इटालियन लज्जत ... पांढरा पास्ता.

त्यावर संजीव कपूरने शिक्का मारलेली रेसेपी आहे ही.
त्याने राई आणि कोथिंबीर पास्त्यात वापरली असेल तर तो येक अन्नाडी आहे असा निष्कर्ष निघतो!!!
च्यायला, संजीव कपूर झाला म्हणून काय झालं?
विंजिनेरसायबांशी सहमत!!!
:)

एक्कच नंबर....

राई पावडर वापरा पण ट्राय कराच.
ओक्के!
पण फोटूंचं काय?:)

पिझ्झा-पास्ता-रिझोतो-लझान्या वगैरे इटालियन खाद्यपदार्थ बेचव असते तर आणखी काय पाहिजे होतं? निदान आमचं वजन किमान ५० पौंडाने कमी दिसलं असतं महाराजा!!!!

शब्दाशब्दाशी सहमत आहे. (वजनासकट.) :)

पास्ता मधे मोहरी ...ट्राय केली म्हणून कुठे बिघडलं.

बिघडत काहीच नाही, फक्त त्या पदार्थाच्या कुळाशीलाची काशी होते.....

का बरे, काका?

अळूवडीत करंदी घातली, तर बिघडत काहीच नाही, पण पदार्थाचे कुळशील बदलते*, असेही कोणास वाटू शकते. अळूवडी किंवा करंदी यांपैकी कशाचेही वावडे नसतानासुद्धा. पण म्हणून दुसर्‍या कोणाला जर तसे वाटत नसेल, तर त्याने असे काही करूच नये काय?

(* 'काशी होते' हे कोणी ठरवावे?)

आमच्या दक्षिणेत (तुम्हाला माहीत असेलच) ब्लॅक-आइड-पीची (महाराष्ट्रातल्या चवळीच्या उसळीच्या बर्‍यापैकी जवळ जाणारी) उसळ बनवतात. फक्त त्यात डुकराचे बारीकबारीक तुकडेसुद्धा घालतात. (बर्‍याच पालेभाज्यांतसुद्धा घालतात. किंबहुना कशात घालत नाहीत हा संशोधनाचा विषय आहे.) आता आम्हा भटांच्या परंपरेत चवळीच्या उसळीत डुकराचे तुकडे घालणे बसत नसल्याने आम्हाला (डुकराचे वावडे नसले, तरी) हे चमत्कारिक वाटते खरे. नव्हे, अगदी पदार्थाचे कुळशीलही बदलल्यासारखे वाटते. दाक्षिणात्यांना नाही तसे वाटत तर त्याबद्दल काही बोलणारे आम्ही कोण? कशाचे कुळशील कोणते ते आम्ही काय म्हणून ठरवावे?

ते चिनी लोक डंपलिंगे बनवतात. त्यांना 'उकडीच्या मोदकांत डुकरे घातल्याने पदार्थाचे कुळशील बदलते' म्हणून आम्ही सुनवावे काय?

शेवटी पदार्थाचे कुळशील वगैरे हे सर्व सापेक्ष नसते काय? ज्याच्यात्याच्या set ideasमधून (मराठी शब्द सुचला नाही; क्षमस्व.) घट्ट रुतून बसलेले?

पुलंनी पूर्वी म्हटल्याप्रमाणे, "बाईने मानेवर केस बॉबकट करून नाकात नथ घातली तर बिघडत काहीच नाही, फक्त ते बघवत नाही, इतकंच!"

याचा अर्थ एवढाच, की पु.लं.ना बॉबकट करून नाकात नथ घातलेली बाई बघण्याची सवय नव्हती. बाकी काही नाही. (त्यांच्या काळात नसतील करत कदाचित. त्यांचा प्रश्न.)

