नोकरित होणारा अन्याय

तुमच्याबद्दल पूर्ण सहानुभूति आहे. तुमचि सहकारी दिसायला देखणी ,तरुण व "बॉसला खुश" ठेवणारी असेल तर तुमच्यावर अन्याय होत असण्याची शक्यता नाकारता येत नाही .

शक्य असल्यास लेबर कोर्टात जाता येइल का?? यावर सिनियर मिपाकर मंडळी मार्गदर्शन करतीलच.!

३) जे कोणी अब्राह्मण senior असतात ते त्यांच्या ब्राम्हण junior सोबत असेच वागतात का ?

माणसाची वृत्ती उन्नीस बीस असू शकते 'जात' हा मुद्दा तीतकासा रुचत नाही. पण हल्ली असं ब-याच ठिकाणी ऐकायला मिळतं. ते 'अमूक' आहेत म्हणून म्ह्णून ते 'अमुकांना' त्रास देतात. माणसाच्या स्वभावाचा तो भाग मला वाटतो जातीचा नाही.

-दिलीप बिरुटे

सहकार आणी 24*7 .

सिनीयर अब्राहम आणी ज्युनी ब्राहम .

कुछ तो गडबड है दया .

(सहकार मंत्री ) जेपी

अब्राह्मण ??? जात कुठून आली मध्येच?

असो... खेदाने म्हणावे लागेल थोडं कमीजास्ती प्रमाणात, पण हेच सध्याचे टिपिकल कॉर्पोरेट कल्चर आहे आणि ह्या प्रश्नांसाठी एच आर वगैरेशी बिनधास्त चर्चा करावी. Company Code of conduct ला आधारून तुम्ही तक्रार देऊ शकता. नीट माहिती विचारून घ्या. खूप अश्या गोष्टी असतात ज्या आपल्याला माहित नसल्याने, आपण हे सहन करत राहतो.

मूळ मुद्दा काय आहे? शिफ्ट्स
शिफ्ट्सची वाटणी हा मूळ मुद्दा असेल तर त्याबाबत बँकेची नियमावली काय आहे? बाकी स्त्रीत्व, जात हे दुय्यम विचार आहेत किंबहुना तुमच्या हताश मनाचे बाय प्रोड्क्ट आहेत. तुम्ही तुमचा फोकस बँकेच्या नियमांवर आणि स्वतःला दिलेल्या कामावरच केंद्रित करा. नोकरी जाण्याची दहशत हि एकच सर्वाला कारणीभूत मानसिकता आहे पण जर तुम्ही बँकेचे नियम वाचले असतील तर भांडणे सोपे जाईल.
तुम्ही जो रेफरन्स रिपोर्ट पाठवलात त्यांने वरिष्ठांनी असा सोयीस्कर अर्थ लावला की तुम्हाला इथे ह्या ब्रांचला त्रास होतोय म्हणून तुमची बदली जी नियमानुसारच आहे हे सांगण्यासाठी तुमचा रिपोर्ट त्यांना पुरेसा आहे. आणि वरिष्ठ नेहमी नियमला धरूनच राजकारण करतात असा अनुभव आहे. ते चुकले तरच तुम्हाला संधी मिळेल. मी ब्राम्हण आहे, इतर बायकांसारखी नाही वगैरे तुमचे वैयक्तिक तर्क दाखले झाले ते नियमाचा आधार होऊ शकत नाहीत.

तेव्हा आपण जिथे नोकरी करतो त्या ठिकाणाचे नियम काय आहेत ते आधी पडताळून नव्हे मुखोद्गत करून ठेवणे आवश्यक आहे पण दुर्दैवाने ते कुणी करत नाही आणि मग त्रास होतो.

(हे माझे वैयक्तिक मत आहे. अनुभवी मिपाकर तुम्हाला योग्य मार्गदर्शन करतीलच. )

आणि एक महत्त्वाचा मुद्दा म्हणजे ऑफर लेटर स्वीकारताना, आपण स्वत: त्यावर सही करतोच की न वाचता :)

त्यात असे अनेक बारीकसारीक मुद्दे समाविष्ट असतात. वाचून बघा हवं तर. मी स्वतः २४*७ सपोर्ट सिस्टीममध्ये कामाला आहे. आमच्या इथे हे असे प्रसंग नेहमीच होत असतात.. त्यामुळे आपले हक्क जाणून घ्या इतकंच सांगेन..... :)

काळजी घ्या !!

