कळी जपताना....

हम्म. कळू शकतेय अस्वस्थता.
याच्यावरचा आमिरखानचा सत्यमेव जयते मधला एपिसोड चांगला आहे.
हा विषय अंगावर येतो खूप, त्याबद्दल वाचताना किंवा माहिती घेताना.
पण लहानपणापासूनच काही सुअरक्षिततेच्या गोष्टी मुलांना सांगणं आवश्यकच आहे.

ही लिन्क
http://www.satyamevjayate.in/child-sexual-abuse/childsexualabuse.aspx

लीमाउजेट यांनी दिलेल्या दुव्यावरील किड्स वर्कशॉपची कंसेप्ट उपयूक्त असू शकेल असे वाटते. तज्ञ म्हणून नाही पण एक पालक आणि मिपावरील चर्चा करणारे म्हणून शेअर करता येऊ शकेल.

एक भाग असा आहे ज्याला आम्ही विरोध करत नाही. अगदी परवाच इलेक्शनचा प्रचार करण्यासाठी एक चांगलीच व्यक्ती माझ्याकडे आली, मला प्रश्न पडला सहसा कार्यकर्ता असा असू शकत नाही माणूस पेड कार्यकर्तापण वाटत नाही म्हणून चौकशी केली तर त्या व्यक्तीने सांगितल कि ती निवडणूकीस उभ्या व्यक्तीच्या शिक्षण संस्थेत काम करते इलेक्शन असल की प्रचाराच्या पडेल त्या कामाला जावं लागत. म्हणजे पडेल ती कामे करणारी चांगली माणसच संस्थेच्या कँपसच्या बाहेर पाठवली की कँपसच्या आत कुणाच राज्य राहणार ? शिक्षण संस्थांच संस्थानिकीकरणामुळे राजकीयीकरणामुळे ओळखी पाळखीचा म्हणून बाकी बॅकग्राऊंडची चौकशी न करता नौकर्‍या द्यायच्या मग राजकीय दबावामुळे नौकरी दिलेली व्यक्ती चांगली नसेल तरी त्याला झाकुन नेण्याचे प्रयत्न. या सर्वच सहकारी क्षेत्रातली वतनादारी मोडीत काढण्याची गरज आहे. अर्थात पालक जाऊन शिक्षण संस्था संचालक पदावर पालकांचे प्रतिनिधी असावेत म्हणणार नाहीत आणि शिक्षण संस्थेच्या मालकांना दर १०-१५ वर्षांनी पालकांच्या परिक्षेला बसवल्या शिवाय फारसा फरक पडणार नाही.

पण राजकीय परिस्थिती राजकारणात नसलेली मंडळी बदलू शकणार नाहीत. आपल्या हाती पालक म्हणून अजून काय काय काळजी घेता येऊ शकेल ? समस्या तीन ठिकाणी येऊ शकतात शाळेत पुरेसा महीला कर्मचारी वर्ग आहे हे पहाणे आणि शिक्षीका रोजच्या रोज मुलांच्या छोट्या छोट्या कंप्लेंट स्वतःहून विचारता आहेत अशी शाळेत पद्धत असणे आणि रेग्युलर पॅरेंट टिचर मिटींग्स करता इन्सिस्ट करणे. रिक्षा व्हॅन जिथे शाळेची स्वतःची नसतात तेथे जबाबदारी शाळेची नसली तरी बॅकग्राऊंड चेक आणि स्कूल रिकमंडेड लिस्ट असण्याची जबाबदरी स्कुलची असावयास हवी या करता पॅरेंन्ट्स स्वतः सजग असावयास हवेत. स्कूल व्हॅन्स करता लेडीज ड्रायव्हर्स मिळावयास हवेत पण प्रत्यक्षात का शक्य होत नाही आहे ड्रायब्व्हींगचे शिक्षण घेणार्‍या स्त्रियांना गाड्या विकत घेण्याकरता फायनान्स मिळणे आणि गाडी प्रॉफीट मध्ये चालेल एवढा मोबदला अथवा नौकरी मिळवून देण्यात पालक संघटनांनी पुढाकार घ्यावयास हवा. पुणे आयटीआय महीलांना ड्रायव्हींगचे प्रशिक्षण देते पण लगेच जॉब्स न मिळाल्यास सराव न राहील्यास पुन्हा जॉब मिळण्याची शक्यता मंदावते या पेक्षा शाळांनीच गरजू महिलांचे चालक वाहक प्रशिक्षण स्पॉन्सर करून किमान स्वरूपाची जॉब/मोबदला गॅरंटी द्यावयास हवी पालकांनी दबाव आणि सहकार्य अशी दुहेरी भूमीका घ्यावयास हवी.

अर्थात जिथे तेही शक्य नाही तेथे नेहमी शक्य नसेल तरी पालकांनी आलटून पालटून ड्यूटी घेऊन बस/व्हॅनच्या मागे आपल्या गाडीने स्वतंत्र पणे जाऊन लक्ष ठेवावे. इतर पालकांसोबत नाही पण मी माझ्या पाल्यांच्या व्हॅनच्या मागे मागे आधून मधून जात असे आणि त्याची कल्पना व्हॅन चालकास असे.

घरच्या करीता पाळणा घरे असतात पण त्यांच्या वेळेच्या मर्यादा बर्‍याचदा त्रास दायक असू शकतात.जिथे दोघेही पालक कामावर जातात अशा कुटूंबातील 'समजदार' आयांनी दादी-नानी द्वेष कितीही असेल तरीही बाजूला ठेऊन आपली मूल किमान दहा वर्षांची होई पर्यंत जमवून घेणे गरजेचे असते याला प्रॅक्टीकल दुसरा खर म्हणजे पर्याय नाही. अडी अडचणीला शेजारी स्त्रीयांची मदत उपलब्ध आहे हे पहाणेही गरजेचे असते. पालकांनी अगदीच लहानग्याशी टिचर टिचर सारखा खेळ खेळून शाळेत आणि येई पर्यंत काय काय घडले याची माहिती अलगद पणे मुलांकडून जाणून घेतली पाहिजे. या गोष्टी क्षूल्लक वाटतात पण पालक या कडे खरेच कितपत लक्ष देतात ?

प्रत्यक्षात पालक मोबाईलवर व्यस्त असतील, टिव्ही पहातील शेजार्‍यांशी गप्पा मारतील कुणीच नाही मिळाले तर घरातील कामवाल्यांशी गप्पा मारतील. मुलांशी गप्पा झाल्याच तर त्यात मी काय सांगतो/ते मला काय पाहिजे ते ऐक; तुझ कस चालू आहे तुला काय पाहीजे हे साधे प्रश्न? ज्याला यू अ‍ॅप्टीट्यूड (श्रोताभिमुख अभिवृत्ती ) म्हणतात ते पालक पाल्यच नव्हे महाराष्ट्रीय संस्कृतीत हे संवाद कौशल्य पुर्वी होते किंवा नाही माहित नाही पण आज आहे का या बद्दल मी साशंक आहे. ज्या पालकांना बाब गांभीर्याने घ्यावयाची वाटते त्यांनी स्वत;च्या भावनांचा आदर करताना लॉजीकल स्टेप्स मीस न करणे चांगले. अर्थात बाकी मिपाकरांचीही स्वतःची वेगवेगळी मते असू शकतात.

बातमी अतिशय संतापजनक...
खरं सांगायचं तर आपण आपल्या पिल्लाची जेवढी काळजी घेऊ तेवढीच काय ती खरी...
बाकी सिस्टीम/नियम/कायदे/आजूबाजूची नितीमत्ता ह्यावर जेवढे कमी अवलंबून राहता येईल तेवढे बरे...

बातमी वाचून सुन्न झालो. तुझी काळजी रास्त आहे. अधिकाधिक जपणं हेच आपल्या हातात आहे. विकृतीने भरलेल्या या आपल्या ढोंगी समाजाला बदलणं शक्य नाही. हेच विकृत लोकं गणेशोत्सवात आवेशाने ढोल बडवत असतील आणि 'गणपती बाप्पा मोरया' ओरडत असतील. चेहरा ओळखता येत नाही; मग काळजीच घेतलेली बरी.

आणि मला वाटते आजकाल अधिकाधिक चांगल्या शाळांमध्ये टाकण्याची जी स्पर्धा पालकांमध्ये असते त्यामुळे लांब-लांबच्या शाळांमध्ये मुलांना दाखल केलं जातं कारण तथाकथित चांगल्या शाळा आजकाल शहराबाहेर आहेत. शाळांविषयीचा आणि १७६० प्रकारचे क्लासेस लावण्याचा अट्टहास थोडा कमी करून जवळच्या पण दर्जेदार शाळांचा विचार केला तर ही काळजी थोडी जास्त घेता येईल.

कसं सांगायचं आणि काय सांगायचं... वर्कशॉप्स घ्या आणि आणखी काही. ४ वर्षाचं पोर घाबरलं आणि रडायला लागलं की त्याला हे सगळं आठवणार आहे का? तसं तर कुठेच काही सुरक्षित नाही. किती जपणार आपण?

धक्कादायक बाब अशी की त्या हरामखोर माणसाचे नीच कृत्य शाळेच्या नजरेस आणुन दिल्यानंतरही शाळेने काहिही कारवाई केली नाही उलट दुसर्‍या दिवशी त्यालाच कामावर पाठवले. शाळा प्रशासन जर इतके निष्काळजी, बेदरकार, हरामखोर, निलाजरे, षंढ, गुन्हेगारांना पाठीशी घालणारे असेल तर असल्या शाळांमध्ये मुलांना घालावे कशाला. ही शाळा बादवे सिंहगड स्प्रिंग डेल स्कूल आहे.