(अवांतर: बाकी पु.लं.ची वाक्ये ही ब्रह्मवाक्ये मानण्याची पद्धत नेमकी कधीपासून रूढ झाली? नाही म्हणजे, त्यांना त्यांची मते असू शकतात, प्रत्येकाप्रमाणेच त्यांनाही तो अधिकार आहे, वगैरे वगैरे सर्व मान्य आहे. पण म्हणजे बाकीच्यांनीही त्यांना ताबडतोब 'की जय' म्हणायला सरसावलेच पाहिजे काय? बर्‍याच ठिकाणी तर ते काहीच्याकाहीच मते मांडून गेलेले आहेत. केळ्याच्या शिक्रणीचे तर त्यांना फेटिश असावे बहुधा. ठिकठिकाणी ओढूनताणून केळ्याच्या शिक्रणीवर - आणि त्या अनुषंगाने अनेकदा प्रत्यक्ष किंवा अप्रत्यक्षपणे केळ्याच्या शिक्रणीशी supposedly निगडित असलेल्या एका समाजावर, पण ते जाऊ द्या - उतरलेले आहेत. आणि काहीही मते मांडलेली आहेत. काहीही मताचे एक उदाहरणच द्यायचे झाले, तर 'केळ्याची शिक्रण ही आयत्या वेळी उपटलेल्या पाहुण्याची बोळवाबोळव आहे' म्हणे. आता कदाचित पु.ल. वाढले त्या वातावरणात किंवा परिसरात केळ्याची शिक्रण ही आयत्या वेळी उपटलेल्या पाहुण्यांच्या बोळवाबोळवीकरिता वापरली जात असू शकेलही - मला कल्पना नाही, परंतु वाढीच्या संस्कारक्षम वयात मनुष्य आपल्या आजूबाजूला जे पाहतो त्यावरून अनेकदा त्याची घट्ट मते बनतात आणि ती आयुष्यभर टिकतात, म्हणून ही अटकळ - पण म्हणून ही पद्धत सार्वत्रिक आहे या निष्कर्षावर उडी का मारावी? उदाहरणच द्यायचे झाले, तर आम्ही ज्या पुणे ४११ ०३० विभागात वाढलो, त्या विभागात आयत्या वेळी उपटलेल्या पाहुण्याची बोळवाबोळव केळ्याच्या शिक्रणीने होत नाही - 'जेवूनच आला असाल?' या प्रश्नाने होते - हे कधीकाळी पुण्यात वास्तव्य केलेल्या पु.लं. ना आम्ही सांगण्याची गरज असावी काय?

तर अशा या पु.लं.ची वाक्ये, केवळ 'ते पु.ल. होते' एवढ्याच कारणास्तव आपोआप ग्राह्य का धरली जावीत? पु.लं.नी ही वाक्ये लिहिली - rather, he got away with them - याबद्दल तक्रार नाही. त्यांच्या मनात आले ते त्यांनी लिहिले. त्यांना त्यांचे अभिव्यक्तीस्वातंत्र्य आहेच. प्रश्न हा आहे, की ही वाक्ये जशीच्या तशी स्वीकारताना आणि जिकडेतिकडे दाखले म्हणून उद्धृत करताना आणि दाखले म्हणून स्वीकारताना बाकीच्यांची - यात आम्हीही आलोच - विचारशक्ती नेमकी कोठे केळ्याची शिक्रण खायला जाते? विचारवंतांची परंपरा असलेला महाराष्ट्र स्वतंत्र विचार करण्याची आपली क्षमता गमावून बसला आहे काय? केळ्यात फॉस्फरस असते हे लक्षात घेता हे आश्चर्यकारक आणि खेदजनक आहे. इत्यलम्.)

"प्रयास हा प्रतिभेचा प्राणवायू आहे" असं स.त. कुडचेडकरांनी "केतकी पिवळी पडली" मधे म्हटलंय की नाही..

हेच वाक्य पाचव्या खोलीत बसून मोठ्याने म्हटलं तर कसं वाटेल याचा विचार करतोय :)

असं रागावून गेलात तर सुगरणींच्या तुलनेत आधीच कमी असलेली बल्लवांची संख्या कमी होइल.;)

आईस्क्रीम पकोडा/वडा याची पाकृ स्वाती राजेशनी मागे दिली होती. चवीची गॅरंटी नाही, आपल्या जबाबदारीवर करणे :) . http://www.misalpav.com/node/9475

मी नुकतेच पान(विडा)-आईस्क्रीम खाल्ले, पानात जे घटक असतात ते व्हनिला आईस्क्रीम मध्ये घालुन परत फ्रिज केले होते, ते एकदम सही लागत होतं.

ही पद्धत येऊन बरेच दिवस झाले असावेत. गरम भारतीय गोड पदार्थ जसे गुलाबजाम, गाजर हलवाबरोबर कोणतेही आईस्क्रीम मस्त लागते.

विनित पास्ताची पाकृ आवडली, गविंनी दिलेले पाकृंचे उदाहरण आणि फोटोचे कारणही पटले.