१) कामापेक्षा नुसत्या तुमच्या बाह्य दिसण्यावर आणि गोड गोड बोलण्यावर सगळे काही अवलंबून असते का?

होय. दिसणे हातात नसते परंतु गोड नक्किच असते. त्यामुळे गोड बोलणे अन सोबतिला कश्ट पसुन त्याचा देखावा करता येणे हे कामाच्या ठिकाणी सगळ्यात आवश्यक असते.

२) जिथे खूप साऱ्या मुली/बायका असतात तिथे कामापेक्षा इतर गोष्टींकडेच लक्ष दिले जाते का?( माझा आत्ताचा इथला अनुभव तसाच आहे )
होय. विशेषतः कॉल सेंटर.

३) जे कोणी अब्राह्मण senior असतात ते त्यांच्या ब्राम्हण junior सोबत असेच वागतात का ?( हे पण मी माझ्या इथल्या अनुभवावरून लिहित आहे )
अजिबात नाही. पण ज्याचा टक्का जास्त तो हरामखोरपणा करायला धजावतो हे भारतिय कॉर्पोरेट जगातिल वास्तव आहे. अर्थात योग्य बुध्दीभेदाचे कौशल्य हाती असलेस जात हमखास झक मारते हा माझा अनुभव आहे. केस स्टडीसाठी व्यनी केलात तरी चालेल.

४)seniors ने दोन्ही बाजूंचे unbiasdly ऐकून घ्यावे हि अपेक्षा चूक आहे का?
होय. अर्थात जर कंपनिचे नुकसान होत नसेल तरच. अन्यथा त्यांना फक्त आपलेच ऐकुन घेता आले पाहिजे हे कौशल्य विकसीत करणे आवश्यक आहे.

सहकारी बँक. हम्म. ओके. सहकारी बँकांमधे सगळे काही नियमानुसार चालत नाही तर त्यात प्रचंड प्रमाणात राजकारण असते हे आतापर्यंत तुम्हाला माहिती असायला हवे होते. जिच्यामुळे त्रास होतोय तिचे हात फार वरपर्यंत पोचलेले असू शकतात. तुमच्या वरिष्ठांच्या मनात असो नसो, त्यांच्याहीवरून तोंडी आदेश आला तरी ते काही करू शकणार नाहीत ही फार मोठी शक्यता आहे. (त्यांना काही अधिकार नाही हे त्यांनी कबूल केलेच आहे.)

शिफ्ट्सबद्दल बोलायचे तर सरकारी बँकांमधे ६ महिने एका जागी (एका विभागात)काम करायचे असा सामान्य नियम आहे. सहकारी बँकांमधे कागदोपत्री तसेच नियम असावेत असे गृहीत धरते. याचे कारण म्हणजे फ्रॉड करायला संधी मिळू नये हा उद्देश असतो. नियमानुसार व्यवस्थापन तुम्हाला ६ महिने याच शिफ्टमधे काम करायला लावू शकते. ते नको असेल तर बदली घ्या हा त्यांचा साधा हिशेब असावा.

तुमच्या बँकेत कर्मचारी युनियन कितपत स्ट्राँग आहे माहित नाही. आम्ही मात्र असले कित्येक प्रकार थांबवले आहेत. आमच्या युनियनने आवाज केल्यावर सगळे रीजनल मॅनेजर गुपचूप आम्हाला पाहिजे ते करून देतात. केवळ कर्मचार्‍यांच्या बाबतीत नव्हे तर भरपूर पैसे खाऊन गैरसोयीच्या जागी रीजनल ऑफिस हलवायची सगळी तयारी झाली होती. अ‍ॅग्रीमेंट सुद्धा झाले होते. ते आम्ही हाणून पाडले आहे. तशी चांगली मजबूत युनियन असेल तर तुम्ही हा प्रश्न युनियनकडे नेऊ शकता.

तुमच्याबाबतीत अन्याय होतोय हे स्पष्टच आहे आणि सहानुभूती आहे. पण याबाबत सगळे नियम माहित करून घेणे आणि प्रसंगी वाईट ठरायची तयारी दाखवून आवाज उठवणे आवश्यक आहे. ते जमणार नसेल तर बदली मिळेल तिथे आनंदाने काम करणे हेच श्रेयस्कर.

