आपले काय मत ?

ज्याला जे पटते ते करावे , खावे , वागावे. आवडते ते खावे , नाही आवडत ते नाही खावं :) जबरदस्ती आहेच कुठे ? वादाचा प्रश्नंच नाही ;०

बाकी १०० प्रतिसादांबद्दल हार्दिक अभिनंदन ;)

आता एवढ्या सर्व प्रश्नांची उत्तरे तर माझ्याकडे नाहीत परंतु मांस भक्षण करणार नाही हे पक्के.

संपला विषय ! काथ्या कुटुन काय फायदा?

१. तु मांसाहार म्हणजे प्राण्यांना खात नाहीस, पण ज्या भाज्या खातोस त्यामध्येसुध्दा जीव असतोच कि?

सहमत..

२.तु मद्य पी म्हणजे तुला सर्दिवगैरेचा त्रास होणार नाही. नाहीतरी औषधे घेतोस त्यात मद्य असतेच कि? अरे तुझे शिवशंकर सुध्दा सोमसर पियत होते ?

सहमत. शंकर फुल्टूच आहे. पार्वतीची चकण्याची नेहमी अगद जय्यत तयारी असते म्हणे..! :)

३. सोमरस व मद्य एकच का? कारण बालाजी तांबे यांच्या कार्यक्रमात त्यांनी सांगितले होते कि, सोमरस म्हणजे दिव्य/उत्तम वनस्पतीपासून बनविलेले पेय.

अहो स्वत: तांबेच रोज संध्याकाळी एक क्वार्टर मारतात असं ऐकलं आहे.. :)

४. अरे, तुमच्या देवीपुराणात सुध्दा देवीमातेनी राक्षसांचा वध करण्याआधी म्हशीचे मांस खाल्लेहोते व मद्य प्राशन केले असा उल्लेख आहे.

अरे वा..! तसाही देवीला मटणाचाच नैवेद्य लागतो. नळ्या मस्ट..! :)

५. श्रीरामाने वनवास भोगात मद्यप्राशन, मांसभक्षण केले होते. तु सुध्दा सुरुकर ना पुन्हा ?

हो, श्रीराम एक नंबर मटण खाणारा होता असं मीही ऐकून आहे..!

असो..

साधारण १० ते १२ वर्षापासून काही धार्मिक साधना सुरु केली.

नापास..!

ही गोष्ट आपण चारचौघात सांगितलीत इथेच आध्यात्माच्या प्रथम परिक्षेत नापास झालात असं माझं मत आहे. आध्यात्म करताना त्याचा कुठेही उल्लेख/गवगवा करायचा नसतो साहेब..!

आपला नम्र,
तात्याभैय्या देवासकर,
देवासकरांची कोठी,
इंदौर.

Not that which entereth into the mouth defileth the man; but that which proceedeth out of the mouth, this defileth the man.

आता एवढ्या सर्व प्रश्नांची उत्तरे तर माझ्याकडे नाहीत परंतु मांस भक्षण करणार नाही हे पक्के. तरी तज्ञांनी आपले मतं मांडावित.

मग निर्नय बदलनारच नसेल तर निदान ह्या प्रश्नान्ची उतारे विचाराय्साठी तरी धागा काढायचात
खुप उत्तरे मिळली असती आनि आमचे पन नॉलेज/एन्टरटेनमेन्ट वाढले/झाले असते

पण कृपया जास्त विषयांतर करू नये

न्हाय करत.

>>साधारण १० ते १२ वर्षापासून काही धार्मिक साधना सुरु केली :
धार्मिक साधना म्हणजे कोणती साधना? कारण साधनेत जे काही समोर येईल, ते भिक्षा समजून सन्यस्त वॄत्तीने ग्रहण करावे लागते.
( उदा. : जगन्नाथ कुंटे नर्मदा परिक्रमा करत होते, त्यावेळी त्यांनी एका घरी भिक्षा मागितली. त्या घरातील वॄद्ध आजीबाईंनी त्यांना नजरचुकीने खराब झालेली आमटी दिली. तर त्यांनी कुरबुर न करता ती आमटी भाकरीत कालवून खाल्ली.)
आता या अंगाने विचार करावयाचा, तर , भिक्षा म्हणून एखाद्याने मांसाहारी पदार्थ दिले, तर ते खाणे कितपत योग्य ठरेल?
किंवा, अँडीज पर्वतावर विमान दुर्घटना घडल्यानंतर त्या प्रवाशांनी जिवंत राहण्यासाठी सहप्रवाशांचे मांस खाल्ले.

मग धार्मिक साधना करतांना शाकाहार पाळणे योग्य की अयोग्य??

सोमरस व मद्य एकच का? कारण बालाजी तांबे यांच्या कार्यक्रमात त्यांनी सांगितले होते कि, सोमरस म्हणजे दिव्य/उत्तम वनस्पतीपासून बनविलेले पेय.
या कार्यक्रमाला जायच्या आधी तांब्यानीच सोमरस किंवा मद्य घेतले असावे...

http://www.messagefrommasters.com/Therapy/ramana_maharshi_vegetarian.htm

नंतर मांसाहाराचे आकर्षण वाटेनासे झाले, पुढे कितीहि जन्म आले तरी मांस खायचे नाही हा निर्धार केला.

पुढचा जन्म वाघ अथवा शिंव्हाचा मिळाला तर ?

रोमना तुमचा मठ कुठे आहे?

>>तु मांसाहार म्हणजे प्राण्यांना खात नाहीस, पण ज्या भाज्या खातोस त्यामध्येसुध्दा जीव असतोच कि?

माझापण हाच फंडा आहे. मांसाहाराची किळस/नावड असेल तर ठीक आहे, पण भूत-दयेचे फंडे नकोत. शेवटी जगण्यासाठी दुसर्‍याला मारावंच लागतं, मग वनस्पती असो वा प्राणी...

>>पुर्वी आर्य लोकं गोमास भक्षण करीत असत? परंतु गोमातेचे दिव्य गुणांमुळे त्यांनी ते खायचे सोडले.

माझ्या माहितीप्रमाणे असं काही नाही. आर्यांमधे पाहुण्याकरीता "गोघ्न" (गो+घ्न= गायीला मारणारा) हा शब्द होता, असे वाचले आहे. यज्ञांमधे वगैरे बळी म्हणून गायी, गुरे वापरली जात. धार्मिक आडंबरांमध्ये होणारी प्राणी-हत्या आणि त्यायोगे होणारे नुकसान ह्यामुळे कृषी-बहुल समाजाचा ओढा बौद्ध, जैन इत्यादी कर्म-कांडावर भर नसलेल्या, अहींसा-पुरस्कार करणार्‍या धर्मांकडे वाढायला लागला. आणि त्यामुळे आर्य समाज-संस्कृतीत तुम्ही म्हणता ते बदल करण्यात आले...

वर इतरांनी म्हटल्याप्रमाणे जर तुमची इच्छा नसेल होत तर नकाच करु ना मांसाहार. तुमच्या सर्व प्र्श्नांना, प्रश्नकर्त्या नातेवाइकांना एकच उत्तर... "मेरी मर्झी...."

अध्यात्मीक साधनेच्या अनुसंगाने मांसाहारा बद्दल सांगतात कि मनुष्याचे मन, विचार त्याच्या आहारानुसार बनतात, तेंव्हा तामसी आहार घेउ नये जेणे करुन सात्वीक वृत्ती वाढायला मदत होईल. काहि काहि लोक तर कांदा, लसुण सुद्धा खात नाहि. रामकृष्ण परमहंस आपल्या शिष्यांना तामसी आहार घ्यायला मनाई करायचे (स्वामी विवेकानंद मात्र मांसाहारी होते. त्यांच्या मनोबलावर तामसी आहाराचा परिणाम होत नसे.... असं म्हणतात )

आता शुद्ध शाकाहारी लोकांची वृत्ती किती सात्वीक असते हा संशोधनाचा विषय आहे. मला तरी मांसाहारी लोक जास्त तामसी वगैरे कधी वाटले नाहित... किंबहुना "सगळं करुन सवरुन आनंद भोगणारे" जास्तच तृप्त आणि प्रसन्न वाटतात. अगदी कांदा लसुण वगैरे न खाउन जगणार्‍या लोकांना तर काय म्हणावे... आपलं तर अश्या लोकांना एकच सांगणं असतं... "हाय कंबख्त, तुने पी ही नहि"

(मांसाहारी, मद्यप्रेमी) अर्धवटराव

लग्नाआधी शाकाहारी होते. लग्नानंतर मांसाहारी बनले. एक पॉझीटीव्ह बदल आयुष्यात घडला.

"जीवो जीवस्य जीवनम!". मग कोणीही कितीही लेख लिहो वा काही करो.
माशांतून ओमेगा ३ फॅटी अ‍ॅसिडस मिळतात. मासे मेंदूला छान. तसेच बदामही. मला बदामापेक्षा मासे आवडतात.

चवीने खाणार त्याला देव देणार असे म्हणतात म्हणुन मी चवीने मांसाहार करतो. ;-)

-चविष्ट नास्तिक.

निदान महिनाभर नॉनवेज खा. न कन्टाळता खा.
वृत्तीत काही फरक पडतोय का ते स्वतःच तपासा.
आपोआपच उत्तरे मिळ्तील.
तरीसुद्धा इलाज नसेल तर खुशाल खावे, असे मला वाटते.

--शुद्ध शाकाहारी माउ

आपले काय मत ?
कश्याबद्दल?
मकरसंक्रांतीच्या हार्दिक शुभेच्छा.
तुम्हालाही.
मांस खायचे नाही हा निर्धार केला.
बरं झालं कि मग!
देवीला व देवाच्या गणांना मांस /तसेच मद्य लागते
त्यांना लागू द्या हो, तुम्हाला काय लागतय ते बघा की!
मांस भक्षण करणार नाही हे पक्के
कळलं.
जास्त विषयांतर करू नये
केले नाही.
माझ्यामते (विचारलत म्हणून सांगतिये) आपण काय खावे काय खाऊ नये यासारखे लहानसान पण आपल्यापुरते महत्वाचे निर्णय आपले आपण घ्यावेत आणि पार पाडावेत. दुसर्‍यावर सोपवू नयेत नाहीतर नंतर आपलीच चिडचिड होते. त्यासाठी तुम्हाला (आय. टी. वाले असलात तरी) गरजेपुरता स्वयंपाक येणे जरूरीचे आहे. जर स्वयंपाकाची अज्जीबात आवड नसेल, आवड उत्पन्न होण्याची शक्यता नसेल तर घरी जो स्वयंपाक शिजतो तो विनातक्रार खावा.

सोमरस आणि मद्य एकच का? या तुमच्या प्रश्नावर काही माहिती देईन म्हणतो.

धान्य अथवा फळे आंबवून त्यापासून मद्याचे विविध प्रकार (बिअर/लिकर/वाईन) बनवले जातात. मद्यार्क (शुद्ध अल्कोहोल ) मानवी आतड्याला सहनच होणार नाही म्हणून त्यात साधारणपणे निम्मे प्रमाण पाण्याचे असते. बिअरमध्ये ६ ते ८ टक्के, वाईनमध्ये २० ते २५ टक्के तर नेहमीच्या मद्यात ५२ टक्क्यांपर्यंत अल्कोहोल असते. हे अल्कोहोल रक्तावाटे शरीरात पसरते आणि लहान मेंदूवर परिणाम घडवते. त्यामुळे प्रारंभी बधीरता येणे, हालचालींवरचे व नंतर भावना आणि वाणीवरचे नियंत्रण शिथील होणे व मात्रा जास्त झाल्यास शुद्ध हरपणे असे प्रकार घडतात. (मोठ्याने बोलणे/भांडणे/बरळणे, गाणी गाणे, तोल जाणे, कपड्यातच विधी करणे, रस्त्याकडेला लोळत सुखनिद्रा अशी मैफल रंगल्याचे नेहमी पाहाण्यात येते.)

सोमरस हा सोमवल्ली नामक वनस्पतीपासून बनवला जात असे. सोमवल्ली कुटून त्या रसात आणखी काही उत्तेजके मिसळून सोमरस सिद्ध होई. हा सोमरस उत्साह वाढवणारा असे कारण सोमरस प्राशन करुन देव असुरांवर तुटून पडत, असा उल्लेख पुराणांत आहे. मद्य हे शिथीलता आणते आणि सोमरस उत्साह वाढवतो त्याअर्थी सोमरस हे मद्य नसून स्टेरॉइडचा काही प्रकार असावा, असा एक अंदाज. खरे-खोटे ते देव आणि त्यांचा राजा इंद्र यालाच ठाऊक. वैदिक प्रार्थनांमध्ये सोम हा पवित्र मानला आहे म्हणूनच 'वैनतेय सोमं पिब सोमं पिबतु वृत्रहा, सोमं धनस्य सोमिनो मह्यं ददातु सोमिनः' अशी विनवणी देवतेकडे केलेली आढळते. ही सोमवल्ली नावाची वनस्पती प्राचीन काळातच नामशेष झाली. मध्यंतरी संशोधकांना ती रशियामध्ये सापडल्याची बातमी वाचली होती. पुढे काय झाले ठाऊक नाही. पूर्वी यज्ञ अनेक दिवस चालत आणि ऋचापठण व आहुती देणारे ऋषीही सोमसेवन करत, असा उल्लेख आहे. म्हणजे सोमरस हे सर्वमान्य पेय असावे.

नमस्कार.

काही वाचलेल्या माहितीवरून तुमच्या प्रश्नांबद्द्ल काही मुद्दे लक्षात आले. ते खाली देत आहे.

१. तु मांसाहार म्हणजे प्राण्यांना खात नाहीस, पण ज्या भाज्या खातोस त्यामध्येसुध्दा जीव असतोच कि?
जगातल्या सगळ्या वस्तू पंचमहाभूतांपासून तयार झाल्या आहेत, असं आपल्या अध्यात्मशास्त्रामध्ये म्हटलं जातं. आणि दुसरं म्हणजे शाकाहारी आहार सामान्य परिस्थितीत सत्वगुण वाढवण्यासाठी जास्त योग्य मानला जातो.
मध्ये असं वाचनात आलं होतं की, वनस्पतीजन्य पदार्थांमध्ये पंचमहाभूतांमधल्या 'जल' या भूताचं प्रमाण सर्वाधिक असतं. इतर पदार्थ जे मांसाहारी समजले जातात, त्यात इतर भूतांचं प्रमाण जास्त असतं. त्यामुळे, शाकाहारी अन्नामध्ये हे 'मांसाहारी' म्हणजे 'इतर भूतांचं प्रमाण जास्त असलेले पदार्थ'वर्ज्य आहेत, किंवा 'जल' या भूताचं प्रमाण अधिक असलेले पदार्थ चालतात (आपल्या शरीरात ५५ ते ७८% पाणी असतं हे लक्षात घेता).
हे असं का, हे माहित नाही; ते शोधावं लागेल. पण हे कारण इतर कारणांपेक्षा अधिक तर्कशुध्द दिसतं. आपल्या अध्यात्मशास्त्रामध्ये साधना करणार्‍या लोकांना विशिष्ट मूलद्रव्याने तयार झालेल्या वस्तू (उदा. दर्भासन इ.) वापरायला सांगितलं जातं; हे बघितलं की, सत्व, रज, तमोगुण आणि वस्तूंमधील पंचमहाभूतांचा काहीतरी संबंध शास्त्राच्या संशोधकांना अपे़क्षित असावा असं मानायला हरकत नाही. आणि वस्तूंमधील पंचमहाभूतांचा संबंध महत्वाचा मानला गेला असेल तर, अन्नामधला तो संबंध महत्वाचा मानला जाईल हे तर्कशुध्द दिसतं.

