काही वैचारिक आजार

हा हा हा

बरेच थोर थोर चेहरे नजरेसमोर तरळुन गेले.

बेस्ट !

माझ्या नजरेसमोर पण काही "आयडी" तरळुन गेले.... :)

माया आता बाबी (बार्बी नव्हे!) असल्यामुळे तिला प्रतिसाद देणे भाग आहे. ;)

फटकेबाजी मस्तच जमली आहे.

तिच्या अशा आजाराला घाबरून मी तेंडुलकरचंही कौतूक तिच्यासमोर करत नाही.

=)) =))
खुर्चीवरून खाली पडायचीच बाकी होते ...

कोन्चे कोन्चे महानुभाव हायती हेच्यात डोले फिरले बगा आठवून्शिनी .

सहीच
बरेच लोक आठवले...

कुणीही तिच्यासमोर कितीही जड विषयावर बड्बडू श़कतों. नजिकच्या भविष्यकाळात तरी बाहेर काही पडणार नाही याची खात्री असते.
==))

किति जड बोलता हो तुमी

कल्पना छान आहे. आजारांची वर्णनं आवडली. आम्ही वैचारिक हायपोकोंड्रियाक असल्यामुळे आम्हाला हे सर्वच रोग झालेले आहेत असं वाटलं.

वैचारिक रंगांधळेपणा - या आजारात काळ्या पांढऱ्याशिवाय दुसरे काही रंग, छटा दिसतच नाहीत. राखाडीदेखील नाही. एखाद्या सुंदर चित्राची काळी पांढरी, हाय कॉंट्रास्ट झेरॉक्स काढावी त्याप्रमाणे जग दिसतं. टोकाच्या भूमिकांशिवाय दुसऱ्या भूमिका घेताच येत नाहीत. आपले विचार बदलणं म्हणजे स्वतःशीच प्रतारणा असल्यामुळे विचारांवर ठाम राहाण्याचा आग्रहही असतो.

वैचारिक रेबीज - एखादं वेड लागलेलं कुत्रं चावल्याप्रमाणे पिसाळलेलं असणं हे या रोगाचं लक्षण असतं. ते दिसेल त्याचे वैचारिक चावे घेऊन वैचारिक लचके तोडायला टपलेले असतात. मग वैचारिक त्वचेबरोबरच व्यक्तिगत अंगालादेखील जखमा होतातच, पण आपण व्यक्तिगत चावा काही घेतला नाही असं ते ठासून म्हणतात. त्यातले काही मधूनमधून सॉरी बरका वगैरे म्हणून पाणी मागण्याचा प्रयत्न करतात. हा रोग प्राणघातक ठरू शकतो. मुळात वरचा रंगांधळेपणा असणाऱ्या व्यक्तीला तो झाला तर रोगी दगावण्याची शक्यता खूपच अधिक असते.

वैचारिक खुजेपणा - लहानपणी सत्वयुक्त वैचारिक पोषण न झाल्याने हा रोग उद्भवतो. उंची वाढतच नाही. अशांना बहुतेक सामान्य लोक सहानुभूतीने वागवतात. मात्र काही जण टपल्या मारून जातात. मात्र अशांना रेबीज झालेला असलं तर इतरांना ते धोकादायक असतं. भलत्या ठिकाणी चावू शकतात. व कमी उंचीमुळे सहज सटकून जातात. त्यांना पकडायचं तर त्यांच्या पातळीवर उतरावं लागतं.

वैचारिक लंबूपणा - या उलट या रोगात उंची भरमसाठ वाढते. कुठल्यातरी ग्रंथी स्रवायच्या योग्य वेळी थांबल्या नाहीत की हा रोग होतो. उंची इतकी वाढते की साध्या दरवाजांतून जाताना खूप वाकून जावं लागतं. ते करण्याचं अवधान ठेवलं नाही की वैचारिक टाळकं सडकतं. आणि मग सामान्यांचं जग ही एक डोकेदुखीच वाटत राहाते.

वैचारिक अॅसिडिटी - ही बहुतांश लोकांना केव्हा ना केव्हा होतेच, पण काहींच्या प्रकृतीचा तीकडे कल असतो. अतिरेकी (दुसऱ्याचे चांगले) खाल्ल्यामुळे ही होते. ही वैचारिक जळजळ करपट ढेकरांसारखी बाहेर पडते. 'इनो घ्या' म्हटल्याने ती कमी होण्याऐवजी वाढते. काही उदार, पण आगाऊ लोकं लोकांना मुद्दाम आपल्याकडचं खायला घालून ती जळजळ वाढवतात. त्यांना कुठचा वैचारिक रोग असतो याचा शोध घेणं चालू आहे.

आता थांबतो.

आम्हाला वैचारिक एलर्जी असल्यामुळे लेख आणि प्रतिसाद दोन्ही काही कळले नाही.

एक नंबर*lol* *LOL* :-))

काही नवे चेहेरे आठवुन राॅफलल्या गेले आहे *ROFL*

वैचारिक गळवे ठसठसणे हा रोग राहिलाय वाटतं.

-बॅटमॅन आणि आर्य गळूमोचक मंडळाचे कार्यकर्ते.

मस्त लेख

वैचारीक जळजळ : हा रोग बर्‍याच ठिकाणी दिसतो !

लेख आणि राजेश घासकडवी यांचा प्रतिसाद दोन्ही फ्फार आवडले. मला एवढे छान लिहिता येत नाही म्हणून जळजळ झाली.(ह. घ्या.)

दुसर्‍यांच्या भानगडीत नाक खुपसणे हाही वैचारिक आजार आहेच ! !

मस्त खुसखुशीत लेख !
बाकी वैचारिक सर्दी असा काही आजार आहे का हो ?
नाही, म्हंजे काही लोक्स आपले चिकट विचार सारखे ठ्यां ठ्यां करत पसरवीत असताना पाहिले आहेत ... +D

=)) हा पण राहिला होता वाचायचा मितान

लै भारी! पण तेव्हाचं मिपा असं नि तसं म्हणतात लोक तर इतक्या मस्त लेखाला जास्त प्रतिक्रिया का नहत्या ब्वा?

मस्त जमलय वर्णन. एकदम खुसखुशीत :)

य लेखाला चांगले म्हटले तर लोक म्हणतील वै-डायबेटिस झालाय आणि त्याच्या खोड्या काढल्या तर म्हणतील की वै-अ‍ॅसिडिटी झालीय... त्यामुळे फक्त रोफलतो आहे...
, ,

अनेक आजार आणि त्यांचे वैचारिक connection मनात आले. बाकी लेख उत्तम आणि विषय ही छान.

वैचारिक दूषित ताप राहिलाच!पूर्वग्रहदूषित माणसाचे विचार ऐकण्यावाचण्याचा ताप!!हे लोक या दूषित तापाने पीडित असल्याने त्याच चष्म्यातून बघून दुसर्यावर शाब्दिक वार करत असतात हे या रोगाचे मुख्य लक्षण!!

काय मुद्देसूद मांडणी आहे विचारांची.. ;)

तितकाच समयोचीत आणि अचूक निदान करणारा !
मिपा २०१० इतकेच का जास्त (?)यावर भाष्य करण्यास असमर्थ, सुरवातीची ५ वर्षे वाचनमात्र अस्लेला
नाखु