भीक न घालता कुत्रे कसे आवरावे ?

कुत्रे पाळण्याचा अनुभव नाही,
पण असे करता येईल का, एखाद्या वाघाचा किवा अजून कुत्रे ज्या प्राण्यांना घाबरता त्यांचा आवाज टेप करून ठेवायचा
व त्या कुत्रीला घाबरावायचे.

http://www.misalpav.com/node/22166
याच्याशी बरेच दोस्त बाडीस आहेत,
थेट अनुभव नसल्याने उत्तर नाही.

मी लहानपणी सेम रामबाण उपाय दिलेला पण घरच्यांनी तो न ऐकता काही तरी भलतंच केलं...
त्या बेसवर कुत्रीला हटवण्याचे असल्यास फुकट सल्ला देऊ शकतो...

जर्मन शेपर्ड अतिशय नाजूक तब्येतीचा असतो, भला मोठा दिसत असला तरीही. जरा इकडे तिकडे झाले की त्यांची तब्येत बिघडते. डॉबरमन एकदम ब्येष्ट. केस वगैरेही खूप नाही गळणार, किंवा रॉटवायलर. त्यांची जरा काळजी घ्यावी लागते.

लॅबू तर एकदम ब्येष्ट!

इथे पहा आणि ठरवा की कोणती ब्रीड घरी आणावयाची आहे, मग डिटेलमध्ये लिहिता येईल.

कुत्रे पाळण्यावर पुस्तके मिळतात. अगदी सर्व जातीच्या कुत्र्यांची समग्र माहिती त्यात असते.
माझा आवडता डॉबरमन आहे. आखुड केसांचा असतो. कुत्र्यांना गोड आणि तेलकट खायला घालून नका. त्याने केस गळतात (कुत्र्याचे). कुत्रे आपले घरचे जेवण (आपण जेवतो तेच) जेवतात. जास्त मसालेदार आणि तेलकट जेवण असू नये. आणि पेडिग्रीची सवय लावली तर इतर कशाला तोंड लावत नाहीत. ते महाग पडतं.
आता ती कोण अनोळखी कुत्री, तुमच्या घरी चांगल्यातला (देखणा) कुत्रा आला की लवकरच सुन म्हणून बंगल्यात राहायलाच येईल. तेवढं सांभाळायचं.
कुत्र्यांना एकटं मोकळं सोडायचं नाही. रोज फिरायला न्यावं लागतं. तेंव्हा साखळी बांधूनच न्यावे. नाहीतर ते रस्त्यात इथे-तिथे घाणीत तोंड घालतात. दुसर्‍या कुत्र्यांपासून तुमच्या कुत्र्यास स्पर्श होऊ नये म्हणून सांभाळायचं. संसर्गजन्य रोग असतात. त्याची बाधा होऊ शकते.
कुत्रा न पाळता केवळ श्वानप्रेमापोटी एवढी माहिती मला आहे.

आता ती कोण अनोळखी कुत्री, तुमच्या घरी चांगल्यातला (देखणा) कुत्रा आला की लवकरच सुन म्हणून बंगल्यात राहायलाच येईल. तेवढं सांभाळायचं.>>>>>>>>>>>>ही ही ही

कुत्र्याची वासाची शक्ती अतिशय तीव्र असते त्यामुळे कुत्र्याला जागेतून हलवण्यासाठी सोपा उपाय म्हणजे त्यांच्या बसण्याच्या जागेशी डांबराच्या गोळीचा थोडासा चुरा टाका. गोव्याला माझ्या घराच्या खिडकीखाली कुत्रीने पिल्ले दिली होती दिवसभर आणि रात्रभर कुई कुई आवाजाने उच्छाद झाल्याने वरील उपाय केला दुसर्या दिवशी कुत्रीने एक एक करून सारी पिल्ले दुसरीकडे पडक्या घरा मध्ये हलविली.

त्या कुत्रीचच एखाद पिल्लु दत्तक घ्या की ...

अवांतर सल्ला - मला वाटते भिक घालणे परवडेल पण (शक्यतो) कुत्रा पाळू नका. आणि अगदीच पाळायचेच असेल तर बाकी काही करण्याआधी शेजार्‍यांची परवानगी घ्या.. "की आमचे कुत्र भुँकलेले चालेल का?" म्हणून.

लेखाचा एकंदरीत टोन हा कुत्र्यांबद्दलच्या हेटाळणीचा वाटला म्हणून लिहावेसे वाटत नव्हते. तरीही, यशोधरा आणि पेठकर काकांचे प्रतिसाद वाचून लिहावेसे वाटले.

१. ज्याचा मेंटेनन्स आणि केसांची लांबी कमीत कमी आहे (म्हणजे उवा इ. श्वापदे त्या जंगलात फिरावयास धजणार नाहीत ) अशी श्वानप्रजात कोणती ? या प्रजातीच्या श्वानशिशूच्या किमती काय असतात ?

वर म्हटल्याप्रमाणे डॉबरमन.

आमच्याकडे आहे गोल्डन रिट्रीवर. अत्यंत केसाळ! परंतु, केस हीच त्याची शान आणि ऐट!

२. किती वय असताना कुत्र्याचे पिल्लू घरी आणावे ?

जेवढे लवकर आणाल तेवढे उत्तम. ५-६ आठवड्याचे आणा.

३. त्याची राहण्याची झोपण्याची व्यवस्था कुठे अन कशी असावी ?

स्वतंत्र गादी मिळते. अर्थात आमचा "टफी" लहानपणी आमच्याच बरोबर झोपत असे!

४. त्याच्या शी शू ची व्यवस्था कशी करावी ?

लहान मुलांप्रमाणेच. सवय लागेपर्यंत घरभर. एकदा सवय लागली की नेमलेल्या जागी.

