कविता - एक खेळ

उदाहरण म्हणून तुम्हीच एक दोनोळी कविता द्या बघू!

ध्यानी, मनी, स्वप्नी तुच तु |
माझी जीवनसाथी तुच तु |
जमले की नाही माहीत नाही पण असेच लिहले आहे.

तथास्तु! :)

माझे २ पैसे.

या विश्वाचा जो निर्माता
तुझा न माझा जीवनदाता
त्याचे या सार्‍यातील असणे
तसेच वाटे तुझे वाहणे

त्या देवाला कुणी पाहिले
मनात येता कैसे कळले
विश्वच त्याचे, त्याचे सारे
श्वासच त्याचे, शीतल वारे

त्या श्वासांसम शीतल परि तू
आनंदाची मंद झुळुकशी
कसे न कळले मला तुझे पण
श्वासांसोबत येणे जाणे

@मी तुम्हाला काव्याच्या दोन ""पंगती"" देत आहे >>> =)) ठ्ठो! =)) ठ्ठो! =))

असा धागा एका दुस-या काव्यविषयक संकेतस्थळावर बघितला होता. एक काफिया घेऊन त्यावर शेर जोडत महागजल झाली होती.

हा काफिया बघा कसा वाटतो; त्यापुढे सुचल्यास आपले शेर जुळू द्यात.

स्वतःला असे मी जपावे कशाला
जगापासुनि मी लपावे कशाला

...

मस्त चाललंय! इथे विडंबन चालेल का नाही?

कठीणनच आहे शब्दात पकडणे

'कठीणच आहे' का 'कठीण नच आहे'

मला एकंदरीतच कठीण वाटतंय.

माझ्या मनात तुझे येणे -जाणे,
कठीणच आहे शब्दात पकडणे
आज जरा भांडी नीट विसळणे
रोज खपवुन घेणार नाही
भांड्यांना पावडर तशीच रहाणे

आता वेल्लाभटांचा काफिया

स्वतःला असे मी जपावे कशाला
जगापासुनि मी लपावे कशाला

कंड सुटता हवे लाजणे ते कशाला
मुठी घट्ट आवळीत बसावे कशाला

काय म्हणावे अशा वागण्याला
त्वरीत करावे सुरु खाजवायला

स्वतःला असे मी जपावे कशाला
जगापासुनि मी लपावे कशाला
======
भले किर्र अंधार वाटेवरी ह्या
तरी मार्ग सोडुनी जावे कशाला

असे रात्र थोडी आणि फार सोंगे
तरी खिन्न होउनी गावे कशाला

जरी भोवती गारठा भितीदायी
उद्याची असुदेत आशा मनाला

छान आयडीया !!

अवांतर : ह्यावरुन आठवले गेल्या कित्येक दिवसात काहीच नवीन काव्य बिव्य सुचलं नाहीये :(

आता वेल्लाभटांचा काफिया

स्वतःला असे मी जपावे कशाला
जगापासुनि मी लपावे कशाला

स्वतःस शहाणे मानावे कशाला

मिपावरी जगावे कशाला

माझ्या मनात तुझे येणे -जाणे,
कठीणच आहे शब्दात पकडणे
पाहुनी मित्रासवे तुझे बागडणे
कठीणच आहे तुझा हाथ पकडणे

माझ्या मनात तुझे येणे -जाणे,
कठीणच आहे शब्दात पकडणे

नको वाटतो मज फेर आठवांचा
नको लोभ पुन्हा त्या ओष्ठ्द्वयांचा
नको रात्र सारी तू स्वप्नात माळु
स्वप्नभंगात फिरुनी दुभंगुन जाणे

नको खेळ पुन्हा त्या जुन्या बंधनांचा
नको स्पर्शभास शरीरा तयाचा
नको रे पुन्हा त्या विरहात जाळु
नको पहाटेला दवथेंबात न्हाणे

नको वाटतो वायु यमुना तिरीचा
नकोच कदंब बिना सावलीचा
नको सूर वाहू जळी बासूरीचा
नको घटाचे दुभंगुन जाणे

का घडवीशी पाषाण या राधिकेचा
विसरली हास्य मधुर, विसर पडे जगाचा
तरीही श्वास घेणे हा नियम या धडाचा
........

कुणीतरी मदत करा भाऊ/तायांनो.

या निमित्ताने फार वर्षांपूर्वी इथेच मिपावर मी आणि प्राजु यांनी मिळून एक गमतीदार खेळ सुरू केला होता त्याची आठवण झाली
त्याचे दुवे:
गोफ-१
गोफ-२

अपर्णा तै __/\__