न्यु जर्सी कट्टा - १९ जुन २०१६ - वृतांत

माझं नशिबच थोर आहे! अमेरिकेत पाऊल ठेवलं आणि न्युयॉर्क कट्ट्याचा धागा! भारतात मी एकाच कट्ट्याला गेले होते, ते ही ३.५ मिनिटं. अनाहितात सुद्धा ऐनवळेस टांगारुपणा करण्यात मी फेमस आहे. हा कलंक धुवुन काढायची नामी संधी आली होती. जायचं हे नक्की होतंच. ते ही सहकुटुंब सहपरिवार!

कट्ट्याच्या दिवशी सकाळी सकाळी नवरा आणि मुलाने भलताच कार्यक्रम काढला आणि फादर्स डे म्हणुन कुठेतरी उंडारायला गेले. टांगारुपणा घरातच आहे. परंपरा राखली बाप लेकांनी!!

अगदी प्रामाणिकपणे सांगायचं तर मी एकदम "पंछी बनु उडती फिरुं मस्त गगनमे.." च झाले! ;) आणि ११ च्या कट्ट्याला १०.४० लाच जाऊन पोहचले. मग लक्षात आलं की आपल्याकडे कुणाचाही नंबर नाही. म्हणुन धाग्यावर प्रतिसाद देऊन ठेवला. पण कुणी तो वाचेल तरी का हा प्रश्नच होता.

न्युपोर्ट मॉल

मी ठरलेल्या ठिकाणी जाऊन जाणार्‍या येणार्‍यांना टक लावुन बघत बसले. कुणी तिथे थांबेचना. जरा कुणी रेंगाळलं की मी त्याच्या मागे मागे जाऊन बघायचे. बरं जाऊन "मिपा का?" असं तरी कसं विचारणार? मला तर सगळ्यांनी एकमेकांना कट्टा कॅन्सल करुन कळवलय आणि आपणंच इथे आलोय असं वाटायला लागलं.

काय झालं होतं की "न्युपोर्ट मॉलचा एन्ट्रन्स" असं साधं ठिकाण ठरलं होतं. पण बारिकसा मुद्दा हा होता की मॉलला किमान १५ तरी एन्ट्रन्स आहेत! आणि स्टेशनसमोर म्हणलं तरी तिथे पाथ आणि लाईटरेल असे दोन स्टेशन आहेत. त्यातली पाथ वायली आणि लाईटरेल वायली हे सगळ्यांनाच माहिती नसेल हे कुणाच्या लक्षात नाही आलं. म्हणुन मग आले तर सगळे.. पण कुणीच कुणाला सापडेना!

पण म्हणलं ना, माझं नशिबच थोर आहे! मला उत्सवमुर्ती काकाच दिसले! मी त्यांच्या मागे मागे निघाले खरी, पण त्यांना थांबवुन विचारावं कसं हे कळेना. शेवटी धीर एकवटुन "एक्काकाका का?" असं एका दमात विचारुन टाकलं. काकांना अर्थातच काहीच समजलं नाही. मग नीट "तुम्ही डॉ. सुहास म्हात्रे ना?" असं शिस्तीत विचारल्यावर काका हो म्हणाले आणि आपला पोपट झालेला नाही हे कळल्यावर बरं वाटलं!

काकांकडे सगळ्यांचे नंबर असल्याने त्यांनी भराभरा फोन लावले आणि दोनच मिनिटात तिथे आम्ही ७-८ जण जमलो!

एक्काकाका आपल्या पत्नी आणि मुलासहित न्युयॉर्कहुन तर राघव आपल्या कुटुंबासहित एडिसनहुन आले होते. damn (काय नाव आहे!) सात तास ड्राइव्ह करुन कट्ट्यासाठी आला होता आणि माझ्यासारखाच टेन्शन मध्ये मॉलमध्ये फिरत होता. =))

कट्ट्यासाठी "सात" तास एकट्याने ड्राइव्ह करुन आलेला मिपाच्या इतिहासातला हा एकमेव माणुस असेल. ह्याचा फोटो
बॅनर म्हणुन ह्या वृतांताच्या वर लावुन द्यावा अशी कलामंडळाला विनंती!!

न्युपोर्ट मॉल जवळच न्युपोर्ट ग्रीन म्हणुन बाग आहे. तिथे जायचे ठरले.

एकमेकांशी ओळख करुन घेत, गप्पा मारत बागेत पोहचलो. लगेच मागुन "येडा अण्णा" (हे ही एक धन्य सदस्यनाम!) आणि मिहिर आले. एक्काकाकांच्या मुलाच्या ऑफिसातली एक कलिग तिच्या सर्व परिवारासहित आली. इथे मग तासभर एकमेकांच्या ओळखी, मिपाविषयक गप्पा, लोकसत्ता, अमेरिकेतील मराठी जनता, अमेरिकेतल्या मराठी मुलांची मराठी भाषा वगैरे अनेक विषयांवर भरपुर गप्पा झाल्या. राघव ह्यांनी बरीच वर्ष ह्याच भागात काढलेली असल्याने त्यांच्याकडुन पुष्कळच माहिती मिळाली.

१२:३० च्या सुमारास मात्र भुका लागल्याने परत सगळी जनता मॉलमध्ये फुडकोर्ट कडे निघाली.