५. कोणत्या वयात काय खाणे द्यावे ?

घरी आणल्यापासून लगेच.

६. अंघोळ घालण्याची फ्रीक्वेन्सी किती असावी ?

ब्रीडवर अवलंबून आहे. आम्ही दोन आठवड्यातून एकदा देतो. एरवी सतत केस विंचरत ठेवतो.

७. त्याला पशुवैद्याकडे केव्हा न्यावे ?

लहानपणी वरचेवर - लसीकरणासाठी वगैरे. नंतर २-३ महिन्यातून एकदा पुरे.

८. (त्याच्या अन आपल्या ) आरोग्याची कोणती काळजी घ्यावी म्हणजे त्याच्यामुळे घराचे आरोग्य दूषित होणार नाही ?

वेळच्यावेळी औषधपाणी केले तर काही प्रॉब्लेम येत नाही.

९. घरामध्ये येऊ द्यावे की नाही ?

!

त्याला जर घरचाच एक सदस्य म्हणून वागणूक मिळणार नसेल तर न आणणेच अधिक श्रेयस्कर!

१०. कुत्रा पाळण्याचा मंथली खर्च अंदाजे किती असतो ?

हौसेला मोल नाही ;)

या खेरीज हे लक्षात ठेवावे की, आपल्या हिंडण्या-फिरण्यावर बरीच बंधने येतात. स्वतःची चारचाकी असेल तर, प्रवासाचा प्रश्न मिटतो. तरीही, पेट्-फ्रेंडली हॉटेल्-रेस्टॉरण्ट्स शोधताना फार यातायात होते.

ते सोडले तर, पाळीव कुत्रा ही एक अत्यंत आनंददायक गोष्ट आहे.

१ आपला सर्वात जास्त राग ज्या आय डी वर असेल त्याचे नाव कुत्र्याला देणे.
२ आमचा टिंब टिंब शिवमहिम्न स्तोत्र देखील म्हणतो हां ! होय की नाही रे टिंब टिंब ? असे लाडीक वाक्य पाठ करून ठेवणे !
३.दत्तभक्त होणे.
४.वर्षातून एकदा रायगडाला सश्वान भेट देणे.
५.आपले कुत्रे ( छे.. हा काय शब्द ? आपला पेट ...हं हा शब्द चालेल ) आमच्याकडे सोपवा व निर्धास्तपणे पंधरा दिवस चीन, युरोप अमेरिका यांच्या दौर्‍यावर निघा. अशा प्रकारची छोटी जाहिरात शोधायला शिका !
६. तुमचे कुत्रे रात्रभर भुंकून डोके उठवते त्यापेक्षा बेंकेत आणखी एखादा सेफ लॉकर का घेत नाही ? अशा विचारणेस
लॉकरचे भाडे कोण तुम्ही भरणार का ? असा प्रश्न ठासून विचारायची प्रॉक्टीस करा.

कोणतेही कुत्रे आणा, लळा लागला की त्याच्या जाण्यानंतर आठवण येताच डोळे ओले होतील. आपले लेकरू असावे तसे असते.

ह्म्म्म... रोचक चर्चा ! ;)
बाकी मी खाली देतो तसा कुत्रा मिळाला तर नक्की पहा ! घराच्या आवारतलं काय अख्ख्या १ किलोमीटर परिघात कोणी येण्याची हिम्मत करणार नाहीत ! नातेवाईक सुद्धा लांबच राहतील ! ;)

जाता जाता :--- माझ्या आवडत्या भू भू वर काही तरी लिहावे असे बर्‍याच वेळा वाटले आहे, पण ते मी टाळले आहे.इतका मस्त कुत्रा नंतर माझ्या पाहण्यात कधीच आला नाही. :(

कुत्रा हा अतिशय निरुपयोगी,लोचट आणि बिनडोक प्राणी आहे. कुत्रा पाळल्याने फायदा तर काही होतच नाही उलट शेजारी, मित्रमंडळी दुरावतात. रात्री बेरात्री भुंकुन तो डोके उठवतो. उगाच लोचटासारखा पायात तडमडत रहातो. त्याचे खाणे पिणे आणि मेंटेनंन्स हे वेगळेच. त्या शिवाय आपल्या हिंडण्या फिरण्यावरही बंधने येतात.इतरही अनेक कारणे आहेत.

त्या पेक्षा मांजर जरा बरी असते. पण ती देखील निरुपयोगी.

कुठले जनावर पाळायचे असेल तर एखादी गाय किंवा शेळी पाळा. कुत्र्या एवढ्या कष्टात आणि खर्चात तुम्हाला ती दुध तरी मिळेल. किंवा कोंबड्या पाळा.

मासे पाळण्याचा देखील विचार करुन बघा. तो पण पर्याय बरा आहे. ते बिचारे तर तुम्ही ठेवाल त्या कोपर्‍यात गुमान रहातात. जरा मोठा टँक घेतलात किंवा घराच्या मागे छोटेसे तळे किंवा हौद बांधलात तर खायचे मासे सुध्दा घरच्या घरी मिळु शकतात. एकदम ताजे ताजे.

वरचे काहीच पटले नाही तर एखादा घोडा किंवा हत्ती पाळा. ऑफिसला जाण्यासाठीचा पेट्रोलचा खर्च तर नक्कीच वाचेल.

पण कुत्रा अजिबात पा़ळु नका.

मांजळ पाळा

गावी असलेल्या घरात कुत्रं पाळणं एकवेळ ठिक पण शहरातल्या घरात पाळायचं म्हणजे खरंचच भिक नको पण कुत्रं आवर अशी अवस्था होते.

अवांतर-
मागे एकदा अस्साच बोक्यासाठीचा धागा आला होता.. त्याची आठवण झाली :)) :)) :))

वल्ली व रेवतीताईशी अक्षरशः १०० % सहमत.

मुळात पाळिव प्राणी/पक्षी हे दुरुनच पहायला आवडतात....ते घरात पाळायची तर दुरची गोष्ट! एक तर ते (कुत्रा/मांजर) घरभर फिरतात, त्यांचे केस गळतात, जेवताना नको ईतके जवळ येतात, पायात घुटमळतात.....म्हणुन ते आपले पहायला दुरुनच बरे वाटतात. एवढे करुन वर त्यांनी नखं दाखवलीच तर काय घ्या? वर त्रिवेनिचा सला ब्येस्ट. कमी खर्चिक, दुसर्‍यांना कमी त्रासदायक! कुत्रेच काय कुण्या माणसांचीहि तुमच्या घराकडे पाहण्याची हिम्मत होणार नाहि :D

पु.ल च्या , माझ्या आणि तमाम लोकांच्या शत्रू-पक्षा बद्दल चांगल लिहिण जमणार नाही , एकच सांगतो मित्र-मैत्रिणी खात्रीशीर पाने दूरवतात हे नक्की !!! (एका जवळच्या मैत्रिणी कडे जाण सोडून दिल , तिच्या कडे एकदा खिरित कुत्र्याचा केस आला होता :( )

"कोणतेही कुत्रे आणा, लळा लागला की त्याच्या जाण्यानंतर आठवण येताच डोळे ओले होतील. आपले लेकरू असावे तसे असते.म्हणूनच प्राणी पाळावेसे वाटत नाहीत. "

वल्ली व रेवतीशी पूर्णपणे सहमत!!!

लहानपणी हे सर्व करून जाहले आहे. Lifelong आठवणी पुरतत. फक्त तुमचे मन खंबीर पाहिजे. माझे मन एवढे खंबीर नाहीये आणि त्यामुळे आता हे धाडस नाही करवत. आता हे सगळे पाळिव प्राणी/पक्षी हे दुरुनच पहायला आवडतात.

कुत्रे पाळणं हा अतिशय आनंददायी अनुभव आहे. पण जर तुम्ही फ्लॅट मधे रहात असाल तर पाळू नये. कारण त्यामुळे कुत्र्यावरही अन्याय होतो. तुमच्यासभोवती मोकळे आवार असले तरच पाळावा. बाकीच्या डिटेल्स वर सर्वांनी लिहिल्याच आहेत.
मी श्वानप्रेमी आहे पण माझे ओळखीचे वा आप्त तसे असतीलच असे नाही.त्याचाही विचार व्हावा.
कुत्रा हा अत्यंत हुशार प्राणी आहे.बिनडोक तर मुळीच नाही. रस्त्यावरुन चालताना, कोण श्वानप्रेमी आहे ते त्यांना कळते. त्यांच्यावर ते सहसा भुंकत नाहीत असा माझा वैयक्तिक अनुभव आहे.

माझ्यामते जर तुमच्या घरी कोणाला अ‍ॅलर्जी वैगरे नसेल, तर नक्की कुत्रा पाळा. कुत्र्यासारखा इमानदार, हुशार आणि प्रेंमळ प्राणी नाही. तुम्ही त्याला जेवढे प्रेम द्याल, त्याच्या दुप्पट तो तुमच्यावर प्रेम करेल.
आणि आता कुठल्या जातीचा पाळायचा विचाराल, तर ह्या बाकी जातींपेक्षा त्या कुत्रीचेच एक पिल्लु घ्या. अगदी कुठल्या जातीचाच घ्यायचा असेल तर लॅब सगळ्यात बेस्ट ऑप्शन आहे. डॉबरमॅन चांगला आहे, पण त्यांचा स्वभाव थोडा agressive असतो. तुम्ही जर पहिल्यांदाच कुत्रा पाळणार असाल तर लॅबच घ्या.

मला कुत्रे पाळायचा आणि त्यांना बावळटासारखा जीव लावायचा नाद आहे. सध्या असलेलं कुत्र सॉरी कुत्री जर्मन शेफर्ड. सिंगल कोट. ( अंगावर फार केस असत नाही) वेळच्या वेळी लसिकरण. औषधोपचार. आवडतं खाद्य पेडेग्री देतो. शी सु साठी बाहेर सोडतो. सुरुवातीला हे सर्व लहाने लेकरांप्रमाणे करावं लागतं. मी लहान पिलु घेतलं तीन हजाराला.. मला विचाराल कुत्र कोणतं पाळावं तर माझी शिफारस डॉबरमन. तुर्तास इतकेच.

-दिलीप बिरुटे

पहा, पुन्हा विचार करा.. जर पुढे जाऊन तुमचा इंटरेस्ट संपला तर त्या कुत्र्यावर अन्याय..
वर बर्‍याच जणांनी म्हटलय तसं, कुत्रा तुम्हाला त्याच्यावर प्रेम करायला भाग पाडतो अगदी इतरांना तुमच्यापासून वेगळं करुन, तुम्हीही छान रमता आणि मग एक दिवस साला एक्झिट घेऊन गेला की आपलं उरलेलं आयुष्य बरबाद त्याच्या आठवणीत!
आणि कुत्रा पाळणार की कुत्री, त्यांचे सगळे तदनुषंगे येणारे नैसर्गिक सोपस्कार.. जबाबदारी असतेच!
-(गल्लोगल्लीचच्या भटक्या कुत्र्यांच्या पेकाटात लाथ घालायला सदैव तत्पर) उपास

मला वाटलं.... मिपावर नवीन एखादा आयडी तर आला न्हाई ना? ;)

मित्रमंडळीत ज्यांच्या ज्यांच्या घरी म्हणून कुत्रा आहे त्यांच्या घरी जायचं म्हणजे जीवावर येतं. गेलं की गेटपासनं घरात शिरेपर्यंत ही छळवादी कुत्री भुंकत असतात. बरं कितीही भुंकली तरी आपण घाबरु नये अशी श्वानप्रेमी मंडळींची अपेक्षा असते. असो, मला अनुभव नाही पण आजूबाजूचे नमुने बघून पुन्हा विचार करा येवढंच म्हणेन.

डॉबरमन मस्तच.
कुत्र्यांचा लळा लागण्याबद्दल वर लिहिलेल्या सगळ्यांशी सहमत.. कुत्र्यांना शिस्त लावली तर त्यांच्यासारखा प्राणी नाही. खूप जीव लावतात. उत्तम सोबत करतात.
पण कुत्र्यांची प्रचंड काळजी घ्यावी लागते. स्वच्छता,व्यायाम सगळीच. सगळं कुटुंब बाहेर राहणार असेल काही दिवस तर काळजी घेईल असं श्वानप्रेमी कुटुंब शोधून ठेवा. आमच्या एका शेजार्‍यांनी खेळणं आणावं तसं एक पिल्लू आणलं आणि त्याला ग्रिल्सच्या दारात लॉक करुन १५ दिवसांसाठी निघून गेले बाहेर, तेही न सांगता. किती आटापिटा करावा लागायचा त्या पिल्लूला खाऊ घालायला. आणि ते ओरडत रहायचं बिचारं दिवसभर.
पण मूळचा तुमचा प्रश्न पिल्लू आणून सुटणं कठीणच आहे. ती कुत्री छोट्या पिल्लाला भीक घालेल असं वाटत नाही..

जितका रद्दड धागा तितक्या भूमितीय श्रेणीत प्रतिसाद असे काही समीकरण आहे का

स्नेहातई मज्जाच करायची असेल धाग्यावर, तर शहामृग किंवा इममू पाळ ,;-) लै भारी
शिरेसली पायजे असेल केनेल तर मला सांग. मी देतो सोलापुरात आलीस की. :)

एकुणच जनावरं फार आवडतात, त्यात कुत्र्यांचा नंबर लै वरचा है. :) साले जीवापाड प्रेम करणं म्हणजे काय ते शिकवतात राव. :)

आपल्या प्रश्नांची यथामती उत्तरं देण्याचा प्रयत्न -

सर्वात प्रथम, कोणत्या प्रकारचं कुत्रं पाळायचं आहे ते ठरवा. ती छटाक-पावशेर मापातली बिन्डोक अन होपलेस ब्रिड्स असतात त्यांचा विचारही करु नका. निव्वळ किरकिरी, नाजुक अन (बिनडोकपणामुळं) ओव्हर कॉन्फिडन्सवाली असतेत. तसंही तुम्ही अपार्टमेंटमध्ये रहात नसल्यानं मिड/लार्ज साईझच्या कुत्र्यांना नीट ठेवता येणं शक्य आहे तुम्हाला.

घरात लहान मूल आहे का? असेल तर शांत स्वभाव असलेली ब्रीड निवडावी लागेल. मोठी मुलं असतील तर बिन्धास्त हाऊंड / टेरिअर अश्या मस्तीखोर ब्रीड्सचा विचार करु शकता.

रॉटविलर किंवा बुलडॉगसारखे तद्दन तिरसट टाळक्याचे कुत्रे आणायचे असतील तर त्यांच्यावर लक्ष ठेवणारं अन प्रेमासोबत आपलं ऐकायला लावेल असं कोणी खंबीर माणूस घरात असेल तर ठीक. (शक्यतो बायकांना आपण हायकमांड असल्याचा ओव्हर कॉन्फिडन्स असतो नवर्‍याचं भिजलं मांजर केल्यामुळं...अशा बायकांचं गर्वहरण करण्यासाठी रॉटविलर बेष्ट उपाय असतो ;) ). पण जर नीट सांभाळला तर रॉटसारखा दुसरा सवंगडी नाय राव. दणकट, रासवट, काही मोजक्या लोकांसोबत प्रेमळ आणि इतरांसाठी म्हणजे आग्यावेताळ! बुलडॉग त्याच्यापेक्षा दोन पायर्‍या खालचा. दोघांचंही फरकोट उत्तम! केस फारसे नसतात त्यामुळं गळण्याचा प्रश्न फार नाही. हूमदांडगे असल्यानं त्यांना घरात घेण्याचा प्रश्न शक्यतो येत नाही..जे असेल ते अंगणात!

त्यानंतर नंबर लागतो तो डॉबरमॅनचा. हुशार असतात बेटे! दिसायलाही मोठे ऐटबाज. केस गळण्याची भानगड नाही. पण तब्येतीनं बर्‍यापैकी नाजूक असतात असं आपलं एक निरिक्षण.

कमी खर्चात, भारी कडक असलेलं कुत्रं हवं असेल आणि दिसण्याबाबत आग्रही नसाल (कुत्रं=शोपीस असं गणित नसेल तर) कारवानी (कारवान हाऊंड) सारखं दुसरं कुत्रं नाही. दिसताना दिसतं पाप्याचं पितर, पण अंगात असा जोर असतो...ह्ये कुत्रं ज्या अंगणात बांधलेलं असतं, त्या घराकडं मुरलेला चोर स्वप्नातही फिरकत नाही!

सर्वात सेफ गेम म्हणजे - लॅब्रेडॉर. एकदम शाणं शाणं बाळ.

१. ज्याचा मेंटेनन्स आणि केसांची लांबी कमीत कमी आहे (म्हणजे उवा इ. श्वापदे त्या जंगलात फिरावयास धजणार नाहीत ) अशी श्वानप्रजात कोणती ? या प्रजातीच्या श्वानशिशूच्या किमती काय असतात ?