२ ते ११. हे प्रश्न एकतर शाकाहारी / मांसाहारी मध्ये इतिहासात झालेल्या अपवादांबद्द्ल आहेत, किंवा धर्म आणि नीतीनियमांबद्द्ल आहेत. म्हणून ते एकत्र धरतो आहे. सोमरसाबद्द्ल 'योगप्रभूं'नी माहिती दिली आहेच.
आपल्या धर्माच्या मूळ संकल्पनेमध्ये प्रमाणे बघितलं तर; जो माणसाला आहे त्यापेक्षा उच्च स्तरावर नेतो तो मूळ धर्म आहे (आपल्या वर्तनापासून ते अध्यात्मातील अवस्थेपर्यंत). त्यामुळे, त्या त्या प्रसंगी परिस्थितीप्रमाणे त्या त्या लोकांनी ही संकल्पना जाणून हे अपवाद केलेले आहेत. त्यामुळे, त्यांनी त्यावेळी हे केलं त्यावरून आत्ता तसं करावं की नाही; हा निर्णय करणं काही योग्य मार्ग नाही. नीतीच्या मूळ व्याख्येवरून यथानुशक्ती विचार करून योग्य पर्याय काढणं हे जास्त युक्त आहे. इतिहासातले संदर्भ बघायचे असतील तर त्यासाठी माझा उपयोग नाही. त्यावर त्या शास्त्राच्या लोकांनी प्रकाश टाकावा.

मी चर्चा वेगळ्या दिशेने विशद करतो.
धान्यः जे धान्य वापरले जाते त्याचा रन्ग हिरव्यापासुन ताम्बुस झालेला असतो. म्हन्जे त्याचा अर्थ की धान्यातुन जीव निघुन गेलेला असतो. ऐका धान्यापासुन अनेक धान्य बनतात. म्हनुन धान्यचा थोडा भाग परत पेरन्यास थेवले जातात.
भाजी: मेथी जी वापरतात ती तिच्या जीवन चक्राच्या शेवटी तोड्ली जाते.
शाकाहार म्हनजे कमीत कमी हत्या!
मानव हा त्याच्या अन्नसाखळीत उच्च जागेवर आहे (पिरयामिडच्या टोकावर). पिरयामिडच्या बेसला जिवाणु असुन नन्तर वन्स्पती मग प्राणी आणी मानव. त्यामुळे शाकाहारी वन्स्पती पासुन अन्न घेवुन अन्न साख्ळी बलन्स करतात तसेच मासाहारी पन.
थन्ड भागात उर्जेची ज्यादा गरज असते म्हनुन मासाहार केला जातो
वाळवन्टात वन्स्पती कमी असतात म्हनुन मासाहार केला जातो.
जाणकार प्रकाश टाकतील , अपेक्शा.

आज किंक्रात आहे. आज नळी ओरपायची सोडुन डोक्याला कशाला त्रास देतील. तोवर तुम्ही अजुन एक शुन्य लावुन जेवुन घ्या.

शाकाहारी लोक अतीरेकी असतात.
ते शाकाहाराबद्दल अजिबात तडजोड करीत नाहीत.
त्याम्च्या घती आलेल्या पाहुण्याना ते शाकाहारच घडवतात. पण ते जेंव्हा मांसाहारी पाहुण्यांकडे जातात तेंव्हा देखील यजमानने शाकाहारीच असावे असा त्यांचा आग्रह असतो.
यजमानाने चुकून मांसाहारी पदार्थ दिला यजमानाच्या भावना दुखावल्या जातील याची पर्वा न करतउ र्मटपणे नाकारतात.
मांसाहारी लोक फारच उदार असतात. यजमानाने फक्त शाकाहारी पदार्थ दिला म्हनून ते कधीच नावे ठेवत नाहीत. यजमान जे देइल ते ते आनन्दाने खातात.
शाकाहारी लोक त्यातुन जे बटाटे काम्दा लसून वगैरे देखील खात नाहीत ते लोक मांसाहारी लोकाना खालच्या दर्जाचे समजतात. एखाद्याचे त्याना जेवायला अथवा काही समारंभाला बोलावले तेर ते यजमानाला सरळ तुम्ही मांसाहर करता म्हनू आम्ही तुमच्या समारंभाला सहभागी होऊ शकत नाही असे उद्दाम पणे साम्गतात. मांसाहारी लोकानी असे म्हणल्याचे एकही उदाहरण ऐकीवात नाही