डबल डेकर बस

चांगलं लिहीलय आपण...

पुलेशु.
पुभाप्र.

https://www.maharashtratourism.gov.in/nilambar-bus

लहानपणी आम्ही अंधेरीहून बोरीबंदरला बरेच वेळा जात असू.

दोन मार्ग होते (तेव्हा), एक म्हणजे ८४ आणि दुसरा ४. दादरपर्यंत दोन्हीचा मार्ग एकच असे. पण पुढे ८४ पेडर रोड, केम्प्स कॉर्नर अशी राजेशाही मार्गाने जाई तर ४ लालबाग, भेंडी बाजार अशी आम आदमी मार्गाने!

पण आमची पसंती ४ लाच. कारण ८४ सिंगल डेकर तर ४ डबल डेकर!!

चांगले दीड-दोन तास लागत पण मज्जा येई!

वा! पुण्यातल्या भूतकाळ झालेल्या डबलडेकर आठवल्या! चित्र काढताना फेव्हरिट सब्जेक्ट असे!

त्यातही पुढली सीट मस्ट.

कित्येकदा त्या पायी २-३ बसेस सोडल्या आहेत.

छान लिहीलंय... खरं सांगायचं तर अजून एकदाही बसलो नाही डबलडेकर बसमधे.

छान मुक्तक आहे...

कधी काळी दिल्लीत हि अश्या बसेस होत्या. आठवण झाली.

लहानपणी सोलापुरात डबलडेकरात बसल्याच पुसटस आठवत..
बाकी लेख आ वडला.

डबलडेकरच्या आठवणी ताज्या झाल्या. लहानपणी वरच्या मजल्यावरील पहील्या सीटवर बसल्यावर मीच गाडी चालवतोय असे वाटत असे. वरच्या मजल्यावर धक्केही कमी बसायचे आणी आवाजही कमी यायचा. काही नतद्रष्ट माणसे समोरची खीडकी बंद करायला सांगायचे तेव्हा राग यायचा...

मस्त आठवण करून दिलीत

लेख आवडला

छान ल्हिलंय!

माझ्या लहानपणी आर्टिक्युलेटेड आणि नॉन आर्टिक्युलेटेड अश्या दोन्ही प्रकारच्या डबलडेकर बस असायच्या ते आठवतयं. संचेती ब्रिजवरुन डावीकडे वळुन हायवेला लागताना ड्रायव्हरचा जीव निघत असे.

पुण्यात लहानपणी डबलडेकर बसमध्ये बसल्याचे आठवतेय, खूप आवडायच्या या बस, तो जिना चढून वर जायचे, चुकूनही कधी खाली बसायचो नाही, नेहमी वरच बसायला हवे असायचे. तेव्हा वरच्या बसला ड्रायव्हर कसा काय नसतो हा प्रश्न कायम पडायचा :)

बडोद्यात कोणे एके काळी ट्रेलर दुमजली बशी होत्या. त्याने खूप फिरलोय. मुंबईपेक्षाही जास्त. मुंबईत भटकणे होत नसे. बशीचा प्रवास अपरिहार्यतेकडे झुकत असे. पण सुट्टीत बडोद्यास गेलं की तिथे निरुद्देश भटकणं खूप होई.
-गा.पै.

छान माहिती . डबलडेकर बसप्रमाणेचप, अनेक ठिकाणी जोड बसेस / जोड गाडी वापरत असत असे आठवते.

आम्ही, वयस्क आणि जुने मुंबईकर असल्यामुळे,
ट्राम,डबलडेकर ट्राम, जोड ट्राम, व्हिक्टोरिया, डबल डेकर, जोड बस, ट्रॉली बस, डॉज टॅक्सी वगैरे सर्व प्रकारच्या वाहनांतून प्रवास केला आहे.

लहानपण सायन ( शीव ) येथे डोपोजवळच गेल्याने सर्व प्रवास डबलडेकरातूनच केलाय.८५, १६५,६३,६मर्या,८मर्या वगैरे त्यवेळी सायन ते म्युझिअम पाउणतासात प्रवास होत असे.नंतर ८० सालानंतर वरच्या मजल्यावर जाण्याचे प्रवासी टाळू लागले इतके आळशी होऊ लागले.युअरोपात मात्र टुअर असते डडेची.जर्मनीत अशी एक पाण्यातही जाणारी आहे त्याचे फार अप्रुप आहे.

@नाखू काका,
काही काळ पुणे अहमदनगर अशी ड्बलडेकर असताना त्यातही प्रवास केला.

