मनमानी

:(

__/\__

:(

तिला मात्र ना ध्यान, भान वा चिंता, वार्ता, जाणहि नाही
'काल' विसरली, 'आज' जगे अन् 'उद्या'पासुनी अलिप्त राही !

हा शेर अप्रतिम जमलाय .

निव्वळ अप्रतिम... !!

अशा स्त्रिया - मुली/पुरंध्री/वयस्कर स्त्रिया पाहील्या आहेत. पण तुमच्या कविदृष्टीतून काही वेगळ्याच भासल्या. तुम्ही कवि लोक अनोख्या दृष्टीने आम्हाला जग पहायला शिकवता.

कोण, कुणाची, असेल कुठली, फिरे कशी होऊन उन्मनी?
दैव, भोग की अतर्क्य नियती, असे कुणाची ही मनमानी?

अप्रतिम शेर आहे.

अगदी प्रत्ययकारी वर्णन.

अप्रतिम लिहलय क्रांतीताई

अवांतरः मला कवितेतलं कळत नाही पण "कळाहीन केसांत माळते रंग उतरली फुले बेगडी" थोदसं अडखळायला होतयं

अप्रतिम शब्दचित्र क्रांतीतै. केवळ अप्रतिम.
टोटल व्हिजुअलाइझ झालं डोळ्यासमोर.

सुंदर सुंदर आणि निखळ सुंदरच काव्य जे वाचताना अंगावर रोमांच आले.

शेवटापर्यंत येताना चर्रर्र झालं मनात. :(

उन्हाळ्याच्या सुट्टीत मामाच्या गावी जायचो ... तेव्हा त्याच्या गावात एक वेडी .. म्हणजे
लग्न होउन नवर्‍याने सोडुन दिलेली मुलगी , वय जेमतेम ( तेव्हाचं ) २० /२१ असेल तिचं ,
पण लग्न होउन तीन महिन्यानीच तिच्या नवर्‍याने तीला सोडुन दीलं . ़खुप मारहाण केली होती.
माहेरी आल्यावर १५ ते २० दिवस नुसती घुम्यासारखी पडुन असायची ...मग उठुन तासंतास
आरश्यात स्वताहाला बघत बसायची .. स्वतहाला शिव्या द्यायला लागली .. घरच्यांनी आधी
सांभाळुन घेतलं .. पण नंतर पूर्णपणे दुर्लक्ष . मग रस्त्यावरुन फिरणं , गाणी म्हणणं , एक
फाटकी पर्स खांद्याला अडकवुन त्यात आरसा , फनी , गंध ... मग कुठल्यातरी झाडाखाली
बसुन पिंजलेले केस फनीने विंचरायची , गंध लावायची .दिसायला एक्दम साधी . सुंदर नव्हती .
भिती वाटायची तिच्याकडे बघुन .. पण रोजचा दिवस नव्याने उगवलाय असा भास तिच्या
चेहेर्‍यावर व्हायचा .

मी थोडं विचारल्यावर कळलं कि तिच्यावर तिच्या नवर्‍याने आणि दीराने दोघानीहि
जबरदस्ति केलेली होती . लग्नानंतरचे पहिले तीन महिने .. जिथे सुखाची अपेक्षा केली
जाते तिथे रोज काट्यांची ओरबड नशिबात असेल तर ??
रोजचा बलात्कार , अत्याचार सहन झाला नाहि त्यामुळे ती वेड्यासारखी , भ्रमिष्ठासारखी
वागु लागली ... परिणाम : नवर्‍याने माहेरी आणुन सोडलं ..

सॉरी पण , वरच्या ओळी वाचुन एकदम ' ती ' डोळ्यासमोर आली .

सॉरी .

काय बांधलय शब्दचित्र? निव्वळ सुरेख!

खुप मस्त लिहीलय क्रांतीतै...

प्रत्येक ओळ एक अखंड प्रसंग डोळ्यासमोर उभा करतेय...
सुंदर!!

अप्रतिम लिहलंय क्रांती ताई!!

शब्द आणि रचनेची ताकद अफाट. डोळ्यासमोर चित्र उभे राहीले.

निळी असावी कधी ओढणी, जरी दिसतसे कळकटलेली
ओढुन घेते मुखावरुन ती, जशी परिणिता कुणि नटलेली

हळूच हसते, जरा लाजते, नजर झुकविते करून तिरकी
गुणगुणते तंद्रीतच आणिक स्वतःभोवती घेते गिरकी

क्या बात.... निव्वळ अप्रतिम...

>>> 'आज' जगे????
हे? असलं? :(

पूजानं लिहीलेलं पण- वाईटच :(

अंगावर आली कविता...