवे मात्र संदीप खरेंनी लिहील्यासारखे वाटले.
म्हणजे काटाकिरची मिसळ खाताना मधेच एक घास चितळ्यांच्या श्रीखंडाचा अला तर कसे वाटेल? तसे काहीसे वाटले.
बाप म्हणजे अस्सल गावरान कोल्हापुरी मटन रस्सा असतो नुसता जाळ. पहिल्या घासात डोळ्यातन पाणी काढणारा.
आमचा बाप असाच आहे, आणि तो जसा आहे तसाच आवडतो
पैजारबुवा,

सुरेख!!

अप्रतीम.

असं काहीसं मी पण वागतो माझ्या मुलांबरोबर . सुंदर कविता .

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर