प्रलय
निनादतो शंख कुणाचा
डमडमतो डमरू संगे
महारुद्राने का उघडला
तिसरा नेत्र नि:संगे
विखार तो डंख शेषाचा
कडकडतो दामिनी संगे
सागराने का बुडवला
भयभीत मित्र अंतरंगे
पसरतो पंख तमाचा
घणघणतो मृदुंग संगे
कालाग्नी का चेतवला
भाजूनी आकाशछत्र दुभंगे
ढळतो पंथ पृथ्वीचा
धडधडतो उल्काप्रपात संगे
हलाहल तो पचवलेला
कंठही लालीत आज रंगे
|- मिसळलेला काव्यप्रेमी -|
(१७/०३/२०११)
प्रतिक्रिया
17 Mar 2011 - 12:24 pm | अवलिया
मस्त !
17 Mar 2011 - 12:34 pm | नगरीनिरंजन
वा! मस्त आणि समयोचित!
17 Mar 2011 - 1:11 pm | प्रकाश१११
मिसळलेला काव्यप्रेमी -मस्त जमलीय
विखार तो डंख शेषाचा
कडकडतो दामिनी संगे
सागराने का बुडवला
भयभीत मित्र अंतरंगे
17 Mar 2011 - 1:18 pm | हरिप्रिया_
छान...
आवडली कविता....
17 Mar 2011 - 1:18 pm | गणेशा
रौद्ररस जबरदस्त ... एकदम शब्दाशब्दात अंगार भरलाय
17 Mar 2011 - 4:17 pm | कवितानागेश
आवडली.
17 Mar 2011 - 11:33 pm | प्राजु
वाह!रौद्ररस जबरदस्त!!
18 Mar 2011 - 3:25 am | निनाव
उंच कविता आहे. जब्बरदस्तच.
विखार तो डंख शेषाचा
कडकडतो दामिनी संगे
सागराने का बुडवला
भयभीत मित्र अंतरंगे
भन्नाट सुचले आहे.
18 Mar 2011 - 5:25 pm | चित्रा
कल्पना आवडली.
हे कोणते वृत्त आहे?
8 Oct 2013 - 10:13 am | अनिदेश
ही वाचायची राहिली होती.....:).....प्रेमा कडून प्रलयाकडे कस वळलास रे बाबा :)
8 Oct 2013 - 10:18 am | सार्थबोध
खूप छान कविता
26 Feb 2019 - 4:18 pm | मिसळलेला काव्यप्रेमी
आज या कवितेची फार आठवण झाली.
26 Feb 2019 - 4:53 pm | यशोधरा
चपखल.
26 Feb 2019 - 5:02 pm | ज्ञानोबाचे पैजार
पण आज इतके काही विशेष झाले नाही. (म्हणजे प्रलय वगेरे म्हणण्या एवढे)
झुरळे झाली की बेगॉन मारावेच लागते आणि ते संपले तर पॅरागॉन असतेच ना जवळ?
पैजारबुवा,