प्रवासातील माणुसकीचे दर्शन

सभ्य चारित्र्याच्या त्या भल्या माणसाला आपलाही सलाम..!

शितल, साध्या सोप्या शब्दातलं अनुभवकथन आवडलं. अजूनही येऊ देत...

तात्या.

अशी माणसं हल्ली खुप कमी भेटतात...

(भल्या माणसांनी वेळोवेळी मदत केल्यामुळे आयुष्यात काही मिळवलेला)
सतीश गावडे
आम्ही इथेही उजेड पाडतो -> मी शोधतो किनारा...

सहजपणे लिहिलेला प्रसंग डोळ्य़ासमोर उभा राहिला.
माणूसकी अशी अपवादानेच दिसते.

प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे

एक पुरुष म्हणून तुमच्या भितीशी मी कदाचित १०० टक्के समरस होणार नाही. निसर्गानेच हे दोन्ही स्वभावविशेष असे बनविले आहेत की 'जावे त्याच्या वंशा तेंव्हा कळे' ही उक्ती सार्थ ठरावी. तरीपण एक अबला नारीच्या भूमिकेत शिरण्याचा प्रयत्न केला तर खरोखर फार मोठी जोखिम तुम्ही उचललीत असे वाटते. नंतर कितीही वाटले तरी आपला निर्णय बदलता येत नाही ही त्यातील अगतिकता जास्तच त्रासदायक. तुमच्या नशीबाने ड्रायव्हर चांगला भेटला आणि प्रवास निभावला. प्रवासाच्या शेवटी त्या भल्या गृहस्थाला तुम्ही 'धन्यवाद' दिले असतेत तर त्या ड्रायव्हरला आणि आम्हा वाचकांनाही खूप बरे वाटले असते. असो.

अवांतरः बायकांच्या पर्स मध्ये विश्व सामावलेले असते. कोल्हापुरी अस्सल तिखटाची एखादी पुडी, दुर्धर प्रसंगी स्वसंरक्षणार्थ, ठेवायला काही हरकत नाही.

"माणुस" सापडतो तो असा.
छान लेख. एक छोटिशी गोष्ट खटकलीए पण व्य नि केलाय त्यासाठी.
(आदमियों के बीच "इन्सान" मिलता है, वो ऐसे.)

आपलाच,
मनोबा

खरं आहे!

पेठकर काकांचा सल्ला मोलाचा आहे...
हेच म्हणतो..

कर्मण्ये वाधिकारस्ते | मां फलकेशू कदाचनं
: कार्यकर्त्यांनी कर्म करीत रहावे,आपल्या नावाचे फलक लागतील अशी अपेक्षा करु नये.
-इनोबा म्हणे -मराठमोळे वॉलपेपर

..त्यातील प्रामाणिकपणा , साधेपणा विशेषत्वाने जाणवला.

शीतल, छान लिहिले आहेस, साधे आणि प्रामाणिक.
तेह्वा तू किती घाबरली असशील ना?

खुप छान लिहिले आहेस.
पेठकर काकांचा सल्ला अगदी योग्य वाटतो.

खरेच गांभीर्याने घ्यावा.
'डा व्हिन्सी कोड'मध्ये एक मुलगी मिरपुडीचे सॅचेट वापरते. ते जास्त सोयिस्कर आहे. सगळीकडे मिळते. त्याला हात लागला तरी हरकत नाही.

अनुभव छान लिहिला आहे.

सुधीर कांदळकर.

वाचलेल्या, ऐकलेल्या अनुभवांचा आपल्या मनावरचा पगडा किती दृढ असतो आणि त्यातूनच बघताना आपल्याला येणारा अनुभव त्याच पठडीतून जाणारा असेल की काय ह्या आशंकेने मन कातरुन जाते त्याचे वर्णन एकदम नैसर्गिक आहे.

मिरची पुडी शिवाय स्वसंरक्षणार्थ स्त्रिया अनेक साधने वापरतात. त्याचीही येथे दिलेली माहिती मनोरंजक ठरावी. :)

चतुरंग

आणखि दोन अनुभव लगेचच मा॑डते.

वाट पहात आहे.

(गगनबावडा- कणकवलीचा) प्रवासी केळकर

छान लिहिला आहे प्रवासानुभव.

पण माझे नशिब खुप चा॑गले होते आणि आहे, त्या भल्या माणसाने गाडीतील चालु असलेला रोम्यान्टि॑क गाणी मी गाडीत एकटी असल्याने ब॑द केली .

नशीब चांगले,माणूस भला भेटला!

मीही असले उद्योग केलेत बरेच वेळा आणि देवाच्या दयेने चांगली माणसं भेटलेयत....घरुन भयंकर शिव्या खाल्ल्यायत....माझं नशिब बलवत्तर आहे याची खात्री पटलेय....
तुझे पुढचे अनुभव लिही मग माझेहि सांगेन....आता पळायला हवय....

शीतल अनुभव कथन आवडलं, पण काळजी घे.पेठकर आणि चतुरंगनी दिलेल्या टिप्स ध्यानात ठेव.
भला माणूस होता तो,नशिब !
स्वाती

अनुभव छान सांगितला आहेस. खरंच त्या सद् गृहस्थाला सलाम.

- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

>>अनुभव छान सांगितला आहेस. खरंच त्या सद् गृहस्थाला सलाम.
-- माझेही हेच मत. पण अशी एकटी जाऊ नकोस परत कधी.
पुढचेही अनुभव टाक ना लवकर.
ईश्वरी

अंगावर काटा आला.

सवतचि भासे मला| दूती नसे ही माला||
नच एकांती सोडी नाथा| भेटू न दे हृदयाला||

बाय जपुन र्‍हावाव.. पण छान लीवलय..

(उरलेल्या दोन अनुभवांच्या प्रतीक्षेतला) अर्धवट

बर्‍याचदा प्रवासातली माणसे चांगलीच वागतात. एखाद्या माणसामुळे माणसाच्या नावाला काळीमा लागतो. वरील प्रसंगाच्या लिखाणात अन प्रतिक्रीयांत असे जाणवले नाही.

मधुमेहा विरुद्ध लढा

माझी जालवही