मुक्या पाखरा

मुक्या पाखरा नको जाऊ तिच्या गावी
ओघळणाऱ्या आसवांना प्रीत ना ठावी

स्वप्नातले चांदणे विखुरले सभोवती
जखमांवरची मेहंदी पुन्हा रंगून जाती

कंठात माझ्या फुटती ओळखीचे हुंदके
उमलत्या स्पर्शांचे रंग झाले फिके

गंध तुझे गेले वेचून वारे
जळत्या वेदनांचे उठले काळजात शहारे