यात शाळेने उलटा कांगावा करत चालक आणि मदतनिसाची बाजू घेत पालकांना सांगितले की "आम्ही त्यांना चार वर्षांपासून ओळखतो. ते असे करणार नाहीत,'

त्यावर कडी करत नवलेने पालकांचा राग अनावर झाल्यावर "संस्था स्तरावर संबंधितांवर कारवाई करू, " असले षंढ आश्वासन दिले. संस्थास्तरावर हा बलात्काराबद्दल कारवाई करणार? संस्थेने पोलिसात तक्रार दाखल करायला नको? नवले काय स्वतःला सुप्रीम कोर्ट समजायला लागला का?

आणी या असल्या गुन्हेगारी प्रव्रुतीच्या षंढ लोकांनी वर पालकांविरुद्धच तक्रार दाखल केली:

संस्थाचालक मारुती नवले यांना मारहाण, संस्थेच्या स्वागत कक्षातील टीव्ही, खिडकीच्या काचा आणि फर्निचरची तोडफोड केल्याप्रकरणी सुरक्षा अधिकारी रामदास निवृत्ती कुदळे यांनी फिर्याद दिली आहे.

मारुतीचा लोकांनी जीव घेतला नाही यातच त्याने धन्यता मानावी.

http://online3.esakal.com/NewsDetails.aspx?NewsId=5616724406355060657&Se...

कचेरीत बसून प्रक्षुब्ध व्हायला होतंय...
समीर सूर म्हणालेत ते अगदी बरोबर आहे...
खरं तर आपणच आजूबाजूच्या ढासळत्या नितीमत्तेला कारणीभूत आहोत ..कारणे काहीही असली तरी आपण ते घडू दिलेले आहे..
आणि अगदी मनापासून सांगायचे तर काहीही होप्स नाहीयेत ते सुधारण्याचे...

तुमच्याकडे मनी/मसल/पोलिटिकल पॉवर नसेल तर तुम्हाला कोणीही वाली नही...

मलाही फार अस्वस्थ झाले बातमी वाचून. त्याहिपेक्षा संताप संस्थाचालकांनी जी 'मला काय त्याचे' ही भुमिका घेतली त्याबद्दल - मला वाटते, त्याचमुळे बहुसंख्य पालक चिडले!

गुड अच, बॅड टच व्हिडीओ दाखवा आणि आपल्या मुलांची काळजी घ्या, अजून काय बोलणार? :(

प्रकार संतापजनक आहेच..

ह्यात आपण आपल्या पाल्याला स्वतः शाळेत सोडायला जाणे अथवा एखाद्या घरातल्या विश्वासु व्यक्तिची मदत घेणे शक्य नाही का? केवळ चांगल्या शाळेसाठी रोज मुलांना एवढ्या ट्रॅफिक मध्ये आणि असल्या नराधमांच्या सोबत पाठवायचे का?

दुसरे असे.. केवळ लहान मुलांसाठी नाही तर सर्वच स्त्रियांसाठी..

पुरुषांना नेमक्या जागी एक लाथ घातली तर त्यांचे प्राण घशाशी आपण आणु शकतो ही महत्वाची महिती कुणी खुले आम का देत नाही मुलींना? आम्हाला सुचकपणे हे १२वी मध्ये सांगितलं होतं.. पण ही सुचकपणे सांगायची बाब नाही.. एका पुरुषाला नामोहराम करण्याचा हा एकमेव आणि सर्वोत्तम उपाय आहे.. कुणी त्रास देत असेल तर फक्त काहिही करुन आपल्याला एक लाथ मारायची आहे.. ती ही जीवाच्या आकांताने.. बास.. संपला तो तिथेच..
स्त्रीला एवढी वेदना कदाचित केवळ मारुन देता येत नसेल जेवढी एका प्रहाराने पुरुषाला देता येऊ शकते..

२-४ जण असतील तर स्त्रीच काय एकटा पुरूष सुद्धा काही करु शकणार नाही..पण पुरुष जनरली घाबरुन जात नाहीत.. ते फाईट करत रहतात.. स्त्री पटकन धीर सोडते.. त्यामुळे हातपाय मारायला शिकवायलाच हवे..एक लाथ तुम्हाला थोडा वेळ मिळवुन देऊ शकते..

बचावाचे उपाय लहानपणापासुन शिकवायलाच हवेत..

