पाऊस..

अंधारलेला आसमंत
पाऊसही दाटून आलेला..
उदास उदासी सर्वत्र,
पण मी -
आनंदी, उत्साही, मजेत !

किती दिवस गुदमर ही
स्वतःबरोबर वागवणार ?
श्वास घेण्याचं सोंग,
किती - कसं वठवणार ?

मलाही तर मोकळं व्हायचंच होतं
मुक्त हसून बघायचं होतं

मनातलं मळभ माझ्या
आता विरळ झालंय,
कोसळत्या पावसात चिंब भिजायला..
खूप - खूप आतुरलंय..

म्हणुनच वाट पहातेय - दाटलेल्या पावसाची......

तो भरभरून पडेल तेंव्हा,
निथळेल माझ्या सर्वांगावरून
मनातील क्लेशांचा पूर त्याच्याशी एकरुप होऊन..

आणि मग चेहर्‍यावर फक्त उरेल ते -
एक शांत, निरागस, पण 'हुकमी' हसु !!!