नागपुरात..

स्वाम्या, माहोल करून राहिला बे मिपावर आजकाल.
बाप्पा, बाप्पा कविता भल्लीच आवडली ना मले.

:)

अरे वा! मस्त!ते सावजी रायले ना वो बाप्पा!

कविता आवडली.

झक्कास स्वामीजी

मस्तय!

LAD कॉलेज, शंकरनगर चौकातले पोहे साऱ्या आठवणी जाग्या केल्यात. रामभंडारची लस्सी, बर्डीजवळचे पकोडे.

ऐ सरजमीन-ए-नागपूर..... ____/\____

अशाच वरहाडी कविता टाकजा भौ मिपावर! बिलकुल माहोल बनवला एकदम!

स्वामिज्जि ज़िंदाबाद!

"त्रिकाल(स्थ्ल) दर्शी" आहेत याचा पुन्हा प्रत्यय आलाच.

पंखा नाखु

एक नम्बर लिव्हल न भाऊ . च्याभिन, या पुण्याले आलो, न सुधरुनच गेलो पार , थे मजा गेली राव नागपुरीची :)

एकदाच गेलेलो नागपुरास, ते सगळं आठवू राहिलं.

बाकी बम = खूप, म्हणूनच शंकररावांना 'बम भोले' म्हणतात की काय?

छान! अशे सम्द्या गावाव हुन जौ द्या!

लै भारी.

काय भाउ आजकल बम्बाट माहोल करुन र्‍हायले तुम्हि अथिसा ;)

ते वाळ्याचे पट्टे आठवले .
माहोल पोट्टे
रिकामचोट्टे
संत्र्याचे कट्टे
नागपुरात

ते पट्टे नसतात तट्टे असतात ;)

वा मस्त!! नागपुरची लोकं आवडतात आपल्याला.. निवांत असतात..

=))

कविता आवडली.

आम्हाला तर भारी आवडली, आम्ही तर घरीही घेउन आलो. तरीही तिथली हिरवळ आहे तशीच आहे.

खुपच सुरेख !

पण संत्र्याचे कट्टे म्हणजे काय ?

भारी लिहून -हायले तुम्ही तर.

भारी लिहून -हायले तुम्ही तर.

मस्त !

:) क्लास!!

मस्त,नागपूर डोळ्यांसमोर उभं केअत स्वामीजी.

बम माहोल पिट रहा भाऊ तू..

एक नंबर.. बरंच काही आठवून गेलं.. नागपुरात/विदर्भात उन्हाळ्याची जी मजा आहे ना, ती कुठंच नाही.. (असं प्रत्येकालाच आपल्या गावाबद्दल वाटतं, ही गोष्ट अलहीदा.. ;-) ) टरबुज, पन्हं, कुलरनी थंडावलेलं घर, गच्चीवर झोपण्याची मजा, झालंच तर मामाच्या घरातलं थंडगार तळघर ह्याची मजा घ्यायची तर बाहेर ते सन्न ऽ ऽ तापणारं उनंच पाहीजे..

कविता घाप्प ऽऽ किन्या भिडलीच ना भाऊ.. बाकी, कवितेत बर्डी, सावजी, बजाजनगरातल्या भेल्/पानीपुरी इत्यादींच्या हातगाड्या/ पकोडेवाला / जिल्ह्यासमोरचा पाटोडीवाला सुटलंय, स्वामीजी. आता अड्डे बदलले असल्यास ठाऊक नाही..

आपली कविता वाचून बऱ्याच जुन्या आठवणी जाग्या झाल्या. १९६० ते १९६३ मी फार्मसीचा अभ्यासक्रम नागपूर विद्यापीठात करत होतो. तेव्हा वसतीगृहापासून धरम पेठ आणि रामदास पेठ या दोन 'हिरवळी' आम्हाला जवळ असल्यामुळे सोयीच्या होत्या. तेथील बापट बंधू यांचे किराणा आणि इतर मालाचे मोठे दुकान मध्यवर्ती होते. जवळच्या एका उपहारगृहात (नाव विसरलो) दुधी हलवा चांगला मिळे. तेथेच आमचा मुक्काम असे.

एकदोन नागपूरकर डोकी आठवली.