डावीकडुन :-

उभे - समस्त जर्सीमधले खादाडीचे अड्डे माहिती असलेले राघव, उत्सवमुर्ती एक्काकाका, भारतात फारसा न राहुनही उत्तम मराठी बोलणारा एक्काकाकांचा मुलगा सागर, अत्यंत शांत धीरगंभीर व्यक्तिमत्व आणि खोदुन खोदुन विचारल्यावर समजलं की खगोलशास्त्रात डार्क मॅटरवर पीएच्डी करणारा मिहिर, कट्ट्यासाठी सात तास ड्राइव्ह करुन आलेला damn, मिपा म्हणजे काय हे ही माहिती नसलेले पेंडसे काका, सदस्यनामाप्रमाणे अजिबात नसणारे येडा अण्णा

बसलेले :- मिपाला सवत मानणार्‍या पण अधुन मधुन मिपा वाचक आणि राघव ह्यांच्या पत्नी- वृषाली, मी, काकांच्या पत्नी म्हात्रे काकु, मिपा वाचक पण सदस्य नसणार्‍या आपटे काकु, मिपा माहिती नसलेल्या पेंडसे काकु, मिपा वाचक पण सदस्य नसणारी-आपटेंची मुलगी-पेंडसेंची सुन-सुपर्णा!

सोबत चिल्ले पिल्लेही होते. पण त्यांचे फोटो टाकत नाही. पोरं भलतीच गोड होती, उगा दृष्टावतील!

मॉलला जाता जाता शिष्ट पुणेकर हा ज्वलंत विषय damn ने छेडला. लोक पुण्यावर फार जळतात हेच खरं. ;)

ही आमची खादाडी!

ह्या इथेच आम्हाला साक्षात्कार झाला की damn हे एक ऋषीतुल्य व्यक्तिमत्व आहेत!! आधी त्यांनी तिखट खाणं आरोग्याला हानिकारक असतं ह्यावर लहानसं प्रवचन दिलं. मग आता मॅक्सिकन पोळी भाजी कशी नीट ग्रिल केलेली नाही ह्यावर नाराजी (१३७व्यांदा) व्यक्त केली. मग आता कोणत्या साईडने खायला सुरवात करावी ह्यावर चिंतन केले. मग एक घास खाऊन पाहिला न पाहिला की बदलापुर मध्ये ऑरगॅनिक भाज्या मिळतील किंवा कसे ह्या विषयावर एक्काकाकांसोबत सपट महाचर्चा सुरु केली. काकांकडुन उत्तर मिळेना तर बाजुला पेंडसे काकांना पकडलं. काकांनी चक्क मदत करु शकतील अशा एकांचा पत्ता दिला. "इतकाच आता ह्याही ग्रुहस्थांच्या मागे लागलास तर ते घरी येऊन तुला भाज्या देऊन जातील रोज!" असंही एक्काकाकांनी त्याला टोलवला! मग तो ही मुद्दा संपला म्हणुन "सदस्यनाम" ह्या विषयावर चर्चा उतरली. तेव्हा महाराजांना लक्षात आलं की damn चा अर्थ damn u असा होतो. तोवर त्यांना ही चार रॅण्डम अक्षरं वाटत होती. मग सदस्यनाम कसे बदलायचे ह्यावर पुन्हा सपट महाचर्चा! मग अचानक त्यांच्या लक्षात आलं की सगळ्यांच जेवुन झालेलं आहे!

"अरे हळु जेवा ना"

"मागची दहा मिनिटं इतर कुणाचा आवाज येतोय का तुला? कमी बोल आणि खा."

मग damn राव जेवायला बसले! तरी जेवता जेवता "उमा जेटली" कोण आहेत हा गहन प्रश्न त्यांना पडला होता! तर लीमाउजेट म्हणजे उमा जेटली नावाची कुणीही बाई नाही हे सांगितल्यावर त्यांना धक्काच बसला. =)) तरी त्यातुन सावरता सावरता "विपश्यना" हा मुद्दा चर्चेला घेतलाच त्यांनी.

damn ने फायनली संधी दिली म्हणुन मग एक्काकाकांनाही बोलायला चान्स मिळाला ;)
काकांनी त्यांच्या कामाबद्दल थोडक्यात पण फार मस्त माहिती दिली. त्यांचे वेगवेगळे अगदी बीजे मेडिकल पासुन ते डिफेन्स मध्ये अधिकारी म्हणुन आलेले अनुभव ऐकुन कट्ट्याला आल्याचं सार्थक झालं असं वाटलं!

मिपावरच्या टर उडवणार्‍या प्रतिसादांना घाबरुन न लिहीण्याचा विषय निघाला तेव्हा काकांनी एक फार मस्त गोष्ट सांगितली. काका म्हणाले "मी मॅनेजमेंट्मध्ये काम करताना मला हे माहिती होतं की मी कधीच १००% लोकांना १००% वेळा समाधानी ठेवु शकत नाही. तेव्हा मी तेच करायचो जे मला योग्य वाटायचं. जर तुम्ही करत असलेली गोष्ट अनैतिक, अवैध आणि अस्वच्छ नसेल तर मग इतरांचा विचार करायचा नाही. आपल्याला जे योग्य वाटेल तेच करायचं!"

काकांशी गप्पा मारता मारता असा तर कितीही वेळ गेला असता आणि तरीही गप्पा संपल्या नसत्या. पण अखेर जायची वेळ झालीच. एकमेकांचे नंबर घेऊन पुन्हा भेटु म्हणुन निरोप घेतला. कट्ट्याच्या निमित्ताने आपल्या आजुबाजुला किती लोक मिपा वाचत असतात हे जाणवलं! भारी वाटलं!

असेच कट्टे होत राहोत!

जय हिंद! जय महाराष्ट्र! जय मिपा!

(सगळ्यांनी आपल्या जवळचे फोटो आणि आपापले अनुभव नक्की अ‍ॅडवा! टंकाळा आला म्हणुन अजुनही रोमात राहिलात तर जनता माफ नही करेगी!)