डॉबरमॅन, रॉटविलर, बुलडॉग, कारवानी....उवा कुत्र्यांना होत नाहीत, पिसवा मात्र असतात, अन गोचिडं. कुत्र्याची नीट स्वच्छता ठेवली नाही तर टकल्या कुत्र्यालाही हे किडे छळणारच. त्याला पर्याय नाही. नीट स्वच्छता केली तर अफगाण हाऊंडलाही पिसवा वगैरे श्वापदांचा बुज्बुजाट होत नाही.

श्वानशिशूंच्या किंमती ह्या त्यांच्या ब्लडलाईनवर अवलंबून असतात. केसीआय रजिस्टर्ड हवं असेल तर जास्त असतात, क्रॉसब्रीड असेल तर स्वस्त मिळतात. आपल्या भागातल्या एजंटांकडं चौकशी करुन साधारण अंदाज घेणे. म्हमईतली किंमत पुण्यात लागू होत नाही अन पुण्यातली कोल्लापूरात.

२. किती वय असताना कुत्र्याचे पिल्लू घरी आणावे ?
६ आठवडे.

३. त्याची राहण्याची झोपण्याची व्यवस्था कुठे अन कशी असावी ?
वेग़ळी. नाजुक ब्रीड असेल तर छपराखाली/घरात, अन्यथा अंगणात.

४. त्याच्या शी शू ची व्यवस्था कशी करावी ?
सुरुवातीला त्रास होतोच. हळूहळू शिकवलं की कळायला लागतं. फिरायला नेलं की ठरल्या ठिकाणी कार्यभाग उरकायची सवय आपसूक लागते.

५. कोणत्या वयात काय खाणे द्यावे ?
तसा ठराविक नियम नाही. दूध पहिल्यापासून, सुरुवातीला भाकरी दुधात बारीक कुस्करुन ...नंतर नुसतं दूध, नुसती भाकरी, मग अंडी, मग चिकन अन मग बीफ.

६. अंघोळ घालण्याची फ्रीक्वेन्सी किती असावी ?
दर आठवड्याला. एरवी दिवसाआड ब्रशिंग. बारीक केसांचं कुत्रं असेल तर आंघोळीआधी अर्धातास लोण्यानं मालीश करावं.

७. त्याला पशुवैद्याकडे केव्हा न्यावे ?
जनरली, पिल्लू घेतलं की त्यासोबत व्हॅक्सिनेशनचा एक तक्ताही देतात. तो फॉलो करायचा. पिल्लू आणल्यानंतर व्हेटकडे एक भेट देऊन यायचं. प्राथमिक तपासणी झाली की व्हेट सांगतातच पुढचा क्रम. :)

८. (त्याच्या अन आपल्या ) आरोग्याची कोणती काळजी घ्यावी म्हणजे त्याच्यामुळे घराचे आरोग्य दूषित होणार नाही ?
आंघोळीचं वेळापत्रक नीट पाळावं.
न चुकता पिसवारोधक पावडर लावावी.
भटक्या कुत्र्यांशी लगट करु देऊ नये.
खाण्यात तेलकट अन्न देऊ नये.
व्हेट टूथपेस्ट्स मिळतात त्यांनी आठवड्यातून साधारणतः दोनदा दात घासून द्यावेत.
बाकी, घरातल्या लहान बाळाबाबत पाळतो तशी इन जनरल पथ्यं...वेळच्यावेळी खाणं, वेळच्यावेळी शी-शू वगैरे....

९. घरामध्ये येऊ द्यावे की नाही ?
शक्यतो नकोच. त्यामध्ये हायजिनपेक्षा वस्तुंच्या नुकसानाचा मुद्दा जास्त येतो. तुम्ही कुत्र्याची स्वच्छता नीट ठेवली असेल तर काही प्रॉब्लेम नसतो घरात येऊ देण्याचा, पण त्यांच्या मस्तीनं फर्निचरची वाट लागू शकते. ते चालत असेल तर बिन्धास्त येऊंद्या. :)

१०. कुत्रा पाळण्याचा मंथली खर्च अंदाजे किती असतो ?
प्रेमाचं मोल करता नाही. :)
मान्य आहे, सध्या तुम्ही गरज म्हणून ह्या विषयाकडं पाहताय, पण एकदा ते घरी आलं की आठवड्याभरात असं जीव लावेल की मग मी काय म्हणतोय त्याच्याशी सहमत व्हाल. :)
एक औषधपाण्याचा खर्च सोडला तर तसा फार खर्च होत नाही. फारतर घरात एक-दीड व्यक्तीचा खर्च आणखी असं म्हणा.

आणखी काही प्रश्न असतील तर अभ्याला विचारा! त्यो फार्महाऊसवर ब्रिडींग करायचा. :)

जाताजाता : कुत्र्याचं पिलू आणायचं, ते मोठं होणार, मग त्या कुत्रीला हुसकून लावणार...प्रवास अंमळ मोठा आहे. ह्या उपायाचा उपयोग त्या कुत्रीच्या पुढच्या विणीनंतर होईल. तोपर्यंत गलोल, लवंगी फटाके, खेळण्यातल्या पेलट्सवाल्या पिस्टलचा उपेग करा. :)

लेख आणि काही प्रतिक्रिया आवडल्या. कुत्रा घरात कोणाला खराच आवडत असेल तरच आण. मुलं आधी हो हो म्हणतात आणि मग कामाची वेळ आली की पळ काढतात. मग आता हा कुत्रा मला एकटीला सांभाळावा लागतोय असा आणखी एक लेख लिहावा लागेल!!

