किस्से लाईव्ह चे...१

:)

जबरी किस्सा!

बातम्या देताना एखादा शब्द चुकून वेगळा वाचला गेला तर ते कसं मॅनेज करतात याबद्दलही कुतूहल आहे. एक मित्र पाठ केलेला पुरंदर्‍यांच्या राजा शिवछत्रपती मधला शिवजन्माचा (स्फूर्तिदायक वगैरे वगैरे) उतारा शाळेच्या वक्तृत्व स्पर्धेत म्हणत होता. त्यात "चवताळलेल्या महाकालिकेची क्षुधा" याऐवजी तो चुकून "चवताळलेल्या महापालिकेची क्षुधा" असं बोलून गेला. ठोठो हसलं पब्लिक. बिचार्‍याच्या भाषणाचा विचका झाला.

भारी किस्सा. :)

हहपुवा झाली. बाकी "उचक्या थांबवण्यासाठी वेगवेगळ्या उपचारां" बद्दलपण लिहा. ;-)

भारी.

रंजक!

मस्त किस्सा!

आवडला...

असे किस्से अजून असतील तर जरूर लिहा.

मस्त.. आवडला

मस्त किस्सा. असं काही होऊ शकतं अशी कधी कल्पनासुद्धा केली नव्हती

बातम्या वाचता वाचता उचकी लागली, ती सुद्धा दहा मिनिटांच्या बातमीपत्रात पहिल्या मिनीटाला, तर काय होईल अशी एक विघ्नसंतोषी कल्पना मनात तरळून गेली.

रोमहर्षक वगैरे म्हणावा असा प्रसंग. पण मिनिट आणि सेकंदाच्या चिमटीत त्वरेने निर्णय घेऊन अमलात आणणे खरेच, कौतुकास पात्र आहे.

खर तर माधुरी जी ह्या अशा प्रसंगा मुळे तुम्हाला कधीही तुमचे काम कंटाळवाने वाटणार
नाहि
चिल मारा
आणि हे क्षण enjoy करा

मस्तच किस्सा !

मस्त किस्सा ! आता हसतोय पण त्यावेळेस तुमची काय अवस्था झाली असेल ! !

किस्सा आवडला, अजून असेच किस्से वाचायला आवडतील....
मागे दोन-तीन महिन्यांपूर्वी लॉस अँजेलिसमध्ये एका टीव्ही स्टेशनवर बातम्या सुरू असतांना अचानक भूकंप झाला. त्या भूकंपाने तो बातम्या देणारा निवेदक इतका घाबरला की आपण बातम्या देतोय हे विसरून, त्यांचं ते स्टडीड कंपोजर सोडून, समोरच्या टेबलाखाली जाऊन दडला. अर्थात कॅमेरा समोर चालूच होता!!! :)
त्याचं असं अचानक झालेल्या भूकंपाने घाबरून जाणं जरी नॅचरल असलं तरी त्याची एकंदर भूकंप होण्याआधीची आणि नंतरची रिअ‍ॅक्शन इतकी विसंवादी आणि विनोदी होती की बाकीच्या सगळ्या प्रतिस्पर्धी टीव्ही स्टेशन्सनी ती पुन्हा पुन्हा दाखवली!!! आणि नंतर आठवडाभर देशभरातल्या स्टॅन्ड अप कॉमेडियन्सनी त्याला बकरा बनवला!!!
त्यापेक्षा 'आपण त्या भूकंपात जमिनीत गडप का नाही झालो?' असं नंतर वाटलं असणार बिचार्‍याला!!! :)

तुळशीचे पान तोंडात ठेवल्यास उचकी थांबते असे ऐकून आहे.

आवडला किस्सा. कितीतरी वेळा असं होतं ना, आपण ठरवतो जाता जाता एखादी गोष्ट करु जी आपल्या लेखी चुटकीत होणारी असते. जशी एखादी महत्वाची मिटींग असावी, मिटींगला जातानाच प्रींटाउट काढु असा विचार करुन आपण आतापर्यंत मिटिंग मटेरीयलची प्रींट काढलेली नसावी आणी नेमका ऐन वेळी प्रिंटर बंद पडून जीव मुठीत यावा. :-)
नंतर विचार करुन स्वतःचंच हसु येतं खर, पण लेखिकेप्रमाणेचं त्यावेळची अवस्था महभयानक असणार हे नक्की!

