पहिला पाऊस..

आज ह्या वर्षाचा तुला भेटल्या-नंतरचा पहिला पाऊस..

बघना कसा छळतो..

तुझी आठवण ह्या मनात मेघांसारखी दाटून आणतो..

तुझी सोबत सुटल्याच्या वास्तविकतेला,

डोळ्यातून पाणी म्हणून बरसण्यास भाग पाडतो..

मग मीही साथ देते त्याला..

मी अन तो पाऊस..

आता एकत्र बरसतो..

अन सोबतीला... तुझी आठवण !!

उगीच काही थेंब तो शिंपडतो माझ्यावर..

जणू तुझ्याच स्पर्शाची ती जाणीव..

मोहरते मी.. कधी नुसतीच बहरते..

तुझ्या स्वाधीन व्हायला तयार.. सर्वस्वी..

नाही.. तुझ्या आठवणींच्याच म्हण की ..

तू नसतोस.. फ़क़्त माझ्या जाणीवेतला तुझा तो स्पर्श..

तूझं ते कानात गुपित सांगणं..

गुपित असं काही नसायचंच कधी..

तूझा तो एक बहाणा.. जवळ यायचा... नेहमीचाच !!

एक शिरशिरी येते..

मज भानावर आणते..

असाच वेळ जातो..

तो बाहेर बरसत असतो.. मी आत...

खिडकीला डोकं टेकून उभी... त्याला बघत..

अन सोबतीला .. तुझी आठवण !! ....

तो थांबवतो बरसणं ..

कि हारतो माझ्यापुढे ?

शेवटी मागे उरते फ़क़्त.. तुझी आठवण !! ....

डोळ्यातलं तसंच खिळलेलं पाणी ..

अन् तुझ्या आठवणींना गच्च मिठीत घेतलेली मी !!

--वैशाली