अर्घ्य

हव्या हव्याशा वाटणा-या रत्नांना
नकोनकोशा वाटणा-या लहरी वाहून नेतात
मागे ठेवून जातात एक काळपट तवंग
आणि पेरून जातात काही नवीन रत्न; खिजवायला
कुणा तिस-याच्या किना-यावरून खेचून आणलेली.

त्याच किना-यावर त्याच लहरींना
आज वाह्तोय हे अर्घ्य न गवसलेल्या मोत्याचं

श्रद्धा म्हणून नाही,

वेचणा-याच्या प्राक्तनाची लाचारी
आणि खेचणा-याच्या नशिबाची मुजोरी
संपवण्याचा एक प्रयत्न म्हणून.