म्हणजे त्या वेळी पुण्याहून अहमदनगर पर्यंत सिटी बस जात असे?

उल्का,खूप छान लेख.पाच पैसे अर्ध्या तिकिटाला देण्यापासून आता दैनिक पास ७० रुपये झाला असला तरी बस प्रवास चालू आहे.मंत्रालयातून घरी शिवाजी पार्कला येण्यासाठी लग्नाआधी कोर्टिंगच्या काळात 4 Ltd.पुढच्या सीटवर सहचरासोबच बसून कित्येक बाबींचा परामर्श घेऊन जीवनाची दिशा ठरवली आहे.एका वेळी भक्ती बर्वे आणि शफी इनामदार शेजारच्या सीटवर होते.तेव्हा ती अजून बर्वेच होती.

अगदी लहानपणी क्वचितप्र्संगी पुण्यात जोडबसेस पाहिलेल्या आठवतात. कुणाला आठवतात का त्या?

छान लिहिलं आहे. आवडलं.

रोज कुर्ला kalinàa ३१३ ड डे ने प्रवास होतो

कुर्ला बांद्र ३१०

डबल डेकर च्या वरच्या मजल्या वरील पुढच्या सीटचे आकर्षण लहानपणापासून आजपर्यंत कायम आहे. फार पूर्वी गिरगावातून बोरीबंदरला येण्यासाठी ६५ ६६ बस ने संध्याकाळी जात असू तेंव्हा मी आणि माझा भाऊ घाईघाईने वरच्या मजल्यावर जात असू. त्यानंतर डॉक्टर होऊन अश्विनी रुग्णालयात रुजू झाल्यावर (१९८८-८९) तेथून शास्त्री हॉल ( नाना चौक) येथे जायला आर सी चर्च ताडदेव हि १२३ क्रमांकाची बस आर सी चर्चलाच पकडत असे म्हणजे वरची सीट पक्की. हि बस पूर्ण मरीन ड्राइव्ह वरून जाते. तो समुद्राचा खारा आणि गार वारा खात जायला फार मजा येत असे. यानंतर लष्कर सोडल्यावर अलीकडे २००८-९ ला कुर्ला स्थानकावरून ३१० क्रमांकाची बस एशियन हार्ट इन्स्टीटयूट ला जाण्यासाठी वापरत असे तेंव्हा त्या १०-१२ मिनिटांच्या दुसर्या मजल्यावरील प्रवासासाठी एखादी बसहि सोडत असे. त्यानंतर दोनदा मुलाला बी के सी ला कार आणि बाइक्स च्या प्रदर्शनासाठी घेऊन गेलो तेंव्हाही जाणून बुजून तिंच बस आणि तीच वरची सीट घेऊन गेलो होतो.
असो या बस बंद होण्याच्या अगोदर परत दोन चार वेळेस प्रवास केला पाहिजे.

१३८ बस व्ही.टी. स्टेशन ते नरिमन पॉईंट रोजची बस होती एके काळी. त्या आधी कॉलेजला असताना दादर स्टेशनला १७१ पकडली की मस्त वरळी सी फेस चा वारा खात जायला मिळायचे. पावसाळा असेल तर मज्जाच मज्जा.

लहानपणी १ नंबर बसने माहीम डेपो ते आर.सी. चर्च आणि परत अशा फे-या, त्यासुद्धा त्या वरच्या मजल्यावरच्या सर्वात पुढच्या सीटवर बसून केलेल्या आहेत. वडलांना अशा प्रवासाची प्रचंड आवड असल्यामुळे ते बरेचदा मला आणि इतर भावंडांना घेऊन जायचे. गणपती विसर्जनाला तेव्हा रस्ता बंद ठेवावा लागत नसे. तेव्हा अशा बसेसमधून फिरत गणपती पाहिलेत. आता अशा बसेस फार दुर्मिळ झाल्या आहेत. सीएसटी स्टेशन आणि चर्चगेट स्टेशनवरुन जाणाऱ्या बसेसमध्ये अधूनमधून दिसतात. त्यांच्या जोडीला ट्रेलर बसेस होत्या. त्यात ड्रायव्हरचा चेंबर वेगळा असे. त्याही मस्त असायच्या. त्या तर आता पूर्णपणे अदृश्य झाल्या आहेत.
बाकी मुंबईची बेस्ट ही द बेस्ट आहे याच्याशी बाडिस!

