आठव

वारा भन्नाट भन्नाट,
फांदी फांदी धुमशान्,
सखी तुझीया केशांचा,
येई आठव बेभान .

थेंब थेंब सुईगत,
अंग अंग शहारत,
सय तुझिया स्प्रशाची,
माझ्या मनी उफाळत.

गती वाढत वाढत
तना मनात भीनते,
तुझ्या सवेच्या दीसांतच,
मन का हे डोकावते?

चिंब ओलेत्या ढगांची,
इथं गळाभेट होते,
तुझिया मिठीची ओढ,
मात्र फोफावत जाते.

ह्या अचाट पाण्यात,
दंगा माझिया मनात,
फुफाटत वेडा खुळा,
अग्निलोळाचा प्रपात.