असल्या नराधमाना नाझींच्या gas चेम्बरमध्ये कोंडून मारले पाहिजे तरच जरब बसेल आणि असले प्रकार कमी होतील
पण ह्या मानवतावादी देशात हे होणे अशक्यच

माहितगार आणि मनिष ने दाखवलेला विडिओ या दोन्हीबद्दल सहमत.
मला पालकांना सरसकट दोषी म्हणायचं नाही पण....
एक मुलगी स्कॉलरशिप्च्या परीक्षेसाठी जाते. तिथे परीक्षकच तिला त्रास देतो. ती हे रडत पेपर संपल्यावर बापाला सांगते. बाप तिला घेऊन घरी जातो.
माझा प्रश्न : तुम्ही तक्रार का नाही केली?
मुलगी : आई बाबा म्हणाले आता कुठे कधी संबंध येणारंय त्या शाळेचा.
बाबा : मला त्यावेळी मुलीला शांत करणं ( ??? ) महत्त्वाचं वाटलं म्हणून तिकडे परत न जाता घरी आलो. नंतर वर्किंग डे मुळे वेळ नाही मिळाला तिथे जाऊन मु अ जवळ तक्रार करायला.
मी सेशन संपवताना थंड आवाजात त्या पालकांना सांगितलं की यानंतर तिच्याबर बलात्कार झाला तरी ती तुम्च्याकडे येऊन सांगणार नाही !
बहुतेक आई लोक मुलांना असे काही घडले तर 'दुर्लक्ष कर, विसरून जा' असले दिव्य सल्ले देतात. काय कप्पाळ बडवायचं यांच्यासमोर !
ही जाहिरात नाही पण सांगावसं वाटतंय. माझ्या प्रोफेशनचा सामाजिक दायित्वाचा भाग म्हणून मी विविध शाळांमध्ये बाल लैंगिक शोषण या विषयासंदर्भात मुलांची आणि पालकांचीही सत्र घेते. ( कोणतीही फी घेत नाही. )
ज्या शाळेतून बोलावलं तिथे येते. गेल्या वर्षभरात पिंची परिसरातल्या १३ शाळांमध्ये गेले आहे. सगळीकडे मुलं जे शेअर करतात ते ऐकून सुरुवातीला मळमळ नि निद्रानाश असा त्रास व्हायचा. आता कमी होतो. पण याचा परिणाम म्हणून लैं शोषण करणारांबद्दल मनात टोकाची अतिरेकी धारणा तयार झाली आहे.
असो. प्रतिसादात काही अवांतर आले असल्यास उडवावे.
एक महत्त्वाचे : बाल लैंगिक शोषण केवळ मुलींचेच नाही तर फार मोठ्या प्रमाणात मुलांचेही होते.

मुलांना स्वतः सोडणे-आणणे खरच शक्य नसते - किंवा स्वतःच्या दुचाकीवर/कारमध्ये नेण्या-आणण्यापेक्षा शाळेची स्कुल-बस करेतर ९९% वेळा जास्त सुरक्षित आणि सोयीस्कर असते. कित्येक शाळांमधे शाळेची बस ही अनिवार्य आहे. आई-वडील आधीच सॉफ्ट टार्गेट आहेत - त्यांना अजून गिल्टी करू नका.

अशा केसेसमधे १००% चूक त्या नराधमांची आणी शाळेच्या प्रशासनाची आहे. आज मुलाला शाळेत सोडतांना कित्येक पालक हेच सांगत होते - सर्वांनाच काही कारवाई न करणार्‍या शाळेच्या प्रशासनाची चीड येत होती.

धक्कादायक बाब अशी की त्या हरामखोर माणसाचे नीच कृत्य शाळेच्या नजरेस आणुन दिल्यानंतरही शाळेने काहिही कारवाई केली नाही उलट दुसर्‍या दिवशी त्यालाच कामावर पाठवले.

हे वाचुन तर भयानक चिडचिड झाली. याआधी सुधा त्यांनी हा प्रकार केला असेल तर मरेपर्यंत फाशीसुधा द्यावी कसलीच सहानुभुती नको. (वाइट वाटते त्यांच्या कूटुंबियांबद्दल पण नाइलाजच आहे. जरब बसवायचा दुसरा मार्गही नाही)

मुलांशी रोजचे रोज बोलणे व त्यांच्या कलाने घेत घेत अधुन मधुन आजुअबाजुच्यांचे वर्तन कसे असते याबद्दल माहिती मिळवत राहणे हेच काय ते करता येउ शकते.