जेपी ५० झाले. सत्कारसाठी डबल डेकर मध्ये मिपा कट्टा आयोजित करा. ३१० मध्येच करा म्हणजे बऱ्याच लोकांना सोयीचे होईल :)

बालपणी स्वत: फिरलो आणि तीसेक वर्षांनी चि. ना घेऊन पण फिरलो. माहीम/शिवाजी पार्क ते हुतात्मा चौक ८६ क्र. नंतर अचानक ती बस डबल डेकरची सिन्गल डेकर झाली आणि वरची पुढची जागाही नाहीशी झाली. पण तोपर्यंत चि. मोठा झाला होता.

बेस्टला ५० की साठ वर्षे झाल्याबद्दल ८६/८७ साली आत रंगीत दिवे लवलेली एक सिन्गल डेकर रात्रीची फिरत असे. ती रस्त्याने जातांना छोट्या चि. सह बाहेरून पाहाण्याचे भाग्य आम्हाला लाभले.

वरच्या पुढच्या सीटवरून जाऊन बाबुलनाथला उतरून डोंगर चढून कमला नेहरू पार्कला जाणे, संध्याकाळचे चमचमणार्‍या क्वीन्स नेकलेसचे दर्शन घेऊन येतांना चालत रस्त्याने उतरून क्रीम सेन्टरमध्ये काही खाऊन ट्रीपल सन्डे खाणे, तर कधी अ‍ॅक्वेरिअम पाहून रस्त्याने चढून मग कमला नेहरू पार्कला जाणे, कफे नाझमध्ये पारशी पदार्थांचा आस्वाद घेणे आठवले. नंतर कफे नाझ उडप्याने घेतले आणि पदर्थांची पारशी चवच नाहीशी झाली आणि फक्त मेनूवरली नावे उरली. तेही आता बंद पडले आहे.

अविस्मरणीय आठवणींना उजाळा दिलात. धन्यवाद.

छान लिहिलंय. लेख आवडला.

ओपन डेक बस २ आहेत. विभावरी आणि नीलांबरी. एकदा त्यातून प्रवास केलाय. एम.टी.डी.सी चे त्यात टूर गाइड्स असतात. ते इतके भंगार होते आम्ही गेलो तेव्हा.. एक तर फक्त हिंदी आणि इंग्लिश बोलत होते.. हुतात्मा चौकाच्या इथे आल्यावर म्हणाला इथे दंगलीत बळी गेलेल्यांचे स्मारक आहे.. संयुक्त महाराष्ट्र चळवळ वगैरे त्यांच्या गावीही नव्हते..

त्या बसेसची माहिती बेस्ट्च्या इतर स्टाफला अजिबात नसते. किती वाजता, कुठून सुटते वगैरे प्रश्नांची उत्तरे बेस्टवाल्यांकडे नसतात. त्या बसेसची एमटीडीसीच्या वेबसाइट्वरच मिळते.

बसेस ठीकठाकच आहेत.. डबलडेकर आहेत ओपन डेक म्हणून ठीक पण जुनाट आहेत खूप अस्वच्छ देखिल असतात.

बाकी डबलडेकरची आणि खासकरून वरच्या पहिल्या दोन सीट्सची मजा काही खासच.. सिंगलडेकरमधे बसलो तर सगळ्यात पुढे एकट्याची सीट आवडते. (पण नेमकी ती अपंगांसाठी राखीव असते :-()

बाल सप्रे, माझ्या माहितीप्रमाणे राखीव आसनावर कोणीही बसू शकतो. मात्र पात्र व्यक्तीने विनंती केल्यास उठावं लागतं. मी खूपदा त्या आसनावर बसून प्रवास केलाय. विशेषत: रात्रीच्या वेळेस कोणी अपंग येण्याची शक्यता बरीच कमी असते.
आ.न.,
-गा.पै.

चांदिवली ते साकीनाका इथे कुठ्व्तरी एक ट्रामचा जुना रुळ अजुन आहे.

साकीनाका SBI जवळ रूळ आहेत . पाणी विभागाचे .

असल्फा पाणी पुरवठा विभाग ते मार्वार्ह रोड पर्यंत दिसतात .

लहानपणी आम्ही निगडीला राहात असू. तिथुन पुण्याला येताना डडे येईपर्यंत आम्ही बसमध्ये बसायाला तयारच व्हायचो नाही. अगदी तीन-चार साध्या बसेस निघून जायच्या. तीर्थरुप कंटाळून जायचे पण आमचा आपला हट्ट एकच... जायचं तर डडेनीच... वरच्या समोरच्या खिडकीत बसून. हवेशी गप्पा मारत.