मी बालपणी खेळविले, तुज खांद्यावर नाचविले
तुज खेळविता मी बाळा, ना केला कधी कंटाळा
तू किती जरी मज छळले- तव खेळी मन विरघळले
कधि घोडा-घोडा झालो; ओझ्याचे गाढव बनलो !
तू तळहाताचा फोड, पुरविले सर्व तव लाड
ठेवून 'रोज' मनी स्वार्थ , ना घालविला क्षण व्यर्थ !
कालांतरि होशिल मोठा ! सन्माना नसेल तोटा !
नोटांच्या पायघडया त्या- कुणि घाली सामोरी त्या
ना विसरावे तू मजला, ही एकच आस मनाला !
कधि कुणापुढे ना झुकलो; परि आता मी रे थकलो-
'ती' इच्छा मम पुरवावी ' मज वृद्धाश्रमी न ठेवी ! '
तव खांदा मला मिळावा- मजसाठी "सुखाचा ठेवा" !
प्रतिक्रिया
18 Feb 2011 - 11:52 am | कच्ची कैरी
खूपच हृदयस्पर्शी वाटली कविता .
18 Feb 2011 - 11:56 am | प्रकाश१११
विदेशां -मस्त ...!!!
कधि घोडा-घोडा झालो; ओझ्याचे गाढव बनलो !
तू तळहाताचा फोड, पुरविले सर्व तव लाड
ठेवून 'रोज' मनी स्वार्थ , ना घालविला क्षण व्यर्थ !
आवडले...!!
18 Feb 2011 - 12:24 pm | पाषाणभेद
छान काव्य आहे
18 Feb 2011 - 12:37 pm | मुलूखावेगळी
मी सुखाचा ठेचा असे वाचले. ;)
18 Feb 2011 - 1:10 pm | गणेशा
मस्त लिहिले आहे ...