कधी असे मलाही
वाटले होते
नभ हे मेघांनी
दाटले होते |
शिशिरात कसे
फूल उमलले होते
ओलावा शोधीत
मूळ पसरले होते |
भासले वळणावरती
कुणी थांबले होते
हात घेण्या हाती
मी ही चालले होते |
र्हुदयी या मायेने
गारुड घातले होते
सर्वस्वसही माझे
पणास लावले होते |
आत्म्यास मोहाने
असे जखडले होते
मार्गावरी माझ्या
काटे पसरले होते |
भय, लोभ, द्वेषा चे
रण पेटले होते
अंध अहंकाराने
चित्त गोठले होते |
कोलाहलात सार्या
गाणे हरवले होते
गर्दीने माणसाला
पुन्हा फसवले होते |
प्रतिक्रिया
6 Feb 2009 - 2:59 pm | बेसनलाडू
कोलाहलात सार्या
गाणे हरवले होते
गर्दीने माणसाला
पुन्हा फसवले होते |
हे सगळ्यात जास्त आवडले.
काही कडव्यांमध्ये ओळींची वीण आणखी घट्ट बसली असती, तर मजा वाढली असती, असे वाटले. चू. भू. द्या. घ्या.
(सूचक)बेसनलाडू
7 Feb 2009 - 1:13 pm | सर्किट (not verified)
प्रकाशनापूर्वी जाणत्या लोकांकडून तपासून घेतल्यास अधिक उत्तम.
बाकी कविता ठीक.
-- सर्किट
9 Feb 2009 - 11:39 am | मनीषा
त्यासाठीच तर इथे प्रकाशित केली ...
6 Feb 2009 - 3:02 pm | अनिल हटेला
सुंदर कविता !!!
अजुनही वाचायला आवडतील !!!
बैलोबा चायनीजकर !!!
माणसात आणी गाढवात फरक काय ?
माणुस गाढव पणा करतो,गाढव कधीच माणुस पणा करत नाही..
6 Feb 2009 - 3:14 pm | सहज
शेवटचे कडवे खास!
6 Feb 2009 - 9:02 pm | मीनल
आवडली कविता
मीनल.
6 Feb 2009 - 9:07 pm | संदीप चित्रे
विशेष आवडले...
7 Feb 2009 - 8:44 am | प्राजु
शेवटचे कडवे खूप आवडले. सुंदर..!
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/
7 Feb 2009 - 1:06 pm | मदनबाण
कोलाहलात सार्या
गाणे हरवले होते
गर्दीने माणसाला
पुन्हा फसवले होते |
व्वा...
मदनबाण.....
:) ...रत तेये ताचवा ही टेलउ लाम्हातु व्वा.
9 Feb 2009 - 11:36 am | मनीषा
मनःपूर्वक आभार !