जातींचा कोणताही परिणाम असल्या गोष्टीत कधी होत नाही. वरिष्ठांची वैयक्तिक आवड-निवड असू शकते. तशीच तुमची न्युइसन्स व्हॅल्यू किती आहे यालाही महत्त्व आहे. मऊ लागेल तिथे कोपराने खणणे हे सगळीकडेच चालते. त्यात जातीचा काही संबंध नसतो.

नोकरी करायची असेल तर जास्त टेन्शन न घेता करा एवढेच सांगेन. कारण त्यात मिळणार्‍या पैशांपेक्षा होणारा त्रास कधी कधी त्याच्या वेळ/पैसे या किंमतीपेक्षा जास्त असतो. वर आलेल्या बहुतेक प्रतिक्रियांशी सहमत आहे. तुम्हाला शुभेच्छा!

@Prajakta२१ अशा गोष्टींची चर्चा करण्याकरता एक ऑफिस बाहेरची एखादी सिनीअर करिअर गाईड व्यक्ती पण त्याच क्षेत्रातील ओळखिची असलेली चांगली. पण नसेल तर बर्‍याच प्लेसमेंट सर्वीसेस मध्ये एच आर मधील रिटायर्ड व्यक्ती असतात त्यांचाही सल्ला उपयूक्त ठरू शकतो नाही असे नाही. ऑफीशीअल कम्यूनिकेश आणि रिलेशनशीप्स येणारे प्रॉब्लेम्सबद्दल इंग्लिश मध्ये शोध घेतला तर इंटरनेटवर अगदी छोट्या छोट्या गोष्टींबद्दलही चांगल्या टिप्स मिळतात.

एवढ्या अल्प माहितीवर असा दुरून आंतरजालावरून मी सल्ला देणे कितपत सयुक्तीक आहे मला माहित नाही. खासकरून सहकारी बँकेत एखाददोन मोठ्या प्रोफेशनल सहकारी बँकाही आहेत. सल्ला देणे सोपे आहे पण प्रत्यक्षात अवघडही असू शकते बहुधा सध्या तुम्ही इमोशनली रिअ‍ॅक्ट करता आहात किंवा कसे हे एकदा स्वतःस विचारून इमोशन मध्ये काही प्रॅक्टीकल अस्पेक्ट सुटणार नाही हे बघीतलेले बरे.

पैसाताई म्हणतात त्याप्रमाणे युनियनचा सपोर्ट नसेल तर तुम्ही सहकार क्षेत्रात आहात हे लक्षात घ्या; सध्या तुम्ही ज्या स्टेजला आहात तेथे बहुधा तुम्हाला बँकेची अधिक गरज आहे का बॅंकेला बॉसला तुमची आहे हे पाहून प्रॅक्टीकल निर्णय घेण म्हणजे जस की किमान काही कालावधी करता ट्रान्सफरला किमान तोंडदेखल तोंडी हो म्हणण अधिक चांगल. तुमच्या बॉसला तुमच्यापेक्षा अधिक चांगली व्यक्ती मिळाली नाही तर समोरून कॉल येईल. नाही आलातर सध्याचा न सोडता सावकाश पणे दुसर्‍या जॉबच्या शोधात तुम्ही राहू शकता. मुख्य म्हणजे तुमचे न पटणारी दुसरी व्यक्ती अधिक शिक्षण घेत असेल आणि दुसरे करिअर घेणार असेल तर त्यानंतर निवांतपणे आधीची जागा पुन्हा मागून घेण्याचा मार्ग मोकळा राहतो.

आपला पहिला आणि तिसर्‍या क्रमांकाचा प्रश्न दिसणे जात वगैरे गोष्टी एंट्रीलेव्हल जसे कि जॉब मिळताना महत्वाचे असूही शकते. ऐन हातात कंप्लेंट असताना अशा गोष्टींचा बॉसेसच्या प्रतिक्रीयेवर परिणाम होत नाही किंवा बॉसलाही तुम्हाला सुचतय ते सर्व सुचण्याची आणि खास करून तेवढ सुचण्याकरता बँकींग क्षेत्रातील सिनीयर व्यक्तीस वेळ असण्याची शक्यता कमी. हां तुम्ही ज्याची कंप्लेंट घेऊन गेलाय त्याची चेअरमनशी ओळख वगैरे या गोष्टी अजिबात परिणाम करणार नाहीत असे नाही पण त्याने फारतर प्रतिक्रीयेत सावधपणा येतो.

