शुभ्र कोऱ्या चांदव्याशी हासले माझीच मी
धुंद हळव्या शब्दगंधी गुंतले माझीच मी..
लाख स्वप्ने गुंफुनी मी बांधली तारांगणे
उसवता अलवार टाका उसवले माझीच मी
सौख्यसमयी भोवताली लाख होते सोबती
आणि दु:खाच्या घडीला सोबती माझीच मी
हाय तू तुडवून जाता दूर प्रीतीची फुले
त्या फुलांच्या अत्तरासम बहरले माझीच मी
मतलबी सारेच येथे, नाहि कोणाचे कुणी
मुखवटे नुसते सभोती, शेवटी माझीच मी!
© अदिती
प्रतिक्रिया
1 Sep 2016 - 12:47 am | चाणक्य
छान झालीये.
1 Sep 2016 - 12:51 am | रुपी
आवडली.. छान :)
1 Sep 2016 - 10:39 am | आनंदमयी
धन्यवाद _/\_
1 Sep 2016 - 10:47 am | ज्योति अळवणी
सुंदर... खूप आवडली
1 Sep 2016 - 11:05 am | रातराणी
कविता आवडली!
1 Sep 2016 - 11:15 am | मिसळलेला काव्यप्रेमी
सुंदर
1 Sep 2016 - 11:25 am | चिनार
छान !!
1 Sep 2016 - 3:09 pm | एस
हाय तू तुडवून जाता दूर प्रीतीची फुले
त्या फुलांच्या अत्तरासम बहरले माझीच मी
हे फार आवडलं. सुंदर कविता.
1 Sep 2016 - 3:11 pm | नीलमोहर
सगळे अगदी मनातले शब्द आहेत...
1 Sep 2016 - 3:45 pm | पथिक
सुंदर..!
2 Sep 2016 - 7:19 pm | आनंदमयी
:) धन्यवाद
2 Sep 2016 - 7:31 pm | अविनाशकुलकर्णी
छान