बीज...

अलिकडे मिपावर येणार्‍या बोजड, निरर्थक,कुंथुन कुंथुन पाडलेल्या संदेशपर कवितांपेक्षा तुमची कविता सोपी सहज आणि सुंदर वाटली .

- सैलधरं

मनोगत व उपक्रमावर शिकवणी लावल्याचे कानावर आले आहे. असो.
कविता छान आहे.
वेताळ

बीजाच्या दुर्दम्य आशा, आकांक्षा, व त्याचं मनोगत आवडलं.

मिळणार रुप मजला, जे जगवि़ख्यात आहे.

छान.

कवितेला एक गजलेचा बाज आहे, अर्थातच आकारबंध वेगळा आहे. वृत्ताच्या दृष्टीने थोडा प्रयत्न केला तर कविता एका नवीन पातळीला पोचेल.

अवांतर : टार्‍याची काळजी मनाला भिडली, तेव्हा लवकरच त्यालाही कळेल अशी एखादी कविता लिहिण्याचा इरादा आहे.

नक्षत्र ते मृगाचे, मी जपले अंतरात आहे. ही ओळ फार आवडली.
आवळीन मी तयांना , जीव मनगटात आहे. असे हवे होते का ?
येऊ द्या आणखी कविता.
तळटीप :
टारझन मनमिळवी अशी सही वाचायची इच्छा आहे.

" जाळो कितीक मजला, हे वणव्यातले निखारे,
अन देवो कितीक नियती, रक्तातले इषारे,
नक्षत्र ते मृगाचे, मी जपले अंतरात आहे."

व्वा ! क्या बात है ! अतिशय सुरेख !

"या आजच्या उन्हाचे, मज तकदीर ज्ञात आहे". वा क्या बात है. पण शेवटच्या कडव्यातले "अन जाणतो खुणा मी, सुकल्या या नदीच्या,
मिळणार रुप मजला, जे जगवि़ख्यात आहे" याचा नीटसा सदर्भ लागत नाही असे वाटले.

छान कल्पना.

वृत्त-लयीची पकड आहे, पण कुठेकुठे हात सैल पडला आहे. मनगटाच्या जोराने या फितुर काव्यरेषा आवळल्या तर कवितेत कुठल्या कुठे पोचण्याचे सामर्थ्य आहे.

*(छिद्रान्वेशाबद्दल माफी मागतो. पण :-
?वक्रीच आज छाया? मला क्लिष्ट उपमा क्लेशकारक वाटतात. शिवाय वृत्तपूर्तीसाठी घातलेली भरीची अक्षरे टोचतात - उदाहरणार्थ "या आजच्या उन्हाचे", "नक्षत्र ते मृगाचे", "स्वप्नात त्या उद्याच्या", "सुकल्या या नदीच्या". इतके "हे/ते, या/त्या" निर्देश कृत्रिम वाटतात. "अंगुलिनिर्देश" हा अर्थ कमी, वृत्तपूर्ती अधिक वाटते. असला ढगळपणा टाळण्याचे कौशल्य कवीपाशी निश्चितच आहे.)*

अन झाल्या फितुर दैवा, माझ्याच हस्तरेषा,
आवळीन मी तयांचा, जीव मनगटात आहे

व्वा क्या बात हैं !

बीजाचा दुर्दम्य आशावाद, कुठेतरी पाय रोऊन भव्य दिव्य करुन दाखविण्याची जिद्द!! त्यासाठी अनंत अडचणींच्या वणव्यात जळण्याची तयारी, स्वतःला गाडुन घेण्याची मानसिकता ह्यातुनच एखादा शिवाजी, एखादा बाजीप्रभु, एखादा संभाजी, एखादा बाजीराव, एखादा भगतसिंग आणि असे अनेक कार्याचे वटवृक्ष उभे राहतात.

त्या जिद्दीवरच आज माणुस मंगळावर घर बांधण्याची, चंद्रावर पाणी शोधण्याची शर्थ करीत आहे!! त्या जिद्दीला लाखो सलाम!!

कविता अप्रतिम हे. वे. सां. न ल.

दुर्जनं प्रथमं वंदे सज्जनं तदनन्तरं | मुखप्रक्षालनात पूर्वं गुदप्रक्षालनं यथा ||