नक्षत्रांचे देणे

वाटे संगे आले सारे
तरी राहिलेच काही
जुन्या मामाच्या गावाची
सर नव्या घरा नाही!!

फक्कड जमले आहे सूडराव!

सूड, प्रचंड आवडलं रे! खवचटपणाबरोबर हा असा छान हळूवारपणाही तू तुझ्यात जपून ठेवल्याचं पाहून बरं वाटलं.

अप्रतिम रचना!
छान शब्दबध केली आहे तुम्ही!

खूपच छान! हुरहूर लावणारं मागे राहिलेलं बरंच काही आठवलं.

खूपच छान.

सु रे ख!

भावपूर्ण.

छान आहे ..थोड स्मरणरंजन ही !

कविता आवडली...

आवड्ली

खुपच सुंदर रे

सुंदर !!!

!

बघावं ते एकेक नवलच!

शेवटचं कडवं परफेक्ट जमलंय हो सुडराव.

कवितांकडे शक्यतो फिरकत नाही.
पण ही कविता मात्र खुप आवडली.
एकसंध झालीये. शांता शेळकेंची कविता कुठे संपली आणि तुझी कुठे सरु झाली हे तु लिहिलस म्हणुनच मला समजले.

फारच सुंदर,
शेवटचे कडवे तर फार मस्त
आवडली

पैजारबुवा,

आवडली कविता!

मस्त. आवडली

मला साध्या सरळ सोप्या कविता आवडतात. समजायला पटकन अश्या. अर्थात तुझ्या ह्या कवितेचं देणं नक्षत्रागत उतरलयं ह्यात वाद नाहि.

अप्रतिम..!!!

सुरेख!! छान जमलीये

बस नाम ही काफी है.

शालेय पाठ्यपुस्तकापेक्षा "चौघीजणी" वाचल्यापासुन त्यांच्या साहित्यसंपदेशी जो खरा संबंध आलाय त्याचा रुणानुबंध कधी बनला हे मलाच कळले नाही.

तुझी पुरवणी सुधा पूरक.

एक नंबर रे!

लय आवडलं.

सुरेख !

मदनबाण.....
आजची स्वाक्षरी :- काजळमाया

लहान असताना आजोळी गेलो होतो तिथला मोठा वाडा (खपरेल आणि मातीचा), भरलेलं घर, गायीचा गोठा, मातीचे अंगण, शेणानी घर सारवण, सर्वच आठवले. आता तिथे काहीच उरल नाही. जुन्या आठवणी जाग्या झाल्या. डोळे पाणावले. .... धन्यवाद.

अतिशय सुरेख... आवडली रचना

वा, सुरेख!

>>वाटे संगे आले सारे
तरी राहिलेच काही....
अगदी खरे.

सहीच की राव !
वाह ! काय लिहीलंयत ! क्या बात !
सुरेख !

अंहं!
मस्त!!

शांताबाईंच्या शब्दांच्या पुढे शब्द जोडण्याचे धाडस करुन ते ऊत्तम पार पाडल्याबद्दल अभिनंदन !
सुरेख जमले आहे..
-पहाटवारा

सुरुवातीला शांताबाईंची कविता आणि तुझी कविता असे वाचले आणि मग शांताबाईंची कविता वाचून सलग तुझ्या कवितेत शिरलो तर मूळ कवितेचाच भाग वाटला इतका सुंदर जमलाय. जियो!!

(एका प्रतिभावान कवियत्रीच्या केवळ कवितेच्या परीसस्पर्षाने तुझ्यातल्या कवीला साद घातली आणि सुबक काव्य जन्माला आले!)

चतुरंग

आवडली कविता !
आज काल फारश्या कविता वाचतही नाही आणि आवडतही नाहीत. एकूणच ललित साहित्याकडे सध्या डोळेझाकच आहे.
वाढत्या वयाबरोबर आणि पिकल्या केसांबरोबर अभिरुची समृद्ध होत आहे असे मात्र म्हणवत नाही.
हा हळुवारपणा आणि रसिकत्व जपता यावे अशी परिस्थिती तुम्हा प्राप्त होवो या शुभकामनेसह या कवितेबद्दल अभिनन्दन करतो.
असेच लिहित रहा ! वाचे बरवे कवित्व आणि रसिकत्वाचा प्रवास सुखकर होवो !

हे असं काहितरी कसदार लिहा सूडबुवा.

कशाला उगाच चिखलात दगड मारायच ? चिखल तसाच राहतो, उगा आपल्या अंगावर दोन शिंतोडे उडतात :)

कविता आवडली!