माझा गाव

अहाहा...!
सुंदर कविता.

मला पण एक काव्य(?) सुचतेय..

पाहून तिला त्याची कळी खुलताना
जवळ येता ती मनास आनंद होताना
त्या दोघांचे प्रेम बहरत असताना
बाप येतो तिचा, मनात नसताना
कानाखाली आवाज निघतो त्याच्या
काही कारण नसताना

माननीय प्रचेतस सरांच्या प्रतिक्रियेच्या प्रतिक्षेत...

गोल फिरणार्‍या खुर्चीत
ऐटीत बसणारा
भल्या मोठ्या टेबला मागुन
वसकन ओरडणारा
येताजाता उगीच
समोरच्याची लायकी काढणारा
स्वतःच्याच विश्र्वात
रममाण रहाणारा
समोर काय आहे
ते कधीही न बघणारा
समोर काय नाही
ते सतत शोधणारा
भल्या मोठ्या डेटाशीट वरच्या
चुकीच्या आकड्यावरच बोट ठेवणारा
उशीरा पर्यंत थांबायचे असले
की गोडगोड बोलणारा
समोरचा माणुस काय सांगतो
ते कधिही न ऐकणारा
आणि जे काम ठरले नाही
ते झाले कसे नाही? असे विचारणारा
हाताखालच्या लोकांसमोर
बढाया मारणारा आणि
मोठ्या साहेबांच्या समोर
शेपुट पायात घालणारा
भर उन्हाळ्यात कोट आणि टाय
घालुन फिरणारा
शिल्लक राहिलेल्या चार केसांनी
टक्कल झाकाचा केविलवाणा प्रयत्न करणारा
भले मोठे पोट
पट्याने घट्ट आवळणारा
सासुबाई आजारी आहेत असे सांगुन
आयपीएल बघायला जाणारा
बाकिच्यांनी रजा मागितली की
पेंडिंग कामाची यादी दाखवणारा

पैजारबुवा,

पण नक्की हा गाव कुठला नदीच्या काठी?