आत्ता सकाळमध्ये बातमी वाचली. बेजबाबदारपणाचा कळस आहे. काही बोलायला शिल्लक नाही. महिला कर्मचारी बसवर असावयास हव्या आहेत पण नसतात हाच पहिला नियमभंग! तश्या त्या नाहीत म्हटल्यावर लग्गेच जीवनाचे विकृत रूप दिसायलाच हवे का? म्हणजे महिला कर्मचारी रजेवर जाण्याची वाट पहायलाही कमी करणार नाहीत हे हैवान! त्या महिला कर्मचार्‍यावर अप्रत्यक्षपणे कोणत्या कामाचा ताण येणार आहे? फक्त महिला असणे पुरेसे आहे का? या महिला कर्मचार्‍याचा डोळा चुकवून असले काम होणार नाही याची खात्री देता येईल का? बाई असण्याचा ताण किती आहे हे इथे लक्षात घेणे आवश्यक नाहीये का? ताण हा मनावर असतो व परिणाम महिलांच्या शरिरावर होणार, अश्या कित्येक (जवळजवळ सगळ्या म्हणावयाचे आहे पण म्हणत नाही) महिलांचे आरोग्य रोजच्यारोज कणाकणाने ढासळत असेल?

लहान मुले खरोखर खुप निरागस असतात. एखदी लहान मुलगी कशला खोटे बोलेल? तॅ सुद्धा अशा बाबतीत!
कसला गुन्हा नोंदवत बसलेत.
सरळ कोर्टकदुन ऑर्डर घ्यायची आणि त्यांचे लिंग कापून टाकायचे आणि सोडून द्याय्चे.
फासी फार किरकोळ शिक्षा झाली.
आयुष्यभर ल्क्षाअत रहील आणि दुस्सर्‍यांना पण धडा मिळेल

मुळात कायद्याची भीती ह्या अश्या हरामखोरांना राहिलेलीच नाही. गुन्हेगारांना वाटते की ह्या लफड्यातून आरामात सुटू म्हणून त्यांची एवढी हिम्मत होते. महाराजांच्या नियमाप्रमाणे "चौरंगा" करुन टाकायचा अश्या नराधमांचा.

आजची बातमी: परदेशी युवतीचा विनयभंग; विद्यार्थिनीवर बलात्कार
सौजन्यः सकाळ वृत्तपत्र.

ऑफिसात असताना ह्या पिल्लाच्या जीवाबद्दल फार वाईट बातमी ऐकली की लिहायला पण धजावत नाही.. खरे आहे का? :( टीव्हीवर वगैरे काही सांगितले?

बातमी खरी नसो, अशी इच्छा..

ही मुलगी सुखरुप आहे असे आज वाचले पेपरात तेह्वा बरे वाटले..

इथे विषयाला तोंड फोडल्याबद्दल धागालेखिकेचे आभार, आणि मितान, मनीष, माहीतगार यांच्या प्रतिसादातील माहितीबद्दल धन्यवाद!

माहीतगार यांनी म्हंटल्याप्रमाणे स्कूल व्हॅन्स करता लेडीज ड्रायव्हर्स मिळावयास हवेत पण प्रत्यक्षात का शक्य होत नाही?
अशी स्वतंत्र सेवाच कोणी पुढाकार घेऊन सुरू केली तर पाठिंबा मिळेल का?

(आणि कदाचित अवांतर वाटेल, पण राहवत नाही म्हणून विचारतो: इतक्या लहान कोवळ्या मुलांना शाळेत घालणं याला निदान ७-८ वर्षांपर्यंत होम स्कूलिंग हा पर्याय असू शकतो का? 'समवयस्क मुलांशी संपर्क, धीटपणा' वगैरे शाळेत जाण्याचे फायदे मान्य केले तरीही समाजाला लागलेली ही गलिच्छ कीड आणि त्यामुळे मुलांचे आयुष्यभराचे मातेरे होण्याचा तोटा कितीतरी आधिक आहे असं कधीकधी वाटतं...आणि होम स्कूलिंग ची संकल्पना रुजली तर 'न्युक्लिअर' कुटुंबांऐवजी आणि 'लॅच की किड्ज' ऐवजी आजी-आजोबांना सामावून घेणारी समाजरचनाही पुन्हा रुचेल कदाचित...)

काल वाचल्या पासून संतापाने मन भरुन गेलय.
अश्या परिस्थीतीत काही न लिहीणच उत्तम म्हणुन गप्प बसलेय. कारण आताश्या कश्याबद्दल बोलायच म्हणजे लगेच नाही नाही ते आरोप अन लात मारायची प्रवृत्ती बळावलेय.
स्मिता भावना समजल्या. मनात त्याच भावना आहेत. आई म्हणुन मुलीची तशीच मुलाचीही काळजी वाटते. मी माझ्या गरजा कमी करुन मुले झाल्यापासुन घरीच रहाते. काय नाही जाता येणार हॉलीडेजना. नाही वापरायला मिळणार गॅजेटस. मुलांनाही मी याची सरळ जाणीव करुन देते की आपण सिंगल पर्सन अर्निंग फॅमिली आहोत. आता मुलगा थोडा मोठा होतोय. आता बघेन काही करता येते का.

