रक्त पिपासू

१९६० - ६५ मधले नाशिक आठवले. आता तिथेच काय, पण इतर शहरात देखील बहुदा, ढेकूण औषधाला देखील सापडत नसावेत. चांगलेच आहे म्हणा! पण साधारण दोन वर्षापूर्वी अमेरिकेत देखील ढेकणाचा (गावाचे नाव आठवत नाही) सुळसुळाट झाल्याची बातमी वाचली होती.
म्हणजे काय, हे चिवट प्राणी कुठेना कुठे दबून रहात आपले रक्त शोषण करीत असतात.
त्यां बोचऱ्या आठवणीसाठी शांता शेळके ह्यांची क्षमा मागून, एका गोड गीताचे विडंबन देत आहे.

ही वाट दूर जाते .......

ही खाट खूप खाजे, झोपेमधील जीवा
क्षण एक झोपवेना, करतो अखंड धावा
ही खाट खूप खाजे, झोपेमधील जीवा

येथे पिळापिळात, ढेकूण साचलेले
शोषुनी रक्तभारे, ते टंच जाहलेले
एक नख लावताची, त्यांचा फुगा फुटावा
क्षण एक झोपवेना, करतो अखंड धावा
ही खाट खूप खाजे,

रंध्रात बैसलेले, मत्कूण ते पहावे
एकेक करुनी त्यांना, सारेच चीरडावे
निद्रातळ खोल, तो शांतसा मिळावा
क्षण एक झोपवेना, करतो अखंड धावा

ही खाट खूप खाजे, झोपेमधील जीवा
क्षण एक झोपवेना, करतो अखंड धावा