स॑ण आणि संस्कृती.

उपद्रवमूल्य टाळणे कुणाच्या कधी डोक्शात तरी शिरणारे की नाही काय माहिती :( लै पिडतात लोक. वर टीका केली की संस्कृतिद्वेष्टे ठरवतात ते आणि वेगळंच.

तुम्ही हिंदूद्वेष्टे आहात.मुस्लिमांचे नमाज दिसत नाहित काय?

सरळ पोलिसांत तक्रार का नाही केलीस गड्या?
माझा या बाबतीत अनुभव चांगला होता. शेजारच्या गल्लीत कुणाचं तरी लगीन वाजत होतं. संध्याकाळी ६ला चालू झालेला धिंगाणा ११:३० झाले तरी कमी व्हायचं नाव घेईना. सरळ जवळच्या चौकीत फोन लावून तक्रार केली. दहाव्या मिंटाला सगळे आवाज बंद झाले. :)

असो...

आनंद आहे...

हिंदू धर्मावर प्रेम करणार्‍यात अजून एकाची भर..

व्हेअर आर यु सर ? हिच तर आपली खरी संस्कृती आहे.
उदा.
खेळसंस्कृती म्हणाल तर फ्क्त क्रिकेट.
गायनसंस्कृती म्हणाल तर फक्त बॉलीवूडी गाणी
नर्तनसंस्कृती म्हणाल तर फक्त बॉलीवूडी आयटेम साँग्स
वाचनसंस्कृती म्हणाल तर फक्त वर्तमानपत्रवाचन.

रोज नमाजाच्या भसाड्या आवाजात गर्जना होतात..त्या निमुटपणे ऐकुन घेता तसे हे पण घ्या हाच त्या वर उपाय

तो आवाज खुप सुसह्य आहे असे नाही पण अजून तरी तो आवाज नाक्या नाक्या वर , चौका चौकात , गल्ली बोळात तासंतास ऐकलेला नाही

अहो हनुमान जयंति वर्शातुन एकदाच येते..हे भसाडे आवाज लाऊद स्पिकर वरुन दिवसातुन ५ वेळा गल्ली बोळातल्या मशिदितुन ३६५ दिवस येत असतात.

मशिदिचे भोंगे वाजतात यावर बोलणार नाहि..पण हनुमान जयंति आली कि बोलणार..धन्य आहे स्युडोसेकुयुलर पणाची

अख्ख्या रावणी सेनेने केला नसेल तेव्हढा उच्छाद आपल्या हॅप्पी बड्डेला दरवर्षी होताना बघणं हेच नशिबी उरलं मारुतीरायाच्या.

अर्धवटराव

उत्सवप्रियता हा आपल्या संस्कृतीचा चांगलाच गुण आहे पण इतरांना नुइसन्स होणार नाही याची काळजी घेतली पाहीजे खरी.
बाकी इथे ना उत्सव ना सण .... बोअर होते.

महाराष्ट्रात सर्वात जास्त जी देऊळं आहेत ती हनुमानाची. गाव तेथे हनुमानाचे देऊळ आहे असं दिसतं. काही गावं उठून गेली मात्र मारोतीराया तेथेच राहीलेला आहे.

केवळ हनुमान जयंतीच नाही तर अन्य सर्वच सार्वजनिक उत्सवात मोठ्या आवाजाचं वेड लागलेलं दिसतं. प्रसंग काहीही असो हिंदी सिनेमाची गाणी कुठेही चालतात.

पुण्यात शुक्रवार पेठेत चिंचेच्या तालीमीचा गणपती बसायचा तेव्हा संध्याकाळी ६ ते १० आम्ही रूम सोडून अन्यत्र गेलेलो असायचो. कारण एवढा आवाज असायचा की खिडकीच्या काचा थरथरायच्या. हाच प्रकार दहीहंडीच्यावेळीसुध्दा. तसेच देवीच्या नवरात्रात कुणी तरी गल्लीचा दादा पुण्यात ती माळ का काय ते अर्पण करायला जायचा आणि ही... स्पिकरची भिंत उभी करून काळजाचे ठोकेचुकवत जायचा. खरं तर अश्या प्रकाराने चिड येते. जरा सुध्दा सामाजिक भान नसलेली पोरं जमली पाहिजेत म्हणून नगरसेवक किंवा गल्लीदादा अश्या प्रकारांना प्रायोजीत करतो.

याच वेळी जेव्हा लक्ष्मी रस्त्यावर मानाच्या गणपतींची मिरवणुक निघते तेव्हा मन कसं थिरकतं काय सांगावं. काय तो कैफ आणि काय ती मजा. ठोल, ताशे, भगवा झेंडा आणि मागे गणपती..... काही विचारू नका. पुण्यातील या मिरवणुकांचा अनुभव असमान्यच. त्यासाठी लागणारी मेहनत सुध्दा खुप आहे हे माहिती आहे. नदीपात्रात महिण्यांपुर्वी सराव सुरू झालेला असतो. आणि तो झेंडा आणि त्याचा ध्वजदंड हे सर्व पेलायचं आणि बेफाम होईन नाचायचं... खरं तर याला म्हणतात मस्ती... एवढे ढोल एका तालात एका गजरात वाजताहेत. आणि हो मुलींसुध्दा त्याच अधिकाराने सहभागी होतात आहे. हे चित्र काही औरच आहे.

डिजे आणि स्पिकरच्या भिंती त्यांनी लावोत किंवा आम्ही ते चुकीचंच आहे. कमी कष्टाच्या शार्टकटाचा अभिमान तो कशाला?

