निशाण

शब्द नाहीत प्रतिक्रिया द्यायला!

एक जबरदस्त काव्य ...

खुप आवडले ..

झकास जमले आहे.

-इनोबा म्हणे

बर झाल टाकलात. अशी शांत बसुन वाचायची होती. काय भिडते!!

कऽडक!

मस्त!

बिलकुल आवडली नाही.

काही मते पटणारी नाहीत पण आवडली.

मस्त!

--असुर

जबरदस्त!!!

मला कविता वगैरे काही समजत नाही...पण हि कविता आवडली, समजली.
छान आहे. मी साधारणपणे असे धागे उघडतच नाही..पण अवलियाने काहीतरी विडंबन केलंय म्हणून मूळ काय ते वाचले आणि आवडले.

ही कविता वाचायचीच राहून गेली होती. अतिशय आवडली.

इतिहास जेतेच लिहितात हे आत्तापर्यंतचं विदारक सत्य माहित असूनही आपण डोळ्यांवर कातडं ओढतो. आणि मग त्या जेत्यांनीच लिहिलेल्याची हाजीहाजी करून त्याल सत्याचं स्वरूप देतो. युद्धांच्या उद्रेकात काही दगड शिल्लक रहातात, काही ठिकऱ्या होऊन नष्ट होतात. मग उरलेल्या दगडांना आपण आपल्या कल्पनाविलासाने कोरून त्यांतून देखणे हिरो आणि सुंदर हिरॉइनी तयार करतो, - त्यांच्या कथा एकमेकांना सांगतो. देवांच्या मूर्ती घडवतो आणि त्यांची पूजा करतो. हे सत्य किती बेगडी आहे याची कल्पना असूनही ती नाकारतो आणि मूर्ती स्वीकारतो.

मला राहून राहून प्रश्न पडतो. पांडवांचा तारणहार म्हणून कृष्ण देव झाला. पांडव हरले असते तर न्याय्य हक्कांसाठी लढणाऱ्या कौरवांना मदत करणारा शकुनिदेव झाला असता का?

व्हेरी नाईस

मस्तच...!!