आपणही कितीही गोड मूल असले तरी दुरुनच त्याच्याशी बोलण्याची शपथ घेऊ या आणि तशीच संस्कृती निर्माण करु या म्हणजे मुलांना अनावश्यक स्पर्शाबद्दल लगेच कळेल.
काही लोक गोड मूल दिसले की पापे घेणे, जवळ घेणे असे प्रकार करतात. भावना कितीही शुद्ध असली तरी असे करणे टाळणेच उत्तम. मुलांना तशी सवय नसणे हे सुरक्षिततेच्या दृष्टीने चांगले होईल.

लेखात मांडलेल्या काळजीयुक्त भावनांशी सहमत.

प्रतिसादांतून चांगली चर्चा झाली आहे.

अमेरिकेत सार्वजनिक ठिकाणी गोंडस लहान मुले दिसतात. त्यांना आम्ही दुरूनच हाय हॅलो करतो. त्यांचा व त्यांच्या पालकांचाही त्याला प्रतिसाद मिळतो. पण इथल्या संस्कृती / पद्धतींनुसार चुकूनही जवळ जात नाही. अंगवळणी पडलेल्या या सवयीमुळे भारतीय मंडळी दिसली तरी या आचरणात फरक पडत नाही.

नाईलाजाने का होईना हिच पद्धत भारतातही मोठ्या प्रमाणावर पाळली जाऊ लागणे हेच इष्ट.

असाच प्रकार ठाण्यामधील एका शाळेत घडला आहे. आणि गुन्हेगाराला पाठीशी घालणे वगैरे सर्व तसच घडले आहे. काय करावे सुचत नाही. माझही मुलगी हि त्याच शाळेत जाते.

महत्वाचे मुद्दे:
घरापासून लांब असेल पण नावजलेली आहे म्हणून अश्या शाळेत पाठवू नका.
जर मोठे मूल त्या शाळेत अगोदरच (किमान १०-१२ वयाचे) असेल तर्च छोटुल्याला त्याच शाळेत पाठवा.
घरापासून १ते२ किमि परिघात शाळा असावी ईतर बाल्-विकास अतिरिक्त "छंद्-आवड" वर्ग लावून जोपासता येतात.
शाळा लांब असेल तर शाळेशी/शिक्षकांशी वारंवार संपर्क राहत नाही.
यात मतमतांतरे अशू शकतील्.पण मी हे केले आहे.
एक बे*जबाबदार पालक
(बे*-२ मुलांचा))
ईतरांचे सजगतेचे विचार वाचण्यास ऊत्सुक
(छोट्या परीचा काळजी बाबा)

यात नविन ते काय ? असे अतिशय खेदाने विचारावेसे वाटते ! :(
अशा लोकांना तुडवुन तुडवुन ठार मारणे हाच काय तो उपाय वाटतो. नाशकात गुंडांच्या त्रासाने विटलेल्या जनतेने असेच ठेचुन मारले होते. तुम्ही अशा विकॄत माणसांना नराधम म्हणता ना ? मग त्यांना दया-माया दाखवण्याचा प्रश्नच कुठे येतो ?

आजही वर्तमानपतात बातमी आहे की प्रचार करणार्‍या जीपखाली चिरडून ५ वर्षांची मुलगी ठार आणि अजून पिल्लू जखमकार्जीपमधील कार्यकर्ते मद्यधुंद होते!:अशा बातम्या वाचूनही संताप होतो आहे! इतकी बेपर्वाई!

काल पुण्यात सहा बलात्काराचे गुन्हे दाखल झाले आहेत.. खूप सन्ताप आणि दु़ख़़् होतय हे वाचुन :-( कुठे चालला आहे पुणे?? आणि कुठे चालला आहे आपला देश?? :(

आपल्या देशात माणसांना सोडुन इतर सर्व गोष्टींना किंमत आहे, हे सत्य जर तुम्हाला उमजले नसेल तर तुम्ही कुंभकर्णा सारख्या गाढ निद्रेत आहात असे समजा.
अराजकता अराजकता म्हणजे नक्की काय हे अश्या आणि रोजच्या अनेक बातम्या वाचुन सुद्धा तुम्हाला दिसत नसेल तर तुम्ही धॄयराष्ट्रा पेक्षा जास्त आंधळे आहात असे खुशाल समजा.

जाता जाता :- पुढचे कारगिल अंदमान-निकोबार मधे घडेल असे कोणी कोणाला सांगितले हे जाणुन घेण्यासाठी गुगलबाबाला विचारणा करुन पहा.