प्रसंगावधान राखून त्या क्षणी कुणावरही आरडाओरडा न करता अडचणीतून वाट काढल्याबद्दल!
बाकी तुम्ही कुठे काम करता वगैरे त्याबद्दलही वाचायला आवडेल.

भारीच!!

ते सांगायचे राहिले का ? ;)

मस्त किस्सा. आपण काय खरे साहेब काय अथवा इतर कोणी असो ऑन ड्यूटी किस्से एकदम रोंक असतात

आत्ता वाचताना छान हसू येतेय ,त्या वेळेस काय परिस्थिती झाली असेल तुम्हीच जाणोत

च्यायला..औघडच की.

तुमचे रेडिओवरचे आणखी अनुभव (किस्से नाही) वाचायला आवडेल.

पण .... ह्प्प्प... मी काय म्हणतो... हिक्क्क... तुम्ही थो...डं पाणी प्याय... हिक्क्क.. ला काय ह.....हरकत हिक्क्क्क.... आईगं... होती???????

आपलं नि विशेषतः आपल्या मॅडमचं विशेष कौतुक!

उचकीचा किस्सा आवडला, तुमच्या मॅडमनी त्वरित निर्णय घेऊन वेळ पाळली.. त्यामुळे होणारा त्रास वाचला.. असे अजून वेगवेगळे किस्से वाचायला आवडतील,
स्वाती

मला मी शाळेत असताना साने गुरुंजीच्या 'शामची आई' या आत्मचरित्रावर बसवलेल्या नाटकची आठ्वण आली.
नववी ला असताना गावातल्या एका महाविद्यालयातील सर हे नाटक बसवत होते, त्यात माझी वर्णी लागली. मी शामच्या वडिलांची भुमिका करत होतो. अजुन आमच्य तालमी सुरु होत्या, अचानकपणे एकदा कुठल्यातरी शालेय कार्यक्रमात आम्हाला स्टेजवर पाहुण्यांसमोर नाटक करायला सांगितले गेले.

पुर्वीचा स्टेजचा कुठलाही अनुभव नसलेने आम्ही सगळे गार पडलो होतो. सगळेजण घाबरत घाबरत काम करत होते. माझ्या तोंडी एक वाक्य होते 'शाम बाळा ! आपण गरीब असलो तरी मुर्ख नाही' मी ते वाक्य ' शाम बाळा !आपण मुर्ख असलो तरी गरीब नाही' असे बोललो. पाहुण्यांसकट सगळे हसु लागले. मला अजुन आठवते त्या नाटकाची परत कधीही तालीम झाली नाही आणि ते सर ही शालेत परत कधी दिसले नाहित.

आसिफ.

हाहाहा... मस्तं किस्सा!

रंजक किस्सा. तुमच्या आणि तुमच्या मॅडमच्या प्रसंगावधानाचे कौतुक..

उचकी साठी रामबाण उपाय ओठ घट्ट मिटून ठेवणे २/३ मिनिटात उचकी गायब होते

आणि उत्तम प्रसंगवधान. मला आमच्या ईथे होणार्‍या नाटकच्या तालमीचे किस्से आठवले. खुप धमाल यायची

माझ्या ही उचकी ने मला एकदा असच गोचित आणलेल आहे, कॉलेज मध्ये असताना एकदा लेक्चर मध्ये मला उचकी लागली.. सर काहीतरी शिकवत आहेत, सगळीकडे एकदम शांतता..!! अन् माझ आपल उचक्या देण सुरुच, सगळे आसपासचे हसत होते.... अन् मी पाणी पिऊन पूर्ण बॉटल संपवली तरी काही फरक नाही, शेवटी लेक्चर संपल आणि मी सुटले एकदाची म्हणून श्वास सोडला..

लालन सारंग ह्यांनी फार पूर्वी दूरदर्शन वर झालेल्या एका मुलाखतीत त्यांच्याबाबतीत घडलेला हा किस्सा ऐकवला होता.

कोणत्यातरी ऐतिहासिक नाटकातला सीन होता व एक राजा मृत झालेला आहे व त्यांची राणी त्यांच्यासोबत सती जाणार आहेत.

लालन बाईंना म्हणायचे होते कि

"जा चंदनाची शेज सजवा व माझी व महाराजांच्या प्रयाणाची तयारी करा"

लालन बाई चुकुन बोलल्या....

"जा चंदनाची शेज सजवा व माझी व महाराजांच्या प्रणयाची तयारी करा"

चूक झाली व हे समजल्यावर लालनबाईंना मेल्याहुन मेल्यासारखे झाले.