तुमच्यात्-आमच्यात

"हजारो वर्षापुर्वी आपण झुंडीत राहात होतो. काही झुंडीत सशक्तांनी अशक्तांना आधार देणे काटेकोरपणे सांभाळले जायचे. आमच्यात हा नियम आजही पाळला जातो."
तो बोलत होता.
मी ऐकत होतो.
जे काही थोडेसे 'मी' पण होते ते पेटलेल्या कापराप्रमाणे वितळत होते.
ना सु:ख ना दु:ख सिर्फ मैं
'मी' पण नसलेला मैं
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
निलकांत ची आतुरतेने वाट बघत होतो.
त्याच्या धाडसी निर्णयाबद्दल त्याचे खुप कौतुक करायचे होते.
आणि इतक्यात तो आला.
बरोबर दोन पोर पण होती.
निलकांतसाठी राखुन ठेवलेला वेळ खातो की काय असा प्रश्न उभा राहीला.
काहीही न बोलता त्याने मार्क शीट्स हातावर ठेवल्या.
मार्क बघुन मी म्हणालो, "मुंबई, बहुदा जेजे."
पोरांनी लगेच हाय फाय केले.
पाया पडली.
"चला चार लाख वाचले" तो
का रे बाबा. काही आर्थिक अड्चण आहे का. मला सांग मी बघतो.
तो हसला.
त्याने पोरांना बाहेर पिटाळले.
"तुमच्यावरचे आहे का कोणी हे मिसळ्पाववरचे आर्टीकल मी वाचले सर. आमच्यात १२ वर्षावरच्या मुलांना गल्यावर बसवुन धंद्याचे बाळकडु पाजले जाते.
मेडीकल, इंजिनियरींग ला भिकेचे डोहाळे समजतात आमच्यातले बुजुर्ग्.पण काळ बदलतोय. आम्हाला पण बदलायला पाहीजे. तुमच्या भाषेत सांगायचे झाले तर 'हॉर्सेस फॉर कोर्सेस'. ह्या पोरांनी आमच्या पुर्ण ज्ञातीला विचार बदल करायला भाग पाडले आहे. तुम्ही ह्या वर्षी कधी येणार. हजारचा हॉल बुक करतो. आमच्या ज्ञातीच्या सर्व पोरांना पालकासकट बोलावतो. करु ३ तासाचा कार्यक्रम. सत्कार पण करतील. नाही म्हणु नका"
बघु. पण तु हसलास कशाला?
"वाचतोय मी ३ वर्ष तुमचे लेखन. ही साईट पण एक झुंडच ना. कितीजणांनी तुम्हाला बोलवल तुमच्यातल्यासाठी. मी सहा वेळेला बोलवल. हा लेख ११०० जणांनी वाचला. किती नावे मिळाली तुम्हाला तुमच्यातली आतापर्यंत. ह्यातली कितीजण सशक्त आहेत. आमच्यात पण वाद असतात, पोकळ सुचना असतात, कडाक्याची भांडणे असतात, वन अप मन शिप असते. पण आमच्यातल्या अशक्तांना आधार द्यायचे मुळ कर्तव्य ह्या सर्व कारणानी कधीच मागे पडत नाही. शेवटी कम्युनिटी सर्वायवल चा प्रश्न आहे. सर्व वाचतो मी. इतर साईट पण वाचतो. माईंड सेट समजतो. धंद्याच्या सेटींग ला बरे असते. म्हणुनच गेल्या ३ वर्षात आठ नविन दुकाने टाकली सर. तुमचा विश्वास बसणार नाही.ह्या पोरांचा रिझल्ट लागताच मी नेट वर्किंग केले. ३ तासात ह्या मुलांच्या पोस्ट ग्रॅड पर्यंतचे पैसे गोळा झाले. येत्या सहा महीन्यात ह्या दोघांच्या हॉस्पिटल साठी प्लॉट बुकींग चे प्रपोजल टाकणार आहे. आणि ते होइल सुद्धा. ह्या क्षेत्रात नायक बनायचे ठरवले आहे मी. तुमच्यात हे होत नाही असे म्हणत नाही. पण प्रदेशातील असुन सुद्धा कृती त कमी पडतात. आपल्याच प्रदेशात आपणच पाहुणे होत आहोत हे माहीत असुन सुद्धा. आम्ही उपरे. पण कुणी गावातला होतकरु तरुण इथे धंदा करतो म्हणाला तर सर्व भेदभाव विसरुन त्याला दुकान थाटुन द्यायला एकत्र येतो. काय बिशाद आहे की तो दिलेले पैसे बुडवेल? एखाद दुसरे बुडवतात सुद्धा. पण म्हणुन त्याची चर्चा करुन कार्य थांबत नाही. उद्या फोन करतो. तुम्हाला किती नावे मिळाली ते सांगा. एखाद दुसरे मिळाले तरी नशीब समजा. तुम्हीच सांगा. नसतील का? नक्कीच आहेत. पण पुढाकार घ्यायला वेळ आहे का? तुमच्यातले तुमचा फुकट वापर करतात की नाही ते मला माहीत नाही.
पण मी नक्की करुन घेणार.