सॉफिस्टीकेटेड

एखाद्या गोष्टीमागील विचार आवडला.

मस्तच, आता जाउन खावाच लागेल बटाटावडा

कोणताही नफा ना आकारता आम्ही देतो. पाहिजे तर समाजसेवा म्हण किंवा मार्केटिंग म्हण.
उत्तम कॉम्बिनेश! _____/\_____

सॉफिस्टीकेटेड खाद्य...

व्यवहार चातुर्य हे फंडे कुठल्याही बिजीनेस स्कूलात शिकवत नाहीत तर फक्त "जीवनशाळा" शिकवते तेही फुकट.

खरे साहेब धन्यवाद अशी माहीती दिल्याबद्दल

मस्त किस्सा :)

लेख आवडला.
कैक वर्षं झाली तृप्तीला भेट देऊन.

चांगली स्ट्रेटेजी होती. आता बटाटा वडा ४० रुपये आहे आणी ब्रेड बटर ३८ :(

याला आम्ही पोर्टफोलिओ अप्रोच टु प्रायसिंग म्हणतो. म्हणजे रेझरवर तोटा होऊ द्यायचा, पण ब्लेड्सवर अतिप्रचंड नफा करायचा. अर्थात दोन्हीकडे हेतू वेगवेगळे आहेत.

हटके किस्सा!!

किस्सा आवडलाच. तुमचे सर्वच लेखन नेहमीच आवडते.

किस्सा आवडला..

छोटेखानी किस्सा आवडला. मार्मिक आहे.

थोडं अवांतर: काही वर्षांपूर्वी, 'मटा'तल्या एका सुमार मुलाखतीत (द्विरुक्ती!) 'ते (पक्षी: मालिकेतलं काम) माझं ब्रेड आणि बटर आहे', असे एका अभिनेत्रीचे उद्गार वाचले होते; तेव्हा आयात केलेल्या या उपमेचं परकेपण खटकलं होतं, ते आठवलं. (पुलंनीही 'पैशाची ऊब' याबद्दल हे निरीक्षण नोंदवलं आहे. उष्णकटिबंधातल्या देशात, गारवा खरं तर चपखल वाटला असता. असो. 'सूरज कहीं भी जाये, तुम पर ना धूप आये'सारखी एखादी ओळ मग अधिकच अस्सल वाटू लागते.)

सुंदर विचार.

किस्सा आवडला आणि नंदन यांचे अवांतरही!

काही डॉ लोक असेच करतात . माझे पैसे नको पण हॉस्पिटलचे द्या असे कन्सेशन गरीबाला देतात व ......... हा भागवत
तसाच दिसतोय !

किस्सा आवडला.

पण एक विचार आला की ही माहिती त्यांनी तुम्हाला स्नेही म्हणून / जवळचे म्हणून सांगितली असेल तर ती पब्लिकली लिहीणं अनुचित ठरेल.

ते जर ही व्यावसायिक अंतर्गत माहिती (काही प्रमाणात बिझनेस मॉडेल आणि किंचित ट्रेड सीक्रेटही) कोणत्याही उत्सुकतेने विचारणार्या/ जिज्ञासू पण अनोळखी प्रश्नकर्त्याला खुलेपणाने सांगत असतील तर मग असा जाहीर उल्लेख चालून जावा.

आता बटाटेवडा खावाच लागेल...

मस्त किस्सा . काही अमॄततुल्य दुकानांमध्ये लावलेल्या "चहा - १० रु. , नुसते गप्पा मारत बसणे - २० रु. " अशा पाट्या आठवल्या .

आता तृप्तीमध्ये कधी गेलो, तर भागवतांना हा धागा वाचायला नक्की सांगेन.
या रेस्टॉरंटच्या बाहेर केव्हाही दहा-पंधरा माणसं तिष्ठत (waiting) आत जायला मिळतंय याची वाट बघत उभी असतात. इतकं ते प्रसिद्ध आहे.

आवडला किस्सा!

प्रकाश आणि आस्वाद यांच्या तोडीचं आहे असं म्हणायला हरकत नाही. नुकतीच त्यांनी मराठी थाळी चालू केलेली आहे आणि दादरसारख्या भागात चांगली मराठी थाळी मिळत नव्हती, ती कमतरता भरून काढली आहे.

डॉक्टर साहेब , कुठल्याही वास्तुची किंमत ही बर्‍याच गोष्टीवर ठरते जस की तुलनात्मक बाजार भाव आणि ब्रँड वॅल्यू , त्यामुळे ह्या गोष्टी मागे तुम्ही म्हणता ते लॉजिक आहे अस ठाम पणे सांगता येणार नाही , थोडा अतिशयोक्तीचा प्रकार वाटतोय

माझे आवडीचे ठिकाण आहे तृप्ती.
दादरला कधीही गेलो तर इकडेच खाणे व्हायचे.
पण घाई असेल तर वाट पहाण्यापेक्षा दुसरीकडे जायचो.
पण तृप्तीची सेवाही खासच असायची.

अशीही माणस अजून आहेत तर! मस्त किस्सा

किस्सा छानच.

दादरला गेलो आणि व्हेज जेवायच असत तेव्हा आम्ही फक्त आणि फक्त तृप्ती हॉटेलमध्येच जेवतो. कधी कधी वेटींगवर राहूनही तिथे जेवतो. कारण जेवणाची चव, दर्जा, स्वच्छता सगळच चांगल आहे. डाळींबीची उसळ, खरवस असे पदार्थही तिथे मिळतात.

छान किस्सा रे. गिरगावातले माधवाश्रम,अनंताश्रम.. वाजवी दरात सामिष थाळी मिळायची. आता कदाचित बंद झाली असावीत.

मस्त किस्सा! इतर प्रतिसादही आवडले.

एक चांगला अनुभव सांगितलात. नेहमीप्र्माणेच लेख उत्तम.
मुंबईला गेले की एकदा हजेरी लावलीच पाहिजे तृप्ती मधे अस आता लेखामुळे आणि त्यावरील प्रतिसादामुळे वाटत आहे.

छान किस्सा, वाचुन वाटले मानुसकी शिल्लक आहे जगात, कारण असे लोक खूप कमी भेटतात जे दुसर्यांचा पण विचार करतात:)

इतका विचार करणारे आणि त्या तत्त्वावर व्य्वसाय करणारे विरळच. व्यवसाय कल्पना आणि लिखाण दोन्ही आवडलेच!