ऋण

:)

आवडली

आवडली.

आवडली.

सुरेख लिहिलंय.

आवडली.

सुंदर लिहिले आहेस.

>>>ऋणात गुंतून राहिलेलं हे मन...

हे बेटं सगळीकडंच घोळ करतं.

आवडलं मुक्तक

सुरेख जमलयं आणि बिटविन द लाईन्स खूप काही सांगतात असे वाटते.

कविता छान!

त्यातून स्वत:ला निर्लेपपणे
बाजूला काढायचं ठरवते.

आवडलं

आपसूक दूरस्थ होणारे
किनारे पाहताना,
भरतीचा ठाव सुटतो...
कोण सुटलय यातून? तरीही ठाव सुटायचा राहत नाही.

गुंतून राहिलेलं हे मन... आणि हे तरी कुणाला सुटलय?

रचना आतपर्यंत पोचली... आवडली.

तरल.. सुंदर मांडलेयस!
>>परतीच्या वाटेवर थांबलेली पावलं,
ऋणात गुंतून राहिलेलं हे मन...>>
आणि 'गुंत्यात गुंतूनिया, पाय माझा मोकळा..' म्हणणारा (स्वच्छंद) तो...

सगळंच काही समजलं नाही. पण तरीही शब्द आवडले

सुंदर कविता!

सुरेख!

कविता आवडली असे म्हणण्यापेक्षा भिडली असे म्हणेन. अशा कवितांतूनच माणूस स्वतःचे अनुभव चाचपून पहातो.

छान लिहिल आहेस.
>>त्यातून स्वत:ला निर्लेपपणे
बाजूला काढायचं ठरवते.
हे आवडलं . (खूप कठीण आहे हे जमणं.)

आवडली कविता. और भी आने दो...!!!

-दिलीप बिरुटे

हे कसे? -

ऋण कोणाचे कोण स्तवे अन् प्रेम कुणाचे श्रेष्ठ ठरे?
सतजन्माचे नाते अपुले, तुझ्या[च] व्रताचे बंध खरे..
या जन्मातिल साथ तुझी मज मिळती कैसी सांग बरे..
तूच मनांतिल अमृतधारा.. तव प्रेमाने विश्व तरे!

राघव

खासच यशो!
अगदी खास.

@राघव, तुमची रचनाही आवडली. मूळ रचनेपेक्षा तुमच्या रचनेचा आशय काहीसा वेगळा वाटला.

@यशो, मला येथे " मिळती'च योग्य वाटते आहे ( तुझ्या व्रतबंधाशिवाय आपल्याला सातजन्मीचे नाते / या जन्मीची साथ कशी मिळाली असती, असे बहुतेक राघव यांना म्हणायचे आहे)

छान लिहीलंय!! राघव यांची रचनाही आवडली.

ओह, आले लक्षात! Smile बरोबर. धन्यवाद अतिवास.

आतिवास ?

कविता खूपच छान आहे. अजून येऊ द्या...

सुंदर .... प्रथमच वाचली असेल मी तुमची कविता आज... छानच लिहिलंय ... :)

छान!

सुरेख!
कविता आवडली.