घरातल्या भिंतींना...

नॉस्टॅलजिक केलत राव एकदम...फार मस्त लिहिलयत... :-)

झंम्प्या साहेब, नितांत सुंदर कविता आहे.

लई भारी कविता, एगझॅक्टली सध्या या भाबडेपणावरच सध्या फिदा आहे, अगदी भाड्याच्या घरात राहुन मालक बोंब मारेल याची काळजी न करता.

मन हरवुन गेल तुअम्च्या ओळीत. फार अवघड ही वास्तल्य भावना . कुठ गुंतुन राहील काय नेम नाही. मी माझ्या पिल्ल्याची एक एव्हढीशी जॅक्युटली (जॅकेट हो) जपुअन ठेवलीय. फार गोड दिसायचा ते घातल की. अन कन्यारत्न घुंची म्हणतात ना ते घालुअन अशी रांगत यायची ना? मी बाकि कुणीही वापरत नसताना स्वतः शिवली होती तिच्यासाठी. अजुनही आहे. नंतर नम्तर एक कोपरा चघळायची सवय लागल्यान त्याचा कलर गेलाय.
खुप छान लिहिल आहे.

हि कविता वाचल्या वर घरातल्या भिंती रंगवता येनार नाही.... मस्त , एकदम भावस्पर्षी कविता.

झक्कास कविता..... :) खुप खुप आवड्ली आहे...

कविता आवडली.
मनापासून लिहिलेली वाटली.
अजून लिहा.

त्या रंगांबरोबर त्याचा तो भाबडेपणा पुसत गेला
झंप्या लेका तु असले काही लिहू शकतोस यावर विश्वासच बसत नाही....
इतके दिवस मी तुला कुणा प्रथीतयश माणसाचा ड्युआयडी समजत होतो...

अवांतरः सध्या पोराने (वय वर्ष ५ ) रंगाने/पेन्सिलीने गिरगटलेल्या भिंतींच्या घराचा मालक आहे मी. बायको घर रंगवून घेउया म्हणतीय पण हे वैभव पदरचे पैसे घालवून नष्ट करायची हिम्मत होत नाहीये.... तुझ्या कवितेमुळे आधीच चित्रविचित्र असलेले ते भिंतीवरचे आकार मला आजूनच सुंदर दिसायला लागलेत....
धन्यवाद!

मस्त कविता. असा विचारही कधी कोणी क्वचित करीत असेल. खुप आवडली.

एक बदल सुचवू इच्छितो..

घरातल्या भिंतींना आता नवीन रंग दिलाय...
त्याच्यामागे एक काळ झाकला गेलाय...

ह्यातील 'काळ' हा शब्द खटकतो. त्या ऐवजी 'विश्व' शब्द जास्त योग्य वाटेल.

घरातल्या भिंतींना आता नवीन रंग दिलाआहे...
पण, त्या मागे एक विश्व दडलेले आहे...

ती चित्रकला/नक्षीकाम जे आहे ते त्या मुलाचे 'भावविश्व' आहे. 'काळ' हा शब्द रुक्ष 'कालखंड' दर्शवितो तर 'विश्व' हा शब्द, भावभावनांचे रंगीबेरंगी चित्र उभे करतो.

मस्त कविता!