प्रश्न क्रमांक २ इतर स्त्रियांवर सोडलेला चांगला.

प्रश्न क्रमांक ४ seniors ने दोन्ही बाजूंचे unbiasdly ऐकून घ्यावे हि अपेक्षा चूक आहे का?

बाकीचे लोक सहानुभूती दाखवत असताना माझ याच उत्तर जरा शॉकींग वाटू शकेल तुम्ही हे कस ठरवता आहात की बॉस बायस्डच आहे म्हणून. व्यक्ती बायस्डही असू शकते किंवा ह्युमन रिसोर्स हँडल करण्याच प्रत्येक व्यक्तीच स्किल कमी जास्त असू शकत. दुसर तुमच काही चुकल आहे का? माझ्या मतानुसार काही स्टेप्स सोडून लास्ट बटवन स्टेप लेखी देण्याची स्टेप या बाबतीत कदाचित घाई झाली असण्याची शक्यता आहे का हे पडताळून पाहील पाहीजे.

१) आपल्या कंप्लेंटचा आणि रिअ‍ॅक्शन्स अनऑफीशिअल पिअर डिस्कशन्स आणि प्रेशर मधून येत असतील आणि त्यातून आपल्याकडून काही नकारात्मक रिअ‍ॅक्शन होत नाहीएना हे पडताळून पहावयास हव. कारण भावनेच्या भरात एखाद्या विषयाला आपल्याकडून अनड्यू वेटेज दिल जाण्याची शक्यता नाकारता येत नाही.

२) ज्या व्यक्तीशी पटत नाहीए त्या व्यक्तिशी ओव्हर अ कप ऑफ टी सरळ डायरेक्ट चर्चा करून अ ब क आणि ड हे विषय खुपताहेत हे शांतपणे सांगावे. बदलण्याची संधी द्यावी.

३) बॉसकडे परस्पर जाण्यापेक्षा त्याव्यक्तीला सांगाव की माझ अजून समाधान झाल नाहीए आपण बॉसकडे दोघे मिळून जाऊ ती व्यक्ती सोबत येतच नाही म्हणाली तर मग बॉसकडे डायरेक्ट जा.

४) बॉसकडे सुद्धा समाधान नाही झाल अजून वरचा बॉसकडे जायचे असेल तर तेव्हाही आपण सोबत जाऊन वरच्या बॉसकडे जाऊ म्हणुन सांगा तोही सोबत येत नाही म्हणाला तरच डायरेक्ट वरच्या बॉसकडे जा.

५) त्यातही समाधान नाही झाल तर मी वर म्हटल्या प्रमाणे करिअर गाईडशी किंवा रिटायर्ड अनुभवी एचा आर शी चर्चा करून पत्र वगैरे द्याव.

ह्या स्टेप खूप आक्रमक नाही पण तुम्हाला डिप्लोमॅटीकली सेफ रहात आपला अधिकार मागण्यात प्रॅक्टीकली मदत करतात.

अर्थातच हा दुरून दिलेला सल्ला आहे यास मर्यादा आहेत. एनी वे शुभेच्छा.

बँकींग मधला एखादा अ‍ॅडव्हान्स अभ्यासक्रम असतो का? तो करा. सहकारी बँका तशा ही डुबणारच आहेत. तेव्हा ती नोकरी सोडून प्रायव्हेट बँकेतली जास्त कामाची, जास्त अनुभव देणारी, जास्त ताणाची नोकरी स्विकारा. अ‍ॅडिशनल स्कील्स अपडेट करा. ईंग्लीश फर्डे करून घ्या. देशभर जायला तयार रहा. जमल्यास देशाबाहेर जा. कुठे या फालतू सहकारी बँक, गव्हर्नमेंट सर्व्हिस वगैरे कीडामुंगी लोकांच्या नादाला लागत बसता? जातीय राजकारण करत, टेबलाखालचे पैसे स्विकारत, रिझर्वेशन कडे डोळे लावून खड्डे असलेल्या रस्त्यात स्कूटर आदळत शिव्या देत जगणारे लोक हे. प्रयत्नाने, अभ्यासाने प्रगती साधून घ्या आणि यातून बाहेर पडा.