एक संबंधीत दुवा : नॅशनल कमीशन फॉर प्रोटेक्शन ऑफ चाईल्ड राईट्स

माझा धाकटा भाऊ ज्या शाळेत जायचा तिथे एक व्हॅन चालक लहान मूली आणि मुलांशी
वाटेल ते चाळे करायचा ,मांडीवर घेऊन त्यांच्या अंगावरून हात फिरवायचा ,मिठया मारायचा
आणि बरच काही
ते सुध्दा ओपनली
पण शाळेच सम्पूर्ण दुर्लक्ष
त्यामुळे मी रोज त्याला आणायला आणि सोडवायला जायचे
आणि दुसर्या वर्षी आम्ही त्याची शाळा बदलली
अशा नराधमांना फक्त फाशी ही एकच शिक्षा असली पाहिजे

एक प्रश्नः-

इथे अवांतर वाटत असेल तर दुसर्‍या एखाद्या संबंधित धाग्यावर हलवावा..

माझा मुलगा अत्ता पावणे दोन वर्षाचा आहे. तो एका पाळणाघरात जातो त्यामुळे तसाही दिवसभर लहान मुलांमध्ये असतो. तिथे दर महिन्याचा अभ्यासक्रम असतो. त्यानुसार मुलांना त्या महिन्यामधल्या विशेष गोष्टी (सण, ऋतु इ.), ठराविक आकडे, गाड्या, अवयव इ ची ओळख, चित्रकला, हातांचे ठसे इ मधुन चित्र बनवणे, बागेत खेळायला जाणे, गाणी म्हणणे इ शिकवतात..

सध्या माझ्या मुलाला १-१० आकडे, सगळे वार, पुस्तकातली चित्रे वगैरे ओळखणे, गाण्यातल्या १-२ ओळी म्हणणे जमते..

३ र्‍या वर्षी मी त्याला शाळेत घातले तर ह्या हुन वेगळे काय शिकवतात (प्लेग्रुप, मिनी केजी, सिनिअर केजी मध्ये)?
मी माझ्या मुलाला ४/५ व्या वर्षी शाळेत घालु शकते का?

विचारण्याचे कारण की मुलगा कंपनीच्याच पाळणाघरात जातो, त्यामुळे माझ्या सोबत येतो आणि जातो.. पण त्याला ह्या व्यतिरिक्त अजुन दुसर्‍या शाळेत घातले तर (कदाचित) मला त्याला व्हॅन / बस लावावी लागेल.. इतक्या लहान मुलाला असे शाळेत पाठवणे मला पटत नाही. आणि २ तास त्या शाळेत नक्की तो काय वेगळं शिकणारे ते कळत नाही..

जे काही अभ्यासक्रमात फरक असतील ते जर पालकांनी घरी शिकवुन भरुन काढले तर मुलाला उशीरा शाळेत घालता येते का? म्हण्जे हे बस मधुन इतक्या लहान वयात पाठवणे टाळता येईल..

नुकत्याच झालेल्या पेनसिल्वेनिया स्टॅबिंग केसमुळे कालची संध्याकाळ मुलाला इंन्स्ट्रक्षने देण्यात गेली. शिवाय माझा मुलगा व त्याचा मित्र एकदा बंदुकीबद्दल (सहज) बोलत होते तरी ते ऐकून एकाने तक्रार केली व आम्हाला शाळेकडून तसे कळवण्यात आले होते. त्यावेळी लगेच पोहोचता येण्याचे मह्त्व समजले. नंतर माझा मुलगा व त्याच्या मित्राला ३ दिवस आपापल्या आईवडीलांनी शाळेत सोडावे असे सुचवण्यात आले. त्यामुळे असे बोलणेही लोकांना किती घाबरवू शकते हे त्यांना समजले. आज त्याच्या प्रॉजेक्टचा काही भाग शाळेच्या मैदानावर जाऊन करायचा आहे तरी मला धाकधुक वाटत आहे. मागल्या वर्षी कनेटिकट येथे बंदुकीने विद्यार्थ्यांची टीनएजरने केलीली कत्तल, काल परवाचे स्टॅबिंग अशाने शाळेकडून, समाजाकडून आपण, आपल्याकडून मुलांनी, मुलांकडून आपण/ शिक्षकांनी नक्की काय अपेक्षा करावी हेच समजेनासे होते. आता पिक अपला आईवडील पोहोचण्यापूर्वीचा थोडा वेळ मुलांनी शाळेच्या आत उभे राहणे सुरक्षित की बाहेर? काही सुचत नाही. हे असले विचार डोक्यात होते म्हणून पहाटेच दचकून जाग आली.