कुत्र्याचं आयुष्य साधारण १५ वर्षांपर्यंत असतं. त्याला जीव लावून तो गेला की घरातला माणूस गेल्यापेक्षा जास्त वाईट वाटतं. आता यापुढे एवढी गुंतवणूक आणि दु:ख सहन करायची ताकत आपल्यात आहे का याचा जरूर विचार कर.

माझे २ पैसे. गेल्यावर्षीच एक लॅब पाळल्यामुळे बरीचशी ताजी ताजी माहिती/ सल्ले.

पण त्याआधी तुम्ही त्या कुत्रीला हुसकवण्यासाठी एक कुत्रा पाळायची युक्ती तुमच्यावरच उलटण्याची शक्यता आहे. त्यातून तो कुत्रा आमच्या कुत्र्यासारखा जगमित्र असेल तर अजून १० कुत्री जमवून खेळत बसेल. असो आता कुत्रा पाळण्याविषयी. कोणत्या जातीचा घ्यायचा ते नीट विचार करून घ्या. प्रत्येक जातीच्या कुत्र्याचा स्वभाव वेगळा असतो तसेच त्यांना वेगवेगळ्या प्रमाणात व्यायाम वगैरेची आवश्यकता असते. धमुने लिहील्याप्रमाणे छोट्या कुत्र्यांचा अ‍ॅटिट्युड त्यांना स्वतःलाच घातक ठरतो. आमचा दुसरा कुत्रा तसल्या छोट्या जातीचा आहे पण तो २ दा मरता मरता वाचला आहे त्याच्या आ कुत्रा मुझे मार अशा अ‍ॅटिट्युड मुळे. इवलासा असला तरी उगाच इतर कुत्र्यांना उचकवतो आणि नसत्या आफती ओढवून घेतो. त्याला नेपोलिअन कॉम्प्लेक्स असे म्हणतात असे नुकतेच कळले.

आणल्या आणल्या लगेच त्याला ट्रेन करायला सुरूवात करा. Positive Reinforcement सगळ्यात बेश्ट. आंजालावर प्रचंड माहिती उपलब्ध आहे. कुत्र्यांना मालकाला खूष ठेवायचे असते त्यामुळे त्याला त्याने काय केले की तुम्हाला आनंद होतो हे तुम्ही जाणवून द्यायचे. याचबरोबर सर्वात महत्त्वाचे, कुत्र्याला सतत जाणीव हवी की तो बॉस नसून you are the boss. (पॅक लीडर). त्याने जर तुम्हाला नको असलेली गोष्ट केली की ठामपणे नो असे सांगायचे. ओरडायचे नाही. कुत्र्यांना सर्वसाधारण पणे ओरडणे म्हणजे तुम्ही excited आहत असे वाटते आणि मग ते कधी कधी चांगली गोष्ट करत आहेत असे समजतात.

जितक्या लवकर कुत्र्याला house broken (शी शू लागली आहे हे तुम्हाला सांगणे) करता येईल तितके बरे. त्यासाठी सुरूवातीला दर २ तासांनी बाहेर न्या. एक सरळ सोपे सुत्र म्हणजे कुत्रा जितक्या महिन्यांचा आहे तितक्या तासांनी त्याला शी शू करायला नेलेच पाहिजे. तो शू करताना जर त्याला Go pee अशी कमांड ऐकायची सवय लावली आणि शू झाल्यानंतर खूप कौतुक केले तर तो नंतर नंतर कमांडवर शू करायला लागतो. याचा उपयोग इथे हिवाळ्यात खूपच होतो. बाहेर बर्फ पडत असताना कुत्र्याने झटपट कार्यभाग उरकण्यासारखे सूख नाही.

भारतात थोडे वेगळे वातावरण आहे पण येथे बरेच लोक - मीही- कुत्र्याला क्रेट ट्रेन करतात. क्रेट म्हणजे एक पिंजरा. त्याला आम्ही रात्री झोपताना आणि ऑफिसला जाताना त्यात ठेवून जायचो. बर्‍याच लोकांना हा क्रूरपणा वाटतो पण कुत्र्याला ते त्याचे घर वाटते आणि कुत्र्यांच्या नैसर्गिक instinctनुसार ते जिथे राहतात तिथे घाण करत नाहीत.

कुत्र्यांनाही दुधाचे दात असतात आणि ते पडून नवीन येतात. हा कालावधी ३ महिन्यांपासून ९ महिने कधी कधी वर्षापर्यंत असतो. जातीप्रमाणे बदलतो. या काळात त्यांना चावायची जबरदस्त उर्मी येते. हाच काळ असतो जेव्हा त्यांच्यावर सतत लक्ष ठेवावे लागते आणि नको त्या गोष्टी चावण्यापासून थांबवावे लागते. लिंबाचा रस सगळ्यात उत्तम. माझा कुत्रा बाथरूम मधे छोटी मॅट असते ती, आणि टेबल खुर्चीचे पाय चावायचा प्रयत्न करायचा. तेव्हा त्याच्या तोंडात एक थेंब लिंबाचा रस टाकला की त्याला ती चव नं आवडल्यामुळे तो थांबायचा पण तेवढया पुरतेच. तो थांबला की त्याला खेळणे द्यायचे आणि ते पकडले तोंडात की कौतुक करायचे. अशा रितीने त्यांना काय त्यांचे खेळणे आहे ते कळते.

आता काही गोष्टी आम्ही करतो त्या.

1. कुत्र्याला फर्निचर वर अजिबात चढू देत नाही. एकदा का ती सवय लागली की मोडणे महाकठीण. तो/ ती कितीही आजारी असली तरीही.
2. कुत्र्याला रोज भरपूर चालवणे/ पळायला नेणे. कुत्रा लहान असताना एखाद्या बाळाप्रमाणे एनर्जी असते. जर पुरेशी exerciseनसेल तर मग ती ऊर्जा काहीतरी इतर उपद्व्याप करण्यात निघते. पण कुत्रा दीड वर्षाचा होईपर्यंत २० मिनिटापेक्षा जास्त सलग चालवले नाही. या काळात त्यांची हाडे विकसीत होत असतात. खूप ताण दिला तर म्हातारपणाआधीच सांधेदुखी व इतर हाडांचे त्रास होऊ शकतात.
3. कुत्र्याला नेहमी - अक्षरशः नेहमी पट्टा (leash) बांधूनच चालवणे. तुमचा कुत्रा कितीही गुणी असला तरी बाकीचे कुत्रे गुणी असतीलच याची खात्री नाही आणि त्यांची एखादी कृती तुमच्या कुत्र्याला घाबरवू शकते (पळत सुटून गाडीखाली जाण्याचा धोका) किंवा स्व संरक्षणाला परावृत्त करू शकते.
4. कुत्र्याला तुमच्या बरोबर किंवा तुमच्या मागे मागे चालवणे. तो तुमचा लीडर नसून तुम्ही त्याचे लीडर आहात. अमेरिकेत त्यासाठी एक Sensible No Pull Harness मिळते. कुत्र्याने जास्ती ओढ दिल्यास तो वळून त्याचे तोंड तुमच्याकडे होते. पण इतरही उपाय आहेत.
5. त्यांच्या खाण्या पिण्याच्या वेळा कसोशीने पाळणे. एक वेळापत्रक तयार झाले की तुम्हाला आणि कुत्र्यालाही बरे.
6. त्याला grain free diet वर ठेवले आहे. फक्त आणि फक्त dog food च देतो. चुकूनही आपले उरलेले त्याला देत नाही. कुत्रे माणसाळण्याआधी ते शिजवलेले आणि तेलकट तुपकट खात नसत त्यामुळे मला तरी logically हे पटले. तसेही एकदा ती चटक लागली की मग आशाळभूतासारखे आपण जेवत असताना बघणे सुरू राहते.

सद्ध्या तरी इतकेच आठवते आहे.

कुत्रा पाळायचा की नाही हे सावकाश ठरव.
आधी, ती गेटवरून उडी मारून अन पिल्ले गेटखालच्या सापटीतून सरपटत ! अशी येणारी कुत्री आहे, तिला थांबवायला गेटची उन्ची खालून वरून वाढवून घे की. तिचे येणं तरी बंद होईल.

वर धमाल मुलगा आणि लंबुटांग यांनी बरीच उपयुक्त माहिती दिली आहे... आवड असल्या खेरीज कुत्रा पाळू नका. कुत्रा पाळला तरीही तुम्हाला तुमच्या त्रासापासून लगेच मुक्ती नाही. त्यासाठी खरेंनी एक उपाय सांगितला आहे... शिवाय धमाल मुलगा म्हणतात ते ही खरे आहे ( तोपर्यंत गलोल, लवंगी फटाके, खेळण्यातल्या पेलट्सवाल्या पिस्टलचा उपेग करा. smiley )
किंवा पाण्याचा फवारा देखिल तितकाच उपयोगी ठरू शकतो. ( पाण्याचा पाइप सर्वसाधारण पणे सर्वांकडे असतोच, शिवाय स्वतः लांब राहून पाइपने फवारा उडविणे सोपे जाते). ऑफेन्स इज समटाईम्स द बेस्ट डिफेन्स. सध्या जिचा त्रास आहे ती कुत्री आणि पिल्ले यायची तयारीनिशी वाट बघा, आणि फवार्‍याच्या रेंजमध्ये आल्यावर फवारा टाका. असे काहीवेळा झाले की ती तुम्हाला बिचकून राहील / राहतील.. म्हणजे तुमचा हेतू सफल झाला ( तुम्ही तिला घाबरण्या ऐवजी ती तुम्हाला घाबरू लागेल / लागतील ).

मागे कुठे तरी उंदीर कसा बाहेर काढावा ह्यावर कुणीतरी त्याचा किमान शब्दात कमाल अपमान करावा असं सांगितल्याच आठवत आहे...
तु पण ट्राय करुन पहा..!!

आपली पोळीशी अशी आहे की शेजार्‍यावर ( आणि शेजारणीवर सुद्धा ) प्रेम करू नका. त्याच्या कुत्र्यावर करा. खूप फायदे आहेत. आपल्याला त्याच्या( म्हणजे कुत्र्याच्या ) देखभालीचा ताप नाही. परिचयामुळे कुत्र अंगावर येत नाही. शेजारी मात्र
आपले श्व्वान प्रेम पाहून आपल्यावर प्रेम करायला लागतो. शेजारीण आपल्यावर प्रेमबिम काही करायला लागत नाही पण
येता जाता ओळख तर दाखविते ? तेवढंच !

बिंधास्त कुत्रा पाळा...

इकडे कुत्रा, तिकडे उंदीरपुराण सुरु आहे. http://www.maayboli.com/node/44433

माझ्याकडे दोन धनगरी कुत्रे आहेत्,ए आर व्ही आणी टी टी सोडुन दुसरे कुठलेही इन्जेक्शन द्यावे लागत नाही,दुध भाकरी आणी अधुन मधुन अंडी व मटन सोडुन खाण्यापिण्याचे फालतु लाड नाहेत्,आणी राखणदारीला एक नंबर जात... घरातली माणस सोडुन बाहेरच्या कुणाच्या बापची गेटच्या आत पाउल ठेवायची टाप नाही.आणी घरातल्या लोकांनी कितीही बदडले तरी चुकुनही दात लावणार नाही.घरातल्या चिल्या पिल्यांनी शेपुट ओढु दे नाही तर कान उपटु दे चुकुन गुरकणार सुद्धा नाही.आणी चोरापांसुन सापा पर्यंत सगळ्यांपासुन संरक्षण. फक्त आंघोळ घालायला मात्र वाइट त्रास देतात्,तेव्हड मात्र सांभाळुन घ्यायच..

