हा भास म्हणु की ...

आनंदा,
काय मस्त लिहिलं रे , माणसाचं हरवलेपण शोधणं म्हणतात ते हेच.

त्यांची ती छोटीमोठी स्वप्ने त्या नंदीला आठवत असतील का ? रोज तिला बबडी म्हणुन हाक मारणारा म्हातारा नंतर कितीतरी दिवस आपल्याला शोधत असेल ! अन मग एका क्षणात वेदनेचा चित्रपट झरझर त्याच्या डोळ्यासमोरुन निघुन गेला

हे, मस्त वाटलं....प्रत्येकाला आपापल्या स्वप्नांची आठवण व्हावी, अशाच या दोन ओळी. हळुवार पणे आपल्या डोळ्यासमोर चलचित्र रिव्हर्स ,फॉरवर्ड होतंय असे वाटले.
कमी शब्दात अधिक भावना व्यक्त होतात त्या अशाच शब्दातून. अस्सेच लेखन येऊ दे !!!

वरील आठवणींवर एका कवीच्या दोन ओळी -

आज पुन्हा आसवांची जुनीच धार आली.
अश्रुंना तुझीच पुन्हा आठवण फार झाली.

प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे

मनापासुन.
भावना अगदि चपखल शब्दात बसवल्यात.
त्या कवितेच्या ओळी पण अगदि सूट होतात, त्या स्थितीमध्ये.
मस्त लिखाण एकदम.
आपलाच,
मनोबा

सही लिहिलय, खूप आवडलं.
फुलवा, तुमच्या ओळी पण सुरेखच आहेत.

जुन्या आठवणींना उजाळा देताना मनाची होणारी कातर अवस्था खुप छान व्यक्त केली आहे...

आणि फुलवाच्या हळूवार काव्याचा वापर तर अगदी सुंदर केला आहे...

पुन्हा,
सतीश गावडे
आम्ही इथेही उजेड पाडतो -> मी शोधतो किनारा...

आनंदयात्री साहेब.....

जियो रे :)

अरे फुलवा ह्यांची कविता घेऊन त्यां ओळींवर इतकी छान चपखल बसणारी लघुकथा लिहिलीस, मस्तच.

दुपारी २ वाजता हलका लंच करुन ठरलेल्या शेड्युल प्रमाणे तो मीटिंग रुम कडे वळाला. काही क्षणातच टकटक वाजवुन दार उघडले गेले. पुर्णतः बिझनेस फॉर्मल्स मधली एक साधारण चाळीशीची स्त्री लगबगीने आत शिरली. थक्क होउन तो पहातच राहिला. उठुन अभिवादन वैगेरे करायचे सगळे एटिकेट्स विसरुन तो अवाक होउन बघत होता.

वादळात हलते झुम्बर दाही दिशांचे..
ये पाउस होवुनी झिरपत आर्त मनाचे..

:) आवडलं . एकदम भिडलं हे!

अजुनही येऊ दे :)

पु.ले.शु.
-ध मा ल.

आनंदयात्री,
कथेचा नवा बाज मनापासून आवडला. कथा आणि कविता हातात हात घालून वाटचाल करताहेत ही कल्पनाच रोमँटीक आहे.
कथेत भरपूर प्रणय लपलेला असला तरी भावनांची तीव्रता जरा हरवल्या सारखी वाटली. विस वर्षांनंतर होणारी प्रियकर आणि प्रेयसीची भेट भावनिकदृष्ट्या (जरी कॉर्पोरेटच्या वेगळ्या आंगणात असली तरी..) अजून हूरहूर निर्माण करणारी हवी होती, असे वाटते.

'आँधी' चित्रपटाची आठवण झाली. 'तेरे बिना जिंदगीसे कोई, शिकवा तो नही' मधील विरही आर्तता मनाला पिळून काढते.
तसेच,
'तुमने मुँछे रखी....'
'हाँऽऽ !.... तुम्हे पसंद नही थी न?'
'इसलिए रखी?'
वगैरे संवादातील मिशांचा संदर्भ दुय्यम आहे पण व्यक्तिमत्त्वात होणारे बदल, तरूणपणच्या आठवणी, एकमेकांच्या आवडी-निवडींसंबंधी अजूनही असणारी जाण... अनेक पूर्व गोष्टींना उजाळा देते. त्यात फक्त पोक्त प्रेम दिसते. असो.

हा भास म्हणु की आहे तुझाच गाव ..
बघ श्वासही घेती माझे तुझेच नाव ..
आभास असे की जीव खुळावुन जाई..
मन बासरी होवुनी तुझीच गीते गाई..
वादळात हलते झुम्बर दाही दिशांचे..
ये पाउस होवुनी झिरपत आर्त मनाचे..
वार्‍यावर अवचित उठे धुळीचा लोट..
अन हरवुन जाई तुझ्या गावची वाट..
हा भास म्हणु की आहे तुझाच गाव ..
बघ श्वासही घेती माझे तुझेच नाव ..

फुलवा ह्यांची कविताही सुंदर, भावपूर्ण आहे.

दोघांचेही अभिनंदन.

पेठकरांसारखीच मलाही आँधीची आठवण झाली,
फुलवाची कविताही तरल आहे..दोन्हीचे एकत्रीकरण छान जमले आहे.
स्वाती

त्याकाळातली त्यांची ती छोटीमोठी स्वप्ने त्या नंदीला आठवत असतील का ? रोज तिला बबडी म्हणुन हाक मारणारा म्हातारा नंतर कितीतरी दिवस आपल्याला शोधत असेल ! अन मग एका क्षणात वेदनेचा चित्रपट झरझर त्याच्या डोळ्यासमोरुन निघुन गेला.

वा! सुंदर लिहिलं आहेस रे यात्री!

तुझं आणि फुलवाचं, दोघांचंही अभिनंदन...

औरभी आने दो बॉस!

तात्या.

तु फुलवा॑ची कविता योग्य तिथे पेरून छान लिखाण बनवल आहेस,
मला फक्त ती ४० व. स्त्री पटकन कळली नाही.
पण मा॑डणी आणि आशय छानच.
मनाला हळवे करणारे लिखाणात तुझा हातख॑ड आहे बॉ.

माझ्या कवितेचं हे इतकं छान रुप बघुन खुप बर वाटल.. कविते सोबत कथा अगदी हातात हात घालुन जात आहेत.. मला पण हेच मनात होत लिहिताना .
तुझ्या कथेत जास्त काय आवडल असेल तर त्यांच्यातील अबोल संवाद्.-"शब्देविण संवादु" यालाच म्हणत अस्तील ..
माझी कविता अशी छान , अलंकृत करुन इथे आणल्याबद्दल धन्यवाद.
तुला जितकी माझी कविता आवडली आहे, तितकीच मला तुझी कथा आवडली आहे...