३० एक वर्षापूर्वी मी आणि मा़झे काही मित्र एका 'सिंहांच्या' मंडळाचे नाममात्र वर्गणी भरुन 'छावा' सदस्य झालो. वैद्यकिय शिबिरे, अपंगांना चाकांची खुर्ची वाटप अशी अनेक सामाजिक कार्यक्रमात आम्ही छावे भाग घ्यायचो. सिंह् सदस्य हे समाजातील सर्व थरातील प्रतिष्ठित व्यक्ति होत्या, त्यांच्या मार्गदर्शनाखाली काम करायला मजा वाटत होती. आजुबाजूचे आमच्याकडे आदराने बघायचे. एकदा एका अनाथाश्रमाला मदतीच्या कार्यकामाला आम्ही गेलो होतो, अनाथाश्रमातील मुलींनी सांस्क्रुतिक कार्यक्रम सादर केले. कार्यक्रम आटोपल्यावर आश्रमातील महिला कर्मचार्याबरोबर आमचे 'सिंह' सभासद एका खोलीत मिटिंगसाठी गेले व दरवाजा बंद केला . थोडया वेळाने एका महिलेबरोबर आश्रमातील १०-१२ तरुण मुली त्याच खोलीत शिरल्या व दरवाज्या आतून बंद केला. बराच वेळ झाला तरी मिटिंग संपत नव्हती, आमच्यातील एकाने कुतूहल म्हनून त्या खोलीकडे गेला व दरवाज्याच्या फटितून आत बघितले, त्याने हळुच आम्हाला खुणेने बोलावले, आम्ही फटितून जे काही बघितले ते पाहुन आम्हालाच शरम वाटली. जे हात एरवी सराईतपणे शस्त्रक्रिया करत तेच हात आज कोवळ्या शरिरावरुन फिरत होते. आश्रमाच्या मदतीच्या बदल्यात तेथील महिला व्यवस्थापक मंडळाने कोवळ्या कळ्या कुस्करायला मदत केली. त्या मुली सुरक्षित हातात नव्ह्त्या.
आम्ही सर्वकाही चोरुनच बघितले होते, व जाब विचारण्याईतके 'मोठे' ही झालो नव्हतो. हळूहळू आमच्यातील एक एक छावा मंडळ सोडू लागला शेवटी फक्त सिंह्च उरले, सिंह कसले लांडगेच होते ते.
पालकांच्या पंखाखाली जी मुले सुरक्षित नाहीत तेथे अनाथ मुलांची सुरक्षितता कोणाच्या भरोशावर सोपवावी ?

आपल्या देशातील *** राजकारणी !
बलात्कार करणाऱ्याला फाशी कशाला द्यायला हवी-मुलायम

यालाच म्हणतात "यादवी माजणे". माझा आपल्या देशातील राजकारण्यांवर राग या आणि अशाच अनेक कारणांसाठी आहे.ही राजकारण्यांची हरामखोर अवलाद आपल्याच देशातील जनतेचे आणि देशाचे लचके तोडण्यास बसलेली आहे.

http://www.cnn.com/2014/04/11/world/europe/vatican-pope-sex-abuse/index....

चर्चच्या पाद्र्यांनी लहान मुलांचे जे लैंगिक शिषण केले, त्याबद्दल पोपने माफी मागितली व हेही सांगीतले की गुन्हेगारांना शिक्षा होइल व असे प्रकार झाल्यास चर्चवर निर्बंध घातले जातील, यापुढे चर्च कर्मचार्‍यांना ट्रेनिंगही देण्यात येईल.

लहान मुलामुलिंना काय शिकवावे आणि कसे शिकवावे या बद्दल माहिती इथे आहे

या धाग्यावर आलेले काही प्रतिसाद 'काळजी घेणे' पेक्षा 'काळजी करणे' कडे झूकलेले वाटतात त्यात काही ठिकाणी सेपरेशन अँक्झायटीही दिसते. समस्या असतात नाही असे नाही तरीपण बहुतांश वेळा बहुतांश जग व्य्वस्थीत चालू असत याचा नकारात्मक बातम्यांच्या भडीमारा खाली विसरही पडू देऊ नये. आयूष्यात जोखीम ही सर्वत्र असते ती दारी असते तशी घरीही असते. जोखीमीच्या स्थिती कशा हाताळाव्यात याचे प्रशिक्षण महत्वाचे.

सांगण्याचा उद्देश प्रोटेक्शन आवश्यक असतेच पण केअर अँड प्रोटेक्शन ओव्हरप्रोटेक्शन मध्ये एंड अप होऊ नये. बंधने घालताना मुले त्यांच्या नैसर्गिक विकासापासून वंचीत होणार नाहीत धीट होतील याचा समतोलही सर्व पालक पाहतच असतात तरी पण एक स्मरण करणे गरजेचे म्हणून हा प्रतिसाद

रोज एक वैताग देणारी गोष्ट कळतेच. लहान मुलाला किंवा मुलीला थेट चॉकलेट न देता पालकांकडे देण्याची प्रथा मी माझ्यापुरती सुरु केली ती याच कारणामुळे. पण जर फक्त आई - मूल दोघेच असतील तर पंचाईत. म्हणजे आईचा भलताच गैरसमज व्हायचा आणि फटके पडायची वेळ येईल.