तुमचे स्वतःचे तुमच्या पोझिशनसाठी आवश्यक असलेले क्वालिफिकेशन, तुमचा अनुभव आणि तुमची भविष्यातली मेहनत करण्याची तयारी यावर तुमचा जर पूर्ण विश्वास असेल तर दुसरी नोकरी शोधा आणि ती मिळाल्यावर ह्या नोकरीवर लाथ मारा...
वाटल्यास त्या वेळेस ह्या सर्व वरिष्ठांची शाब्दिक निर्भत्सना करा...
जिच्याजवळ ह्या वरील सर्व गोष्टी असतील तिची प्रगती कोणीच रोखू शकत नाही....
पण ह्या गोष्टी जर नसतील तर दुसरीचे देखणेपण, जात वगैरे गोष्टींबद्दल तक्रार करणे बंद करून आपली आहे ती नोकरी अधिकाधिक परिश्रम करून टिकवा असा आमचा स्पष्ट सल्ला आहे....
स्पष्टोक्तीबद्दल क्षमस्व...

मी मला continuously सेकंद शिफ्ट जमणार नाही असे सांगून सुद्धा

तुमच्या सहचारीणीला आणि वरिष्ठांना चांगले ठाऊक आहे की कांही झाले तरी तुम्ही नोकरीचा राजीनामा देणार नाही, तुमची 'वर'पर्यंत पोहोच नाही किंवा/आणि पत नाही. म्हणजेच तुम्हाला त्यांच्या मनाप्रमाणे वाकविण्यास तुम्ही एक 'सॉफ्ट टार्गेट' आहात.

ठीक आहे असे समजून मी ते करायला तयार पण झाले

'सॉफ्ट टार्गेट'चा माझा मुद्दा इथे सिद्ध होतो. नोकरी सोडण्याची धमक किंवा कर्मचारी संघटणेचे पाठबळ नसेल तर आपल्या मुद्द्यांना वजन येत नाही.

पण त्या सहकारीचे उद्धट आणि अरेरावीचे वागणे फारच वाढले (तिला first शिफ्ट मिळाल्यानंतर)

ह्याला वरील विवेचन, तिचा आत्मविश्वास, वरीष्ठांचे पाठबळ आणि उद्दाम स्वभाव हेच कारणीभूत आहे.

ती माझी आणि तिची branch ला ट्रान्सफर करणार आहे

ह्या शक्यतेचा तुम्ही तक्रार करण्याआधी विचार करायला हवा होता. संघर्षात, लढाईत नुसते आपल्याजवळ काय काय हत्यारे आहेत ह्याची जाण पुरेशी नसते. शत्रूपक्षाकडे काय काय शस्त्रे आहेत आणि ती वापरली तर आपण स्वतःचे संरक्षण कसे करणार ह्याची परिपूर्ण योजना हाती असावी लागते.

ह्यात मी हे त्या इतर २ सरांना पण विचारले तर ते म्हणाले कि त्यांना काही authority नाहीये त्यामुळे त्यांची फक्त बघ्याची भूमिका आहे

हे धोरणी उत्तर आहे. व्यवस्थापनात हे असेच होत असते. स्वतःच्या अंगाला कांहिही लावून न घेता तक्रारकर्त्याला वाटाण्याच्या अक्षता लावणे हे स्वतःचे स्थान सांभाळण्यासाठी त्यांना आवश्यकच असते. तुम्ही सारख्या सारख्या दुसर्‍यांच्या (अगदी योग्य असल्या तरी) तक्रारी करीत असाल तर ते कावलेले असण्याची शक्यता आहे. त्यामुळे चर्चेच्या भानगडीत पडून तुम्हाला न्याय देण्याऐवजी तुम्हाला परस्पर पिटाळून लावणे त्यांच्यासाठी कमी श्रमाचे (अधिकार पदावर असल्याने) आणि जास्त सोयीचे असते.

कामापेक्षा नुसत्या तुमच्या बाह्य दिसण्यावर आणि गोड गोड बोलण्यावर सगळे काही अवलंबून असते का?

ह्या वाक्यातून तुमचे वैफल्य दिसून येते बाकी काही नाही. एकूण प्रसंगात ह्या विधानाला/प्रश्नाला कांहीच अर्थ नाही. उलट तुम्ही लढाई लढण्या आधीच 'हार' स्विकरल्याचे संकेत देत आहात.

जे कोणी अब्राह्मण senior असतात ते त्यांच्या ब्राम्हण junior सोबत असेच वागतात का ?