"आजवर मला तरी त्यांच्या नमाजचा त्रास झाला नाही
त्यांचे तत्त्वज्ञान शांततेवर आधारलेले आहे त्यामुळे असेल.

बा द वे
वर्षभर संपूर्ण देशात दिवाळीचे फटाके फोडणार्‍या लोकांबद्दल काय वाटते आपल्याला ...
हैद्राबाद, जर्मन बेकरी पुणे, मुंबईचा जव्हेरी बाजार इ. इ.

मी जेव्हा ७-८ महिन्याची गरोदर होते तेव्हा अगदी खाली पार्किंग मध्ये काचा थरथरतील एवढ्या जोरात गाणी लावली होती.. ८ ला रात्री.. कारणः - लग्नाचे वर्‍हाड येणार होते रात्रि ११ ला..
मी एक तास ऐकलं.. मग मला अस्वस्थ व्हायाला लागलं..बाळाही थोडं अस्वस्थ होतय असं मला वाटलं.. मग मात्र मी बिथरले.. आणि पोलीसांना फोन करेन अशी १० ला धमकी दिली.. त्यावर "कोण पोलीस काय करतो बघु.." अशी तिथल्या "समाजसेविकेने" धमकी दिली.. पण घाबरुन गाणी बंद पण केली म्हणा..
माझ्या घरासमोर एक स्पीकर चे दुकान आहे.. म्हणजे तिथे नेहमी मोठ्या स्पीकरची टेस्टींग चालते. तिथे दुपारि २ ला गाणी लावलि.. मी जाऊन परत पोलीसाम्ची धमकी देऊन आले.. गाणी बंद...!!

विशेष म्हणजे.. मी हे सगळं करते म्हणुन सोसायटी वाल्यांनी नवर्‍याला बोलावलं आणि "तुम्ही दोघंच अस्ता.. तुम्हाला फॅमीली आहे.. ते काय्..सडाफटिंग लोक.. जीवाला काही करतिल.. उद्या जाऊन त्या नगर सेविकेला सॉरी म्हणुन या.." असा सल्ल दिला.. आता हेच १५ लोक मी बोलताना आले असते तर मुळातच झाला असता का आम्हला त्रास? पण हे सगळे सहन करत बसले आणि आम्हालाच शांत रहा असा सल्ला दिला.. अर्थात मी त्या "शांततापुर्ण" चर्चेत जाऊन "माझं काय ते मी निस्तरेन.. माझ्या नवर्‍याला कुणी टच जर केला तर मी त्यांच घर्दार जिवंत ठेवीन का?" असा डायलॉग मारु "मी पण लय डेंजर हाय" असा लूक देऊन आले!!

असंच आमच्या कडे बरोब्बर १ ५ मार्च ला पारायण सुरु होतं .
पहाटे ४ पासून रात्री १२ पर्यंत भसाड्या आवाजात गोंगाट चालू असतो .

शाळा कॉलेज सगळ्यांच्या परीक्षा असतात डोक्यावर .
या वेळी पहिल्या २ दिवसात मी आणि माझे २ मीन जाउन सांगून आलो होतो . आवाज इतका हि नका वाढवू कि त्याचा त्रास होईल परीक्षा आहे मुलांच्या .

त्या मंडळाने या विनंती ला मानही दिला . आवाज अगदी कमी होता .
(आणि काही खूप चांगली भजनी मंडळे पण होती . त्यामुळे ऐकायला मजा येत होती )

पण दुसऱ्या दिवशी यांचा "चेरमन " आला . आणि म्हणे देवाची भक्तीच करतोय . परीक्षा

काय येत जात असतात .
हवं तर तुम्ही लोक पण येउन बसा इथे . मार्क चांगले पडतील .

. .

आम्हाला रात्री जागरणाची सवय .
आणि पारायण एका देवळाच्या आवारात चालतं .
रात्री जाउन देवळावर लावलेले स्पीकरच्या वायरी कापून यायचो .
:D

ना. विलासराव देशमुख यांच्या काळात ज्या चांगल्या गोष्टी झाल्या त्यापैकी एक
म्हणजे माहिती अधिकार कायदा

दुसरी म्हणजे ध्वनिवर्धकावर वेळेची मर्यादा.
पण या निर्बंधामुळे २००५ ला पुणे पेटले होते गणपतीच्या काळात.

जी गोष्ट स्पिकरची तिच गोष्ट फटाक्यांची.. माझी आजी शेवटच्या आजारात हॉस्पिटल मधे असताना समोरच्या रस्त्यावर कोणी आमदार येणार म्हणून दहा हजारांची फटाक्यांची माळ लावली होती. आजी अक्षरशः थरथरत होती. तिथे जाऊन बोलावं तर पोलिस तिथेच उभे होते त्या आमदारच्या सुरक्षेसाठी !

उपप्र॑श्नः ती वडारवस्ती तिथे आधीपासूनच होती. हॉस्पिटल नंतर आलं. अशावेळी हॉस्पिटलांना परवानगी देण्यापूर्वी नगरपालिकेकडे काही नियम असतात की नाही?

हेहे. असंच होतं बाबा!

साँड लय भारी आला पाय्जे तरच सगळ्यांना कळेल ना आपला पन 'सन' आय! (कुठेतरी ऐकलेलं वाक्य) (व्याकरण मुद्दाम जसंच्या तसं लिहीलंय.)