सत्य कथा - रुपयाचे कांदे वीस पैश्यात

खरं आहे.

खरे आहे !

प्रत्येकजण फक्त आपल्या खिश्याचाच विचार करतो आणि त्यालाच खरे अर्थकारण समजतो, हे सार्वकालीक सत्य आहे.

मी तर शेतात कांदे लावणे सोडून दिले आहे.

मी एक-दोन धाग्यांवर दुधाच्या किंमती बद्दल लिहिलं होतं. शेतकर्‍यांना मिळणारा दुधाचा भाव २७ रुपयांवरून कमी करून १७ रुपये झाला पण विकत घेणार्‍यांना मात्र आजही ते ५० रुपयांनाच मिळत आहे. माझ्या गावाकडे काही गोठे अर्धे आणि काही तर अख्खे रिकामे झाले आहेत. घरच्यासाठी एखादी गाय्/म्हैस ठेवली आहे लोकांनी. २७ रुपयांचा भाव १७ रुपयांवर आल्यानंतर टाकलेले पैसे, वेळ आणि केलेलं काम हे अजिबात परवडत नाही. आणि हे १७ रुपयांचा भाव दिला तर. तो भाव काही गावांत १४.५० / १५ रुपये आहे. परवडण्याची अजिबात शक्यता नाही. त्यापेक्षा गाया / म्हशी शेतकर्‍यांनी विकून टाकल्या आहेत.

अन्नधान्याची महागाई लगेच नजरेत भरते, डोळ्यांवर येते. इतर वस्तूंची दरवाढ कुणाला एवढी खपत नाही.

हम्मा...

काय बोलू? परखड वास्तव!!!

वास्तव आहे !

भारतात ८६ कोटी भ्रमण ध्वनी जोड( connections) आहेत
लोक "माणशी" २०० रुपये दर महिना भ्रमणध्वनीवर खर्च करतात यातील १५० रुपये अनावश्यक असतात पण अन्न आणि धान्याची भाववाढ झाली तर कावकाव करतात. स्वार्थ आणि दांभिकपणा फक्त राजकारण्यात नसून आपल्यातच आहे. (आपले सरकार पडणार असेल तर कोण राजकारणी भाव वाढू देईल)

आमचाही अनुभव असाच काहीसा आहे..
कांदा शेतकर्याला पण रडवतो.

भाजप सरकार आल्याचा हा अजून एक फायदा. आधी सरकारवर टिका करणार्‍यांना आता "लॉजिक" समजू लागलेय.
चला, हे ही नसे थोडके. ;)

निदान या वाचना नंतर तरी आपण अन्नधान्य महागले तरी आरडाओरडा करायला नको. माझ्या स्वतःपुरते हे करण्यासठी ७/८दिवसांपुर्वी मी ४५ रुपये दराने काहीही कुरकुर न करता कांदे आणले आणि रोज आवश्यक तेवढे खातही आहे.

ग्रामीण भागात एका सभेत वक्ता बोलत होता.
हातातील बिसलेरीची बाटली लोकांना दाखवून ," हे बघा, हे फक्त पाणी आहे. पण याची किंमत लिटरला २० रुपये आहे. आता एक लिटरच्या दुधाच्या भावाशी याची तुलना करून बघा. एक लिटर दुधामधे शेतक-याची गुंतवणूक बघा. यात जनावरांचा चारा आला, जनावरांची देखभाल, डॉक्टरपाणी आले. कधीकधी कडबा महाग दराने घ्यावा लागतो पण गुरे जगवावी लागतात. एव्ह्ढे करून शेतक-याला भाव मिळतो १४ ते १५ रुपये लिटर ."

सर्वांना लॉजिक पटल्याचे बघून आश्चर्याचा धक्का बसला आहे.
कॉलिंग गंमु !
( गंमुनी या धाग्याकडे गंभीरतेने पाहिले पाहिजे , आक्रस्ताळेपणा न करता लिहिले तर लोकांपर्यन्त अभिनिवेश न पोचता भावना आणि आकडे पोचतात याचा उत्तम उदाहरण हा धागा आहे)

मुनिवर पटाईत साहेबांनी आणि त्यांच्या सहप्रवाशांनी कुठल्या हि भुमिकेत न शिरता एक सामान्य माणुस म्हणुन त्याना काय वाटत हे दिलखुलास पणे सांगितलय्..पण गंमु नेहमि शेतकर्‍यांच्या कैवार्‍याच्या भुमिकेतच असतात.
अवांतरः- जसे केजरीवाल हे अजुनही चळवळ्या भुमिकेतच वावरतात, खुल्ला ऑफर दिया है अभी के हम तिहार से काम करने के लिये तैय्यार है.

शेतकऱ्यांना सरकारच्या मदतीची गरज नाही,पण त्यांच्या मालाला योग्य भाव मिळायला पाहिजे.७-८ वर्षे होत आली वरुण राजा पण शेतकऱ्यांना मदत करत नाही.कधीकधी तर महिना दिड महिना रूसून बसतो.योग्य वेळी वरुण राजा आणि सरकार दोघे पण शेतकऱ्यांची साथ सोडून देतात.