मला नाही वाटत. पण तुमच्या कचेरीत ब्राह्मण-अब्राह्मण वाद जोरात असेल आणि तुम्ही ब्राह्मण आहात म्हणून हिरीरीने ब्राह्मणांच्या बाजूने वादात उतरला असाल तर तुम्हाला टार्गेट केले जाणे शक्य आहे. अशा परिस्थितीत तुमचे मरण तुम्ही स्वतःच ओढावून घेतले आहे. नोकरीत असताना (किंवा इतर परिस्थितीतही) तोंड बंद ठेवून सतत परिस्थितीचे अवलोकन करणे आणि आपल्या प्रत्येक वाक्याचा आजूबाजूच्या माणसांच्या विचारसरणीवर काय परिणाम होणार आहे, आपल्याबद्दल काय मत होऊ शकते ह्याचा विचार करूनच तोंड उघडणे महत्त्वाचे असते.

seniors ने दोन्ही बाजूंचे unbiasedly ऐकून घ्यावे हि अपेक्षा चूक आहे का?

दुर्दैवाने ह्याचे उत्तर 'होय' असेच आहे. वरीष्ठ धोरणी असतात. स्वतःची खुर्ची ही त्यांची सर्वोच्च प्राथमिकता असते. हाताखालच्या लोकांचा न्याय-अन्याय ह्याच्याशी त्यांना कांही घेणं-देणं नसतं.

आता माझी नोकरीतील कैफियत मांडतो.
इथे आखातात आमच्या कचेरीत मलबार्‍यांचे वर्चस्व होते. त्यात त्यांचा शिवसेवरचा आणि मराठी माणसावरचा राग मला पहिल्या आठवड्यातच अनुभवास आला. २९ जणांच्या कचेरीत २ मँगलोरी, १ सिंधी आणि मी एक मराठी बाकी सगळे (२६) मलबारी असे प्रमाण होते. नोकरी टिकविणं ही जेंव्हा माझी गरज होती तो पर्यंत न्याय-अन्यायाचा विचार न करता मी सर्वांशी दोस्ती करून राहिलो. (मराठीबाणा जपत, तो सोडला नाही). जेंव्हा माझी नोकरी सोडण्याची तयारी (मनाने) झाली होती तेंव्हाच वरीष्ठांसमोर प्रमोशनची विनंती मांडून ती पूर्ण न झाल्याने शांतपणे नोकरी सोडून व्यवसाय सुरु केला.
सत्तेपुढे शहाणपण चालत नाही. आपली उद्दीष्ट नजरेसमोर ठेवून ती साध्य होई पर्यंत आवश्यक त्या तडजोडी स्विकाराव्या लागतात. एकदा उद्दिष्ट साध्य झालं की आपला दगडाखालचा हात मोकळा होतो आणि आपण समोरच्याच्या कानाखाली भडकवायला मोकळे होतो.
त्यामुळे उगीच त्रागा, तणतण करून आपली असहाय्यता सर्वांसमोर उघडी करून हसं करून घ्यायचं नाही. दुसरी नोकरी शोधायची (तिथेही राजकारणं असणारच आहेत हे लक्षात घेऊन) आणि पहिल्यानोकरीवर तत्त्वाच्या मुद्द्यावर (त्याची त्या वेळी जाहिरात करून), लाथ मारून बाहेर पडायचं.

प्रत्येकाची वैयक्तिक परिस्थिती, जबाबदार्‍या वेगळ्या असतात. तेंव्हा मी म्हणतो आहे ते सर्वच लागू होईलच असे नाही. पण मतितार्थ लक्षात घेऊन, आपल्या परिस्थितीशी साजेशी कारवाई करावी.

होण्याआधी किंवा सगळे प्रतिसाद वाचून(म्हणजे "असे करा" "असे करून पहा" "असे करू नका") प्राजक्ताजींनी काय ठरवले ते वाचायला आवडेल.

प्राजक्ता इथे तुम्ही फक्त तुमची बाजू मांडली आहे. अर्थातच ह्याला तुमची फर्स्ट शिफ्टवाली सहकारी आणि व्यवस्थापन ह्यांचीही बाजू असणार आहे. मिपाकरांनी सल्ला देताना हे ही विचारात घ्यावे.

बँकेत कुठलं काम 24/7 करावं लागतं....मला लक्षात येत नाहिये. आपण सांगू शकाल का?