[मूल ते मा़झेच होते]

मुळ कवी सागरलहरी ह्यांच्या ह्या अप्रतिम काव्याचे हे एक रुप

चमचे ते तुझेच होते, काटेच हाती घेऊनिया..
स्वस्त नव्हतीच थाळी, म्हणे आमरस अनलिमिटेड घ्या

तव मुलींशी घसट माझी, निमीत्त्य ते खाणावळी
वातड सहा पोळ्या तोडतो, तिच्याकडे पाहून त्या
उगीच नाही मी नोकरी, केली ती परगावी,
आणिक बेचव डाळ-उसळींची, पर्वा मी केली का?

तुझला आक्षेप नसे, तुच रचिला खेळ सारा,
बराय हा जावईतरी, येथेच ह्याला जेवू द्या...

दिन सरता डेप्युटेशनचे, दैव सारे पालटले,
सुन्न मी तुझ्याच इतका, परदेसीच मला राहू द्या...