नकोस

संध्या- छाया ऊन-सावल्या
खेळविती हृदयाला
उमलविती रोमांकित वलये
जागविती मधुशाला

रंग नभाचे तसेच आपले
अंत नसे क्षितिजाला
शब्द कुंचले घेउन हाती
हो सुसज्ज लढ्ण्याला

व्वाह....

त्याचं आणि तीचं पहिलं कडवं छान जमलय.

तिचा सूर निराशावादी वाटतोय.

नकोस हिणवू नको ओणवू
सावर ग स्वतःला...

कुठल्यातरी गंभीर परिस्थितीतून ती स्वतःचा धि:क्कार करण्याइतकी खचलेली असताना तो तिला आधार देऊ पाहतोय. या पार्श्वभूमीवर

रंग नभाचे तसेच आपले
अंत नसे क्षितिजाला
शब्द कुंचले घेउन हाती
हो सुसज्ज लढ्ण्याला

हा जबरदस्त आशावादी आणि सकारात्मक दृष्टीकोण आहे. अप्रतिम कविता.

आवडली