कुत्र्यासारखा दुसरा पाळीव प्राणी नाही!

मला सुद्धा कुत्रा पाळायची इच्छा आहे पण एक शंका आहे.

मी flat राहतो आणि सकाळी ८ पासून ते संध्याकाळी ७. पर्यंत घरी कोणीच नसते.

मग कुत्रा इतका वेळ एकटा राहू शकेल का?

धमाल मुलगा यांच्या श्वान पुराणा बद्दल वाचायला आवडेल.
त्याना इतर मिपा सदस्यानी त्याबद्दल लिहावे यासाठी अश्वावर आरुढवून द्यावे ही विनंती.
( अर्थात ते अश्वारुढ होतील याची शाश्वती नाही. कितीही अश्व आणावे लागले तरीही त्यानी शिकार पूर्ण केली नाही हा इत्यास आहे)

झालं?
केव्हढी माहीती ती, अन किती प्रकारचे प्रतिसाद.
बा द वे मेरेकु एक नय समझ्या। बोले तो आप कुतीयासे छुटकारा चाहते हो। फिर दुसरा कुत्ता कायको चाहिये? और अगर चाहीये, तो जो है उसपेच क्यु नय चलानेल्का?
मतलब पालनेकाही है तो जो अभी खुद ब खुद द्वार्पे खडा है वोहीच क्यु नय पालनेका?

आयला शतक? माझा शतकी प्रतिसाद स्नेहांकिताला सादर भेट>
काय ब्वा ! भाव वाढला एका माणसाचा! वॉव्व वॉव्व वॉव्व।

धागाकर्तीस शुभेच्छा. भविष्यात या संकटापासून कशी सुटका झाली यावर लिहिण्यास विसरू नका.

बाकी प्रतिसादांमधील काही अनुभव वाचून १२वी युवकभारती पुस्तकातील Snapshot of a dog हा निबंध आठवला. या अन याप्रकारच्या उत्तमोत्तम वाङमयाकरीता पा.पु.म. चे आयुष्यभर ऋणी राहीन.

आई शप्पथ..
पुढे मागे कधी कुत्रा पाळायचा ठरलाच तर मला काहीही प्रोब्लेम येणार नाही..
काय डिट्टेल सुचना आहेत!!!!
प्रतिसाद श्रेय पिराचा हा प्रतिसाद

कुत्रा जीव लावतो हे खरं आहे, स्नेहाकिंताताई वर काही जणांनी म्हंटल्याप्रमाणे हा जरा लांबचा उपाय वाटत नाही का? तुम्ही पिल्लु आणणार, त्याला ट्रेन करणार, ते मोठे होणार, त्यानंतर ते ह्या कुत्रीला घाबरवणार (?) तेही ते स्वत: भित्रे वा जग्नमित्र नसेल तर. त्यापेक्षा यातलीच १-२ पिल्लं घेतली तर? आणि बाकीची ओळखीत, मित्र-मैत्रिणीमध्ये वाटुन टाकली तर?

ह्ये आमचं दोस्त, याचं ब्रीड ओळखा पाहू

नाय ओळखता येत. आता सांग लवकर कोणतं आहे ते. >>>>> मला माहित असता तर विचारलं असतं का धम्या, तु एक्सपर्ट म्हणून विचारलं, हे प्रकरण एका मित्रानं घरपोच केलेलं आहे, एकुणच लै भारी काम आहे, पार गावठी पासून ते पोलीस डॉग पर्यंत कंपेअर करून झालं सवयी आणि रूपडं काही ओळखता येई ना ! :(
खास सवयी म्हणजे, हा फक्त मी आणि माझी पुतणी दोघांपैकी कुणीतरी जेवायला घातलं तरच जेवतो.
पट्टा हा प्रकार म्हणजे गुलामगिरीची निशाणी असल्यानं त्याला सक्त विरोध म्हणून शक्य त्या प्रकारे पट्टे तोडतो. :)
घरातल्या कुणीही `धर' हा शब्द उच्चारताना त्याचा रोख जर एखाद्या माणसाकडे असेल तर त्या माणसाचा किमान डॉक्टरी खर्च करण्याची वेळ आमच्यावर येते.
फिरायला जाताना घरातल्या कुणासोबतही जातो फक्त परत येताना ते दोघे एकत्र असतील याची खात्री नाही `अपवाद म्हणून मी भाऊ आणि माझी पुतणी'
आवाज खणखणीत दुसर्‍या मजल्याच्या गच्चीतून गुरगुरला तरी तळमजल्यावर पळापळ.
बाहेर नेलं की लय रोमियोगीरी करतंय राव ह्ये..

http://www.maayboli.com/node/22851

ह्या समस्त धाग्याला कारणीभूत झालेली कुत्री (आणि तिचे पिल्ले) अजूनही त्रास देतात का?

स्नेहांकिता,छान! कुत्रे अतिशय मायाळू असतात त्याचा अनुभव तुला येऊदेत.आमच्याकडे एक मस्त कुत्रा होता,7/8 दिवसांचं पिलू रस्त्यावर बेवारशी सोडलं होतं कुणीतरी इतर कुत्रे त्याला त्रास देत होते म्हणून भाऊ त्याला घरी घेऊन आला होता.जातिवंत कुत्रा म्हणजे काय? हे त्याला पाहून कळायचं,19 वर्षं जगला तो आणि जाताना पुन्हा कुत्रा पाळायचा नाही ही शिकवण देऊन गेला.मला कुत्